วันอังคารที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2556
ยิ่งลักษณ์ควงประยุทธ์ ลงพื้นที่น้ำท่วมแปดริ้ว
(15ต.ค.56)น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร นายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการก
อลงกรณ์ พลบุตร สงบรอยร้าว"ปฏิรูป ปชป." เดิมพันสูง"ชนะเลือกตั้ง"
วันที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 09:25:26 น.
สัมภาษณ์พิเศษ โดย บุษยา แก้วกำพล
หมายเหตุ - นายอลงกรณ์ พลบุตร ส.ส.บัญชีรายชื่อ พรรคประชาธิปัตย์ (ปชป.) และรองหัวหน้า ปชป. ให้สัมภาษณ์พิเศษ "มติชน" ถึงแนวทางการปฏิรูปพรรคประชาธิปัตย์ ภายหลังการประชุมกับคณะกรรมการบริหารพรรคครั้งล่าสุด รวมทั้งกระแสข่าวการตั้งพรรคทางเลือกที่สามหากการปฏิรูปพรรคไม่สำเร็จ
กรณีข่าวว่ามีกลุ่มเอกชนชวนให้ไปตั้งพรรคทางเลือกที่สาม
ความจริงมีมากกว่า 1 กลุ่มที่มาพูดคุยเรื่องการตั้งพรรคทางเลือกที่สาม ก็ได้ปฏิเสธไป เพราะยังเชื่อมั่นว่าพรรคประชาธิปัตย์จะสามารถปฏิรูปได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการพัฒนาการเมืองในระบบพรรค
โอกาสของการเกิดพรรคทางเลือกที่สามจะสามารถเกิดขึ้นได้ แต่จะยังไม่สามารถก้าวสู่พรรคที่ได้เสียงข้างมากไปได้ แต่ก็ถือว่าเป็นความตั้งใจที่ดี เจตนาที่พร้อมกันเป็นแนวร่วม ซึ่งได้ให้คำแนะนำแลกเปลี่ยนกันหลายประการ แต่ในที่สุดเราก็พูดกันเล่นๆ ว่าแทนที่จะเป็นเขามาชวนผมไปตั้งพรรค แต่กลับกลายเป็นว่าผมชวนเขามาช่วยกันปฏิรูปพรรคประชาธิปัตย์เอง
ยืนยันว่ายังคงอยู่กับประชาธิปัตย์ไม่ไปไหน
จริงๆ ไม่เคยมีความคิดที่จะออกจาก ปชป.เลย เพราะว่าอยู่มา 22 ปี และเป็นคณะกรรมการบริหารพรรคและเป็นรองหัวหน้าพรรค หน้าที่ผมคือผลักดันการปฏิรูปให้เกิดขึ้นจริง ให้ประชาธิปัตย์เป็นทางเลือกที่ดี และสามารถนำไปสู่ปฏิรูปการเมือง ปฏิรูปประเทศไทย ตรงนั้นคือความตั้งใจ แต่ก็ขอบคุณที่เชื้อเชิญ ยืนยันอยู่กับประชาธิปัตย์ เพราะภารกิจยังไม่เสร็จสิ้น
หากภารกิจปฏิรูปไม่เป็นไปตามที่ต้องการพรรคทางเลือกที่สามยังเป็นไปได้หรือไม่
โอกาสของความสำเร็จในการปฏิรูปยังมีอยู่ ขณะนี้คณะกรรมการบริหาร เห็นด้วยกับการปฏิรูป ในการประชุมเมื่อวันที่ 7 ตุลาคมที่ผ่านมา คณะกรรมการบริหารได้เห็นชอบโครงสร้างปฏิรูปของพรรค ซึ่งถือว่าเป็นก้าวแรกที่สำคัญ โดยที่สัปดาห์หน้าจะมีการประชุมคณะกรรมการบริหารอีก ซึ่งเป็นการประชุมในเรื่องของโครงสร้างการบริหารและการจัดการวัฒนธรรมองค์กร เพื่อให้ครบองค์ประกอบในการปฏิรูปพรรคแบบองค์รวม
ภาพที่ออกมาเหมือนมีการให้อำนาจหัวหน้าพรรคมากขึ้นแทนที่สมาชิกพรรคจะได้เข้าไปมีส่วนร่วม
คงเป็นความเข้าใจผิดในการตีความมากกว่า ซึ่งอาจเป็นเพราะว่าดูกันเพียงบางประเด็น แต่จริงๆ แล้วโครงสร้างตามมติถือเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญ โดยที่การปฏิรูปโครงสร้างดังกล่าวได้มีการออกแบบในองค์รวมของพรรค ว่าควรที่จะออกแบบโครงสร้างพรรคอย่างไร เพื่อจะให้มีประสิทธิภาพ ทันสมัย และเปิดกว้างมากขึ้น จึงได้ออกแบบให้คณะกรรมการบริหาร มีภาวะความเป็นผู้นำเข้มแข็งขึ้น โดยเฉพาะหัวหน้าพรรค โดยมีหลักประกันว่าในโครงสร้างใหม่นั้นหัวหน้าพรรคจะต้องคุมเสียงข้างมากในกรรมการบริหาร ซึ่งจะสามารถทำให้นำพรรคมีประสิทธิภาพมากขึ้น
