จากใจ สนธิญาน
๓๐กว่า ปีบนเส้นทางสื่อของผม
๑๐ ปีของสำนักข่าวทีนิวส์
๖ ปีของช่องทีนิวส์ทีวี
สิ่งที่ทีนิวส์ทำมาโดยตลอดคือ การยืนหยัดในการเปิดเผยความจริงที่ไม่มีใครกล้าพูด สื่อเองก็ไม่กล้าพูด นักธุรกิจไม่กล้าพูด ข้าราชการไม่กล้าพูด เพราะกลัวขัดใจคุณทักษิณที่มีอำนาจในตอนนั้น
และสิ่งที่เป็นความสัตย์จริงมาโดยตลอดเช่นกันคือ ทีนิวส์ คือ นำ้พรรคน้ำแรงของผม เงินทุกบาททุกสตางค์ที่ลงไปคือเงินของสนธิญาน เคยมีคนพยายามจะบริจาคช่วยทีนิวส์ ก็ไม่เคยรับเงินบริจาคจากใคร เพราะผมเชื่อว่าถ้าทีนิวส์อยู่ได้ก็ต้องอยู่ได้ด้วยตัวของมันเอง และต้องอยู่ได้เพราะแฟนข่าวทีนิวส์ที่ดูและติดตามความจริงที่ไม่มีใครเคยพูดให้ฟัง
๓ ปีของ "ทีนิวส์ทีวี" ทีนิวส์ทะยานขึ้นเป็นสถานีโทรทัศน์อันดับหนึ่ง แม้จะแบกตัวเลขขาดทุนอยู่ ๒๐ ล้าน แต่เอเจนซี่หลั่งไหลเข้ามา วันนั้นทุกอย่างกำลังจะดีขึ้น แต่จู่ก็เกิดการยืดอำนาจของ คสช. พล.อ.ประยุทธ์เซ็นคำสั่งปิดทีนิวส์ทีวี ...วันนั้นผมได้นึกอยู่ในใจตามลำพังว่า "ท่านได้ทำลายทีนิวส์ลงเสียแล้ว"
ถามว่าเจ็บหรือเปล่า? เจ็บครับ ทีนิวส์ล้มเซซวนครั้งนี้เพราะ คสช. แต่ยินดีที่จะล้มเซซวนถ้าทำให้ประเทศชาติเดินต่อไปได้
ถึงเจ็บก็อย่างเสือ ไม่ครวญครางอย่างหมา ไม่เคยต่อว่าพล.อ.ประยุทธ์ และยังเดินหน้าสนับสนุนพล.อ.ประยุทธ์สุดตัว แม้จะถูกตราหน้า ถูกเหยียดหยามว่าเป็นสื่อรับใช้เผด็จการ ผมถามว่ารับใช้เพื่อ? เอาเงินใส่กระเป๋า? สู้แล้วรวย? ที่ผ่านมาไม่เคยแม้จะเดินไปขอเงิน ของานมาจากกองทัพ
จากวันนั้นที่ล้มลง ทีนิวส์ยังคงยืนหยัดต่อสู้ ด้วยลำแข้ง ด้วยสองขา ของตัวเอง ต้องกลืนเลือดปลดน้องๆที่เคยร่วมต่อสู้กันมา ต้องลดเงินเดือน เพื่อให้ทีนิวส์ทีวีอยู่ต่อไปจนวันนี้
แต่เสือก็ตายได้ แต่ถ้าจะตายก็ต้องตายแบบเสือ ด้วยเสียงคำรามแบบเสือ สำหรับผมการยุติ "ทีนิวส์ทีวี" วันนี้ คือการเปิดใจ ไม่ใช่การจากลา ทีนิวส์จะไม่มีวันตายและจะคำรามประกาศก้องอีกครั้งในสมรภูมิ "นิว มีเดีย" ใครจะรู้ นี่อาจเป็นการคำรามครั้งสุดท้าย แต่สำหรับผมและทีนิวส์นี่คือการคำรามเพื่อความจริง เพื่ออุดมการณ์ เพื่อสถาบันที่เคารพรัก และเพื่อประเทศชาติ ดังที่เป็นมาตั้งแต่วันแรกที่ทีนิวส์ถือกำเนิดขึ้น