นอกจากนั้นได้มีการจัดตั้งโครงสร้างใหม่ของพรรคขึ้น เช่น คณะกรรมการปฏิบัติการพื้นที่ หรือคณะกรรมการโซน จะทำให้มี ส.ส.ในพื้นที่มากขึ้น และการจัดตั้งสมัชชาประชาธิปัตย์ เปิดกว้างให้ประชาชน องค์กรสนับสนุนพรรคเข้ามีส่วนร่วมกับพรรคประชาธิปัตย์ และปรับโครงสร้างสภาที่ปรึกษาให้มีบทบาทที่ชัดเจน จัดโครงสร้าง เปิดกว้างให้มีคณะกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิในสาขาต่างๆ
เป็นการเปิดพรรคให้กว้างนำความรู้วิสัยทัศน์ใหม่ๆ ความเชี่ยวชาญเข้ามาสู่สภาที่ปรึกษา ดังนั้น การออกแบบโครงสร้างครั้งนี้จึงเป็นการออกแบบ แบบองค์รวม ไม่ใช่ตัดแปะต่อเติม แต่เนื่องจากว่า
การแถลงผลการประชุมอาจไม่ได้อธิบายเชื่อมโยงอย่างเป็นระบบ ตรงนี้จึงเป็นความเข้าใจผิดคลาดเคลื่อน ว่าเป็นเรื่องของการให้อำนาจหัวหน้ามากขึ้นและไม่เปิดกว้าง ไม่ยอมรับแนวทางปฏิรูป
ไม่ใช่เป็นแบบนั้น
มีข่าวคนในพรรคมีแผนที่จะทำลายการปฏิรูป
ความจริงประเด็นเรื่องการปฏิรูปมีทั้งคนเห็นด้วยและไม่เห็นด้วย เป็นจริงอย่างที่นายนคร มาฉิม ส.ส.พิษณุโลก ได้พูดถึง เพียงแต่ว่าการประชุมล่าสุดได้ข้อยุติ ยืนยันว่าหัวหน้าพรรค เลขาฯ และผม
เดินบนถนนเส้นเดียวกันในการปฏิรูปพรรค อย่ามองเรื่องความเห็นต่างเป็นความแตกแยก และเป้าหมายที่เห็นต่างจะต้องมีแนวทางที่ทำให้คนเห็นด้วยไปในแนวทางเดียวกันให้มากที่สุด นี่คือสิ่งที่พยายามที่จะทำให้เกิดขึ้นและจะเป็นวัฒนธรรมองค์กรที่จะเข้มแข็งต่อไปในภายหน้า ดังนั้นขอเวลาให้พรรคประชาธิปัตย์ในช่วงเวลาของการปรับเปลี่ยน และจะไม่มีเรื่องของการจัดตั้งพรรคใหม่ ไม่มีการลาออกจากพรรค ไม่ทราบว่าข่าวนี้ออกมาได้อย่างไร อย่างไรก็ตาม กลุ่ม ส.ส. และสมาชิกพรรคที่เห็นด้วยกับการปฏิรูปก็ยังพบปะพูดคุยเพื่ออัพเดตการปฏิรูป แต่ไม่ใช่พบปะเพื่อตั้งพรรคใหม่ ยืนยันว่าไม่ได้เป็นอย่างนั้นร้อยเปอร์เซ็นต์
มีเสียงสะท้อนจากนักวิชาการว่าการปฏิรูปอาจจะไม่เป็นรูปธรรม
คิดว่าการประชุมครั้งหลังสุดเป็นก้าวสำคัญ เป็นหนึ่งในสามที่จะต้องเดินหน้าในการปฏิรูปต่อไป แน่นอนว่ายากกว่าปฏิรูปโครงสร้าง ดังนั้น ข้อวิพากษ์วิจารณ์เป็นสิ่งที่รับฟังได้ แต่อาจไม่ได้ข้อมูลที่ครบถ้วน แต่การปฏิรูปหรือการเปลี่ยนแปลงใดๆ ในองค์กรพรรคอย่างประชาธิปัตย์ซึ่งเป็นองค์กรที่อยู่มา 68 ปี แน่นอนว่ามีความหลากหลาย มีทั้งคนเห็นด้วยไม่เห็นด้วย แต่ในที่สุดคณะกรรมการบริหารสูงสุดของพรรคตัดสินใจเดินหน้าแล้ว
ภาพที่ออกมาดูเหมือนขัดแย้งกันเช่นข้อความที่ได้ทวิตเตอร์ออกมา
คิดว่านั่นคือความเข้าใจผิดจากหน้ามือเป็นหลังมือ ถ้าได้ทราบข้อเท็จจริงแล้วจะเข้าใจว่าวันนี้แล้ว พรรคประชาธิปัตย์กำลังเดินหน้าเข้าสู่การปฏิรูป ต้องเข้าใจว่าความแตกต่างทางความคิดไม่ใช่ความแตกแยก วาระการปฏิรูปพรรคเป็นเรื่องที่ใหญ่มาก แน่นอนว่าจะหวังให้คนเห็นด้วยร้อยเปอร์เซ็นต์เข้าใจว่าเป็นไปไม่ได้ แต่ว่าในชั้นผู้นำพรรคขณะนี้ได้เห็นพ้องต้องกัน และต้องช่วยกันคิดช่วยกันทำต่อไป
ปฏิรูป ปชป.จะใช้เวลาเท่าไร หากมีการยุบสภาแล้วเลือกตั้งใหม่จะชนะหรือไม่
เป็นคำถามที่ดีมาก ในการหารือกับหัวหน้าพรรคและคณะกรรมการครั้งล่าสุด ได้กำหนดการไว้ว่า ปลายเดือนตุลาคมนี้จะนำร่างข้อบังคับใหม่เสนอที่ประชุมร่วมส.ส.และคณะกรรมการบริหารพรรคเพื่อให้ความเห็นชอบ หลังจากนั้นก็จะมีการประชุมใหญ่วิสามัญประจำปี เพื่อให้รับรองโครงสร้างใหม่ และมีการเลือกตั้งคณะกรรมการบริหาร คาดว่าน่าจะเป็นภายเดือนพฤศจิกายน หรืออย่างช้าก็ภายในเดือนธันวาคม หลังจากนั้นเมื่อมีการปรับพรรคใหม่แล้ว เชื่อว่าจะมีโอกาสชนะการเลือกตั้ง โดยเฉพาะในพื้นที่ภาคอีสาน ภาคเหนือ ภาคกลางน่าจะได้ ส.ส.มากขึ้น ดังนั้น พรรคประชาธิปัตย์ที่แพ้เลือกตั้งมาถึง 21 ปี อาจมีโอกาสชนะการเลือกตั้ง ในขณะเดียวกันรัฐบาลที่ดูเหมือนแข็งแกร่งแต่ก็ยังมีจุดอ่อนที่มีโอกาสที่อาจจะแพ้การเลือกตั้งครั้งต่อไป
จุดอ่อนของรัฐบาลที่ว่าคืออะไร
การบริหารที่ผิดพลาด โดยเฉพาะเรื่องเศรษฐกิจ เป็นยุคที่ข้าวยากหมากแพงอย่างไร้เหตุผลมาก เพราะการบริหารที่ขาดการดูแลควบคุมราคาและคุณภาพสินค้า ท้ายที่สุดกลับเป็นการสร้างปัญหาให้ราคาสินค้าแพงมากขึ้น และที่สำคัญปล่อยปละละเลยให้เกิดการทุจริตคอร์รัปชั่นมากมาย ตรงนี้เป็นจุดอ่อนมากที่จะทำให้รัฐบาลแพ้การเลือกตั้ง เพราะจะทำให้ประชาชนขาดความเชื่อมั่นในฝีมือการบริหารจัดการ และขาดความเชื่อมั่นในการซื่อสัตย์สุจริต และที่สำคัญขาดความเชื่อมั่นในโครงการประชานิยมแบบสุดโต่ง ที่กำลังเป็นหอกข้างแคร่ กำลังจะทำให้รัฐบาลนั้นไม่สามารถเรียกความเชื่อถือศรัทธาในการบริหารประเทศกลับมาได้ ในขณะที่การบริหารจัดการของรัฐบาลยังเป็นการบริหารจัดการแบบครอบครัว ขาดความร่วมมือของ ส.ส.และสมาชิกพรรค
มองว่าการตั้งพรรคทางเลือกที่สามจะเป็นทางเลือกใหม่ให้กับประชาชนได้อย่างไร
มีการเคลื่อนไหวจริงในการก่อตั้งพรรคทางเลือกที่สาม ถือว่าเป็นเจตนาที่ดีต่อประเทศชาติเพราะว่าเขาสะท้อนให้เห็นถึงความรู้สึกสิ้นหวังต่อระบบการเมืองไทย และพรรคการเมืองในปัจจุบัน และเห็นว่าพรรคการเมืองไม่ได้ตอบสนองผลประโยชน์ของส่วนรวมและปล่อยปละละเลยให้เกิดการทุจริตคอร์รัปชั่นมาก รวมทั้งการกำหนดนโยบายที่เล็งเห็นเฉพาะหน้าเพื่อชนะในการเลือกตั้ง ไม่ได้คำนึงถึงประโยชน์ของการพัฒนาประเทศแบบยั่งยืนในระยะยาว ดังนั้น จึงคิดว่าน่าจะมีทางเลือกใหม่ให้กับประชาชน ซึ่งเห็นว่าก็เป็นทางเลือกที่ดีกับประชาชน แต่ให้ความเห็นไปแล้วว่าพรรคประชาธิปัตย์กำลังเดินหน้าสู่การปฏิรูป ดังนั้น จึงขอให้มาสนับสนุนพรรคประชาธิปัตย์ ซึ่งส่วนหนึ่งก็เห็นว่าหากพรรคปฏิรูปได้ตามข้อเสนอ ก็จะมาร่วมกับพรรคประชาธิปัตย์ คิดว่าทุกคนมีอิสระในการตัดสินใจ สิ่งสำคัญก็คือกำลังปฏิรูปพรรคประชาธิปัตย์เพื่อเป็นทางเลือกที่ดีกว่า
(ที่มา:มติชนรายวัน 14 ต.ค.2556)
สัมภาษณ์พิเศษ โดย บุษยา แก้วกำพล
หมายเหตุ - นายอลงกรณ์ พลบุตร ส.ส.บัญชีรายชื่อ พรรคประชาธิปัตย์ (ปชป.) และรองหัวหน้า ปชป. ให้สัมภาษณ์พิเศษ "มติชน" ถึงแนวทางการปฏิรูปพรรคประชาธิปัตย์ ภายหลังการประชุมกับคณะกรรมการบริหารพรรคครั้งล่าสุด รวมทั้งกระแสข่าวการตั้งพรรคทางเลือกที่สามหากการปฏิรูปพรรคไม่สำเร็จ
กรณีข่าวว่ามีกลุ่มเอกชนชวนให้ไปตั้งพรรคทางเลือกที่สาม
ความจริงมีมากกว่า 1 กลุ่มที่มาพูดคุยเรื่องการตั้งพรรคทางเลือกที่สาม ก็ได้ปฏิเสธไป เพราะยังเชื่อมั่นว่าพรรคประชาธิปัตย์จะสามารถปฏิรูปได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการพัฒนาการเมืองในระบบพรรค
โอกาสของการเกิดพรรคทางเลือกที่สามจะสามารถเกิดขึ้นได้ แต่จะยังไม่สามารถก้าวสู่พรรคที่ได้เสียงข้างมากไปได้ แต่ก็ถือว่าเป็นความตั้งใจที่ดี เจตนาที่พร้อมกันเป็นแนวร่วม ซึ่งได้ให้คำแนะนำแลกเปลี่ยนกันหลายประการ แต่ในที่สุดเราก็พูดกันเล่นๆ ว่าแทนที่จะเป็นเขามาชวนผมไปตั้งพรรค แต่กลับกลายเป็นว่าผมชวนเขามาช่วยกันปฏิรูปพรรคประชาธิปัตย์เอง
ยืนยันว่ายังคงอยู่กับประชาธิปัตย์ไม่ไปไหน