๑๐ ปีของสำนักข่าวทีนิวส์
๖ ปีของช่องทีนิวส์ทีวี
สิ่งที่ทีนิวส์ทำมาโดยตลอดคือ การยืนหยัดในการเปิดเผยความจริงที่ไม่มีใครกล้าพูด สื่อเองก็ไม่กล้าพูด นักธุรกิจไม่กล้าพูด ข้าราชการไม่กล้าพูด เพราะกลัวขัดใจคุณทักษิณที่มีอำนาจในตอนนั้น
และสิ่งที่เป็นความสัตย์จริงมาโดยตลอดเช่นกันคือ ทีนิวส์ คือ นำ้พรรคน้ำแรงของผม เงินทุกบาททุกสตางค์ที่ลงไปคือเงินของสนธิญาน เคยมีคนพยายามจะบริจาคช่วยทีนิวส์ ก็ไม่เคยรับเงินบริจาคจากใคร เพราะผมเชื่อว่าถ้าทีนิวส์อยู่ได้ก็ต้องอยู่ได้ด้วยตัวของมันเอง และต้องอยู่ได้เพราะแฟนข่าวทีนิวส์ที่ดูและติดตามความจริงที่ไม่มีใครเคยพูดให้ฟัง
๓ ปีของ "ทีนิวส์ทีวี" ทีนิวส์ทะยานขึ้นเป็นสถานีโทรทัศน์อันดับหนึ่ง แม้จะแบกตัวเลขขาดทุนอยู่ ๒๐ ล้าน แต่เอเจนซี่หลั่งไหลเข้ามา วันนั้นทุกอย่างกำลังจะดีขึ้น แต่จู่ก็เกิดการยืดอำนาจของ คสช. พล.อ.ประยุทธ์เซ็นคำสั่งปิดทีนิวส์ทีวี ...วันนั้นผมได้นึกอยู่ในใจตามลำพังว่า "ท่านได้ทำลายทีนิวส์ลงเสียแล้ว"
ถามว่าเจ็บหรือเปล่า? เจ็บครับ ทีนิวส์ล้มเซซวนครั้งนี้เพราะ คสช. แต่ยินดีที่จะล้มเซซวนถ้าทำให้ประเทศชาติเดินต่อไปได้
ถึงเจ็บก็อย่างเสือ ไม่ครวญครางอย่างหมา ไม่เคยต่อว่าพล.อ.ประยุทธ์ และยังเดินหน้าสนับสนุนพล.อ.ประยุทธ์สุดตัว แม้จะถูกตราหน้า ถูกเหยียดหยามว่าเป็นสื่อรับใช้เผด็จการ ผมถามว่ารับใช้เพื่อ? เอาเงินใส่กระเป๋า? สู้แล้วรวย? ที่ผ่านมาไม่เคยแม้จะเดินไปขอเงิน ของานมาจากกองทัพ
จากวันนั้นที่ล้มลง ทีนิวส์ยังคงยืนหยัดต่อสู้ ด้วยลำแข้ง ด้วยสองขา ของตัวเอง ต้องกลืนเลือดปลดน้องๆที่เคยร่วมต่อสู้กันมา ต้องลดเงินเดือน เพื่อให้ทีนิวส์ทีวีอยู่ต่อไปจนวันนี้
แต่เสือก็ตายได้ แต่ถ้าจะตายก็ต้องตายแบบเสือ ด้วยเสียงคำรามแบบเสือ สำหรับผมการยุติ "ทีนิวส์ทีวี" วันนี้ คือการเปิดใจ ไม่ใช่การจากลา ทีนิวส์จะไม่มีวันตายและจะคำรามประกาศก้องอีกครั้งในสมรภูมิ "นิว มีเดีย" ใครจะรู้ นี่อาจเป็นการคำรามครั้งสุดท้าย แต่สำหรับผมและทีนิวส์นี่คือการคำรามเพื่อความจริง เพื่ออุดมการณ์ เพื่อสถาบันที่เคารพรัก และเพื่อประเทศชาติ ดังที่เป็นมาตั้งแต่วันแรกที่ทีนิวส์ถือกำเนิดขึ้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น