จริงๆ ไม่เคยมีความคิดที่จะออกจาก ปชป.เลย เพราะว่าอยู่มา 22 ปี และเป็นคณะกรรมการบริหารพรรคและเป็นรองหัวหน้าพรรค หน้าที่ผมคือผลักดันการปฏิรูปให้เกิดขึ้นจริง ให้ประชาธิปัตย์เป็นทางเลือกที่ดี และสามารถนำไปสู่ปฏิรูปการเมือง ปฏิรูปประเทศไทย ตรงนั้นคือความตั้งใจ แต่ก็ขอบคุณที่เชื้อเชิญ ยืนยันอยู่กับประชาธิปัตย์ เพราะภารกิจยังไม่เสร็จสิ้น
หากภารกิจปฏิรูปไม่เป็นไปตามที่ต้องการพรรคทางเลือกที่สามยังเป็นไปได้หรือไม่
โอกาสของความสำเร็จในการปฏิรูปยังมีอยู่ ขณะนี้คณะกรรมการบริหาร เห็นด้วยกับการปฏิรูป ในการประชุมเมื่อวันที่ 7 ตุลาคมที่ผ่านมา คณะกรรมการบริหารได้เห็นชอบโครงสร้างปฏิรูปของพรรค ซึ่งถือว่าเป็นก้าวแรกที่สำคัญ โดยที่สัปดาห์หน้าจะมีการประชุมคณะกรรมการบริหารอีก ซึ่งเป็นการประชุมในเรื่องของโครงสร้างการบริหารและการจัดการวัฒนธรรมองค์กร เพื่อให้ครบองค์ประกอบในการปฏิรูปพรรคแบบองค์รวม
ภาพที่ออกมาเหมือนมีการให้อำนาจหัวหน้าพรรคมากขึ้นแทนที่สมาชิกพรรคจะได้เข้าไปมีส่วนร่วม
คงเป็นความเข้าใจผิดในการตีความมากกว่า ซึ่งอาจเป็นเพราะว่าดูกันเพียงบางประเด็น แต่จริงๆ แล้วโครงสร้างตามมติถือเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญ โดยที่การปฏิรูปโครงสร้างดังกล่าวได้มีการออกแบบในองค์รวมของพรรค ว่าควรที่จะออกแบบโครงสร้างพรรคอย่างไร เพื่อจะให้มีประสิทธิภาพ ทันสมัย และเปิดกว้างมากขึ้น จึงได้ออกแบบให้คณะกรรมการบริหาร มีภาวะความเป็นผู้นำเข้มแข็งขึ้น โดยเฉพาะหัวหน้าพรรค โดยมีหลักประกันว่าในโครงสร้างใหม่นั้นหัวหน้าพรรคจะต้องคุมเสียงข้างมากในกรรมการบริหาร ซึ่งจะสามารถทำให้นำพรรคมีประสิทธิภาพมากขึ้น
นอกจากนั้นได้มีการจัดตั้งโครงสร้างใหม่ของพรรคขึ้น เช่น คณะกรรมการปฏิบัติการพื้นที่ หรือคณะกรรมการโซน จะทำให้มี ส.ส.ในพื้นที่มากขึ้น และการจัดตั้งสมัชชาประชาธิปัตย์ เปิดกว้างให้ประชาชน องค์กรสนับสนุนพรรคเข้ามีส่วนร่วมกับพรรคประชาธิปัตย์ และปรับโครงสร้างสภาที่ปรึกษาให้มีบทบาทที่ชัดเจน จัดโครงสร้าง เปิดกว้างให้มีคณะกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิในสาขาต่างๆ
เป็นการเปิดพรรคให้กว้างนำความรู้วิสัยทัศน์ใหม่ๆ ความเชี่ยวชาญเข้ามาสู่สภาที่ปรึกษา ดังนั้น การออกแบบโครงสร้างครั้งนี้จึงเป็นการออกแบบ แบบองค์รวม ไม่ใช่ตัดแปะต่อเติม แต่เนื่องจากว่า
การแถลงผลการประชุมอาจไม่ได้อธิบายเชื่อมโยงอย่างเป็นระบบ ตรงนี้จึงเป็นความเข้าใจผิดคลาดเคลื่อน ว่าเป็นเรื่องของการให้อำนาจหัวหน้ามากขึ้นและไม่เปิดกว้าง ไม่ยอมรับแนวทางปฏิรูป
ไม่ใช่เป็นแบบนั้น
มีข่าวคนในพรรคมีแผนที่จะทำลายการปฏิรูป
ความจริงประเด็นเรื่องการปฏิรูปมีทั้งคนเห็นด้วยและไม่เห็นด้วย เป็นจริงอย่างที่นายนคร มาฉิม ส.ส.พิษณุโลก ได้พูดถึง เพียงแต่ว่าการประชุมล่าสุดได้ข้อยุติ ยืนยันว่าหัวหน้าพรรค เลขาฯ และผม
เดินบนถนนเส้นเดียวกันในการปฏิรูปพรรค อย่ามองเรื่องความเห็นต่างเป็นความแตกแยก และเป้าหมายที่เห็นต่างจะต้องมีแนวทางที่ทำให้คนเห็นด้วยไปในแนวทางเดียวกันให้มากที่สุด นี่คือสิ่งที่พยายามที่จะทำให้เกิดขึ้นและจะเป็นวัฒนธรรมองค์กรที่จะเข้มแข็งต่อไปในภายหน้า ดังนั้นขอเวลาให้พรรคประชาธิปัตย์ในช่วงเวลาของการปรับเปลี่ยน และจะไม่มีเรื่องของการจัดตั้งพรรคใหม่ ไม่มีการลาออกจากพรรค ไม่ทราบว่าข่าวนี้ออกมาได้อย่างไร อย่างไรก็ตาม กลุ่ม ส.ส. และสมาชิกพรรคที่เห็นด้วยกับการปฏิรูปก็ยังพบปะพูดคุยเพื่ออัพเดตการปฏิรูป แต่ไม่ใช่พบปะเพื่อตั้งพรรคใหม่ ยืนยันว่าไม่ได้เป็นอย่างนั้นร้อยเปอร์เซ็นต์
มีเสียงสะท้อนจากนักวิชาการว่าการปฏิรูปอาจจะไม่เป็นรูปธรรม
คิดว่าการประชุมครั้งหลังสุดเป็นก้าวสำคัญ เป็นหนึ่งในสามที่จะต้องเดินหน้าในการปฏิรูปต่อไป แน่นอนว่ายากกว่าปฏิรูปโครงสร้าง ดังนั้น ข้อวิพากษ์วิจารณ์เป็นสิ่งที่รับฟังได้ แต่อาจไม่ได้ข้อมูลที่ครบถ้วน แต่การปฏิรูปหรือการเปลี่ยนแปลงใดๆ ในองค์กรพรรคอย่างประชาธิปัตย์ซึ่งเป็นองค์กรที่อยู่มา 68 ปี แน่นอนว่ามีความหลากหลาย มีทั้งคนเห็นด้วยไม่เห็นด้วย แต่ในที่สุดคณะกรรมการบริหารสูงสุดของพรรคตัดสินใจเดินหน้าแล้ว
ภาพที่ออกมาดูเหมือนขัดแย้งกันเช่นข้อความที่ได้ทวิตเตอร์ออกมา
คิดว่านั่นคือความเข้าใจผิดจากหน้ามือเป็นหลังมือ ถ้าได้ทราบข้อเท็จจริงแล้วจะเข้าใจว่าวันนี้แล้ว พรรคประชาธิปัตย์กำลังเดินหน้าเข้าสู่การปฏิรูป ต้องเข้าใจว่าความแตกต่างทางความคิดไม่ใช่ความแตกแยก วาระการปฏิรูปพรรคเป็นเรื่องที่ใหญ่มาก แน่นอนว่าจะหวังให้คนเห็นด้วยร้อยเปอร์เซ็นต์เข้าใจว่าเป็นไปไม่ได้ แต่ว่าในชั้นผู้นำพรรคขณะนี้ได้เห็นพ้องต้องกัน และต้องช่วยกันคิดช่วยกันทำต่อไป
ปฏิรูป ปชป.จะใช้เวลาเท่าไร หากมีการยุบสภาแล้วเลือกตั้งใหม่จะชนะหรือไม่
เป็นคำถามที่ดีมาก ในการหารือกับหัวหน้าพรรคและคณะกรรมการครั้งล่าสุด ได้กำหนดการไว้ว่า ปลายเดือนตุลาคมนี้จะนำร่างข้อบังคับใหม่เสนอที่ประชุมร่วมส.ส.และคณะกรรมการบริหารพรรคเพื่อให้ความเห็นชอบ หลังจากนั้นก็จะมีการประชุมใหญ่วิสามัญประจำปี เพื่อให้รับรองโครงสร้างใหม่ และมีการเลือกตั้งคณะกรรมการบริหาร คาดว่าน่าจะเป็นภายเดือนพฤศจิกายน หรืออย่างช้าก็ภายในเดือนธันวาคม หลังจากนั้นเมื่อมีการปรับพรรคใหม่แล้ว เชื่อว่าจะมีโอกาสชนะการเลือกตั้ง โดยเฉพาะในพื้นที่ภาคอีสาน ภาคเหนือ ภาคกลางน่าจะได้ ส.ส.มากขึ้น ดังนั้น พรรคประชาธิปัตย์ที่แพ้เลือกตั้งมาถึง 21 ปี อาจมีโอกาสชนะการเลือกตั้ง ในขณะเดียวกันรัฐบาลที่ดูเหมือนแข็งแกร่งแต่ก็ยังมีจุดอ่อนที่มีโอกาสที่อาจจะแพ้การเลือกตั้งครั้งต่อไป
จุดอ่อนของรัฐบาลที่ว่าคืออะไร
การบริหารที่ผิดพลาด โดยเฉพาะเรื่องเศรษฐกิจ เป็นยุคที่ข้าวยากหมากแพงอย่างไร้เหตุผลมาก เพราะการบริหารที่ขาดการดูแลควบคุมราคาและคุณภาพสินค้า ท้ายที่สุดกลับเป็นการสร้างปัญหาให้ราคาสินค้าแพงมากขึ้น และที่สำคัญปล่อยปละละเลยให้เกิดการทุจริตคอร์รัปชั่นมากมาย ตรงนี้เป็นจุดอ่อนมากที่จะทำให้รัฐบาลแพ้การเลือกตั้ง เพราะจะทำให้ประชาชนขาดความเชื่อมั่นในฝีมือการบริหารจัดการ และขาดความเชื่อมั่นในการซื่อสัตย์สุจริต และที่สำคัญขาดความเชื่อมั่นในโครงการประชานิยมแบบสุดโต่ง ที่กำลังเป็นหอกข้างแคร่ กำลังจะทำให้รัฐบาลนั้นไม่สามารถเรียกความเชื่อถือศรัทธาในการบริหารประเทศกลับมาได้ ในขณะที่การบริหารจัดการของรัฐบาลยังเป็นการบริหารจัดการแบบครอบครัว ขาดความร่วมมือของ ส.ส.และสมาชิกพรรค
มองว่าการตั้งพรรคทางเลือกที่สามจะเป็นทางเลือกใหม่ให้กับประชาชนได้อย่างไร
มีการเคลื่อนไหวจริงในการก่อตั้งพรรคทางเลือกที่สาม ถือว่าเป็นเจตนาที่ดีต่อประเทศชาติเพราะว่าเขาสะท้อนให้เห็นถึงความรู้สึกสิ้นหวังต่อระบบการเมืองไทย และพรรคการเมืองในปัจจุบัน และเห็นว่าพรรคการเมืองไม่ได้ตอบสนองผลประโยชน์ของส่วนรวมและปล่อยปละละเลยให้เกิดการทุจริตคอร์รัปชั่นมาก รวมทั้งการกำหนดนโยบายที่เล็งเห็นเฉพาะหน้าเพื่อชนะในการเลือกตั้ง ไม่ได้คำนึงถึงประโยชน์ของการพัฒนาประเทศแบบยั่งยืนในระยะยาว ดังนั้น จึงคิดว่าน่าจะมีทางเลือกใหม่ให้กับประชาชน ซึ่งเห็นว่าก็เป็นทางเลือกที่ดีกับประชาชน แต่ให้ความเห็นไปแล้วว่าพรรคประชาธิปัตย์กำลังเดินหน้าสู่การปฏิรูป ดังนั้น จึงขอให้มาสนับสนุนพรรคประชาธิปัตย์ ซึ่งส่วนหนึ่งก็เห็นว่าหากพรรคปฏิรูปได้ตามข้อเสนอ ก็จะมาร่วมกับพรรคประชาธิปัตย์ คิดว่าทุกคนมีอิสระในการตัดสินใจ สิ่งสำคัญก็คือกำลังปฏิรูปพรรคประชาธิปัตย์เพื่อเป็นทางเลือกที่ดีกว่า
(ที่มา:มติชนรายวัน 14 ต.ค.2556)
รธน.ปี56 โดย นฤตย์ เสกธีระ
วันที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21:01:16 น. มติชน
malui2810@gmail.com
คอลัมน์ สถานีคิดเลขที่ 12 (มติชนรายวัน 15 ต.ค.2556)
วันที่ 14 ตุลาคม 2516 นิสิตนักศึกษาออกมาเรียกร้องประชาธิปไตย
หัวใจที่บ่งบอกประชาธิปไตยที่ผ่านมาเน้นไปที่รัฐธรรมนูญ ในฐานะกฎหมายที่กำหนดความเป็นไปของประเทศ
ทั้งนี้ เพราะรัฐธรรมนูญจะบ่งบอกว่า อำนาจอธิปไตยนั้นเป็นของใคร?
และรัฐธรรมนูญอีกนั่นแหละที่บ่งบอกว่า อำนาจอธิปไตยนั้นจะใช้ได้ทางใด ใครเป็นคนใช้
ที่ผ่านมา รัฐธรรมนูญไทยมักร่างโดยตัวแทนขั้วอำนาจ มีรัฐธรรมนูญน้อยฉบับที่ประชาชนมีส่วนร่วมในการร่างขึ้นมา
วันนี้รัฐธรรมนูญของไทยกำลังอยู่ระหว่างการแก้ไข...อีกแล้ว
สัปดาห์นี้การแก้ไขรัฐธรรมนูญมาตรา 190 เข้าสู่รัฐสภา
มาตรานี้มีปัญหาเพราะบัญญัติมาแล้วปฏิบัติจริงไม่ได้ แทนที่จะเสริมสร้างความรอบคอบ กลับกลายเป็นอุปสรรคกับฝ่ายราชการในการทำงาน
ในสมัยรัฐบาล นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ แก้ไขมาคราวหนึ่ง มาถึงสมัยนี้ก็จะแก้ไขอีก
หลังจากแก้ไขมาตรา 190 ได้ก็จะแก้ไขมาตรา 68 เพราะมีปัญหาเรื่องการยื่นคำร้องว่าจะยื่นให้อัยการสูงสุดก่อน หรือจะยื่นให้ศาลรัฐธรรมนูญเลย
ยังมีการแก้ไขมาตรา 237 เรื่องคนทำผิดก็รับผิด ไม่ต้องยุบพรรค
และยังร่ำๆ ว่าจะแก้ไขมาตรา 309 เพราะเป็นบทบัญญัติที่คุ้มครองผลจากการปฏิวัติรัฐประหาร 19 กันยายน 2549
การแก้ไขมาตรานี้ถ้าเกิดขึ้นจริง รัฐสภาคงเดือด เพราะฝ่ายคัดค้านเห็นว่าเป็นการช่วย พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร
ก็ว่ากันไป...
เดิมทีรัฐบาลประกาศนโยบายไปแล้วว่าจะยกร่างรัฐธรรมนูญใหม่ โดยให้เลือกตั้งสมาชิกสภาร่างรัฐธรรมนูญเข้ามาทำหน้าที่
แต่ทางฝ่ายค้านเห็นว่า ผลการเลือกตั้ง ส.ส.ร.จะมีแต่คนของฝ่ายรัฐบาล จึงค้านเต็มสูบ
สุดท้ายก็ยื่นให้ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัย ตามมาตรา 68 แล้วก็มีข้อสรุปทำนองว่า รัฐธรรมนูญปี 50 ยกร่างใหม่ไม่ได้ น่าจะแก้ไขรายมาตรา
หลังจากนั้นรัฐบาลก็เริ่มแก้ไขรายมาตรา เริ่มต้นที่ที่มาของสมาชิกวุฒิสภา
ขณะนี้ร่างแก้ไขรัฐธรรมนูญในประเด็นที่มาของสมาชิกวุฒิสภาได้ทูลเกล้าฯไปแล้ว
แต่กระบวนการทั้งหมดประชาชนเข้าไปมีส่วนเกี่ยวข้องน้อยมาก
มีหลายคำถามเกี่ยวกับการแก้ไขที่บรรดาสมาชิกรัฐสภาถามและตอบกันเอง โดยประชาชนไม่มีสิทธิถาม
อาทิ ทำไมต้องมีวุฒิสภา
ในเมื่อครั้งร่างรัฐธรรมนูญเมื่อปี 2540 ผู้ร่างต้องการให้วุฒิสภาทำหน้าที่ตรวจสอบ มีอำนาจถึงขั้นถอดถอนฝ่ายบริหาร และองค์กรอิสระ
แต่ที่สุดแล้ว สมาชิกวุฒิสภามาจากการเลือกตั้งก็เจอข้อครหา "สภาผัวเมีย"
เข้าใจง่ายๆ ว่าสมาชิกวุฒิสภาเป็นพวกฝ่ายรัฐบาล
ปี 2550 อำนาจหน้าที่ของวุฒิสภาเป็นแบบเดิม แต่เปลี่ยนผู้ที่มาเป็นสมาชิกวุฒิสภา โดยให้เลือกตั้งครึ่งหนึ่ง และสรรหาครึ่งหนึ่ง
ปรากฏว่าสมาชิกวุฒิสภาส่วนหนึ่งถูกครหาว่า เป็นพวกฝ่ายค้าน
สรุปได้ว่า สมาชิกวุฒิสภาตามรัฐธรรมนูญ ปี 2540 และสมาชิกวุฒิสภาตามรัฐธรรมนูญ ปี 2550 ต่างถูกโจมตี
คำถามก็คือแล้วจะมีวุฒิสภาดีหรือเปล่า?
หรือถ้ามีวุฒิสภาแล้วจะมอบอำนาจหน้าที่ให้สมาชิกวุฒิสภาแบบที่กำลังเป็นอยู่นี้หรือไม่?
เรื่องแบบนี้ประชาชนควรจะมีโอกาสได้ถาม ได้ตอบ ได้แสดงความคิดเห็น
จนถึงบัดนี้การแก้ไขรัฐธรรมนูญยังถูกจำกัดให้อยู่ในมือของสมาชิกรัฐสภา
ฝ่ายค้านยิ่งออกมาต่อต้าน การแก้ไขยิ่งไปอยู่ในมือของสมาชิกรัฐสภา
เป็นการแก้ไขโดยฝ่ายการเมือง เป็นการแก้ไขโดยขั้วอำนาจทางการเมือง
ส่วนประชาชนได้แต่นั่งตาปริบๆ อยู่ด้านนอกเหมือนเดิม...
malui2810@gmail.com
คอลัมน์ สถานีคิดเลขที่ 12 (มติชนรายวัน 15 ต.ค.2556)
วันที่ 14 ตุลาคม 2516 นิสิตนักศึกษาออกมาเรียกร้องประชาธิปไตย
หัวใจที่บ่งบอกประชาธิปไตยที่ผ่านมาเน้นไปที่รัฐธรรมนูญ ในฐานะกฎหมายที่กำหนดความเป็นไปของประเทศ
ทั้งนี้ เพราะรัฐธรรมนูญจะบ่งบอกว่า อำนาจอธิปไตยนั้นเป็นของใคร?
และรัฐธรรมนูญอีกนั่นแหละที่บ่งบอกว่า อำนาจอธิปไตยนั้นจะใช้ได้ทางใด ใครเป็นคนใช้
ที่ผ่านมา รัฐธรรมนูญไทยมักร่างโดยตัวแทนขั้วอำนาจ มีรัฐธรรมนูญน้อยฉบับที่ประชาชนมีส่วนร่วมในการร่างขึ้นมา
วันนี้รัฐธรรมนูญของไทยกำลังอยู่ระหว่างการแก้ไข...อีกแล้ว
สัปดาห์นี้การแก้ไขรัฐธรรมนูญมาตรา 190 เข้าสู่รัฐสภา
มาตรานี้มีปัญหาเพราะบัญญัติมาแล้วปฏิบัติจริงไม่ได้ แทนที่จะเสริมสร้างความรอบคอบ กลับกลายเป็นอุปสรรคกับฝ่ายราชการในการทำงาน
ในสมัยรัฐบาล นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ แก้ไขมาคราวหนึ่ง มาถึงสมัยนี้ก็จะแก้ไขอีก
หลังจากแก้ไขมาตรา 190 ได้ก็จะแก้ไขมาตรา 68 เพราะมีปัญหาเรื่องการยื่นคำร้องว่าจะยื่นให้อัยการสูงสุดก่อน หรือจะยื่นให้ศาลรัฐธรรมนูญเลย
ยังมีการแก้ไขมาตรา 237 เรื่องคนทำผิดก็รับผิด ไม่ต้องยุบพรรค
และยังร่ำๆ ว่าจะแก้ไขมาตรา 309 เพราะเป็นบทบัญญัติที่คุ้มครองผลจากการปฏิวัติรัฐประหาร 19 กันยายน 2549
การแก้ไขมาตรานี้ถ้าเกิดขึ้นจริง รัฐสภาคงเดือด เพราะฝ่ายคัดค้านเห็นว่าเป็นการช่วย พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร
ก็ว่ากันไป...
เดิมทีรัฐบาลประกาศนโยบายไปแล้วว่าจะยกร่างรัฐธรรมนูญใหม่ โดยให้เลือกตั้งสมาชิกสภาร่างรัฐธรรมนูญเข้ามาทำหน้าที่
แต่ทางฝ่ายค้านเห็นว่า ผลการเลือกตั้ง ส.ส.ร.จะมีแต่คนของฝ่ายรัฐบาล จึงค้านเต็มสูบ
สุดท้ายก็ยื่นให้ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัย ตามมาตรา 68 แล้วก็มีข้อสรุปทำนองว่า รัฐธรรมนูญปี 50 ยกร่างใหม่ไม่ได้ น่าจะแก้ไขรายมาตรา
หลังจากนั้นรัฐบาลก็เริ่มแก้ไขรายมาตรา เริ่มต้นที่ที่มาของสมาชิกวุฒิสภา
ขณะนี้ร่างแก้ไขรัฐธรรมนูญในประเด็นที่มาของสมาชิกวุฒิสภาได้ทูลเกล้าฯไปแล้ว
แต่กระบวนการทั้งหมดประชาชนเข้าไปมีส่วนเกี่ยวข้องน้อยมาก
มีหลายคำถามเกี่ยวกับการแก้ไขที่บรรดาสมาชิกรัฐสภาถามและตอบกันเอง โดยประชาชนไม่มีสิทธิถาม
อาทิ ทำไมต้องมีวุฒิสภา
ในเมื่อครั้งร่างรัฐธรรมนูญเมื่อปี 2540 ผู้ร่างต้องการให้วุฒิสภาทำหน้าที่ตรวจสอบ มีอำนาจถึงขั้นถอดถอนฝ่ายบริหาร และองค์กรอิสระ
แต่ที่สุดแล้ว สมาชิกวุฒิสภามาจากการเลือกตั้งก็เจอข้อครหา "สภาผัวเมีย"
เข้าใจง่ายๆ ว่าสมาชิกวุฒิสภาเป็นพวกฝ่ายรัฐบาล
ปี 2550 อำนาจหน้าที่ของวุฒิสภาเป็นแบบเดิม แต่เปลี่ยนผู้ที่มาเป็นสมาชิกวุฒิสภา โดยให้เลือกตั้งครึ่งหนึ่ง และสรรหาครึ่งหนึ่ง
ปรากฏว่าสมาชิกวุฒิสภาส่วนหนึ่งถูกครหาว่า เป็นพวกฝ่ายค้าน
สรุปได้ว่า สมาชิกวุฒิสภาตามรัฐธรรมนูญ ปี 2540 และสมาชิกวุฒิสภาตามรัฐธรรมนูญ ปี 2550 ต่างถูกโจมตี
คำถามก็คือแล้วจะมีวุฒิสภาดีหรือเปล่า?
หรือถ้ามีวุฒิสภาแล้วจะมอบอำนาจหน้าที่ให้สมาชิกวุฒิสภาแบบที่กำลังเป็นอยู่นี้หรือไม่?
เรื่องแบบนี้ประชาชนควรจะมีโอกาสได้ถาม ได้ตอบ ได้แสดงความคิดเห็น
จนถึงบัดนี้การแก้ไขรัฐธรรมนูญยังถูกจำกัดให้อยู่ในมือของสมาชิกรัฐสภา
ฝ่ายค้านยิ่งออกมาต่อต้าน การแก้ไขยิ่งไปอยู่ในมือของสมาชิกรัฐสภา
เป็นการแก้ไขโดยฝ่ายการเมือง เป็นการแก้ไขโดยขั้วอำนาจทางการเมือง
ส่วนประชาชนได้แต่นั่งตาปริบๆ อยู่ด้านนอกเหมือนเดิม...
เติมไฟ การทำงาน
หากคุณเริ่มต้นเช้าวันใหม่ของการทำงานด้วยความเบื่อหน่าย รู้สึกเซ็ง ๆ กับงานในแต่ละวันจำเจซ้ำซาก ไม่มีความท้าทายอะไรเลย อยากจะเปลี่ยนงานแต่ก็กลัวจะไม่ถูกใจอีก คิดว่าเมื่อไหร่ เราจะก้าวหน้ารุ่งเรือง เหล่านี้ล้วนแต่บ่อนทำลายความรู้สึกและศักยภาพในการทำงานของคุณค่ะ เรามาลบล้างความรู้สึกเหล่านี้กันดีกว่า...
ปรับเปลี่ยนความรู้สึก
เปลี่ยนความเอื่อยเฉื่อย เบื่อหน่าย ให้เป็นความระฉับกระเฉงกระปรี้กระเปร่ากันดีกว่าค่ะ แล้วคุณจะเห็นเลยว่างานแต่ละชิ้นที่ทำด้วยความรู้สึกอยากจะทำ สนุกไปกับงาน จะออกมาดีเยี่ยมขนาดไหน ดีไม่ดีอาจเข้าตาหัวหน้าจนต้องตบรางวัลก็ได้ค่ะ
เปิดมุมมองใหม่
พอเสียทีกับการคิดว่างานที่ทำอยู่นั้นน่าเบื่อ ไม่เห็นจะท้าทายอะไรเลย ทำไปไม่ก้าวหน้าแน่ ๆ ที่สำคัญ!! คือ หยุดการเปรียบเทียบงานกับคนอื่น แล้วหันมามองงานที่ทำอยู่ใหม่ ถึงแม้จะเป็นงานเล็ก ๆ ไม่เป็นที่เชิดหน้าชูตาก็ตาม แต่ไม่ว่างานในลักษณะใดหากทำอย่างเต็มที่เต็มใจแล้ว จะทำให้เรารู้สึกอิ่มเอมและภูมิใจได้
ต้องอดทน
ความอดทนเป็นสิ่งจำเป็นอย่างมากในการสร้างกำลังใจ หากเราเจออุปสรรคในการทำงานแล้วไม่สามารถผ่านไปได้ ทำให้รู้สึกท้อแท้ อาจจะเป็นเรื่องที่เราตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่แล้ว แต่ก็ยังไม่เข้าตาหัวหน้าสักทีก็อย่าเพิ่งท้อ รักษาความตั้งใจให้สม่ำเสมอไว้ สักวันสิ่งที่รอคอยย่อมมาถึงค่ะ
สร้างมิตรสัมพันธ์
ควรสร้างสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงานด้วยรอยยิ้ม มีน้ำใจให้กัน ช่วยเหลือและแบ่งปันกัน ชื่นชมให้กำลังใจกัน รับรองเลยว่า ห้องทำงานนั้นจะเต็มไปด้วยความสดใส และจะทำให้คุณอยากมาทำงานทุกวันเลยล่ะ
เสริมสร้างภาพลักษณ์
เรื่องของภาพลักษณ์นั้นเป็นสิ่งที่สำคัญอย่างมากในชีวิตการทำงาน เพราะนั่นจะช่วยให้คุณดูน่าเชื่อถือและเป็นที่ยอมรับ ดังนั้นต้องใส่ใจกับเรื่องบุคลิกภาพ มารยาท และการแต่งกายให้ถูกกาลเทศะ ซึ่งความเชื่อมั่นในตนเองเป็นรากฐานของการมีภาพลักษณ์ที่ดี ดังนั้น เราต้องมีความมั่นใจเต็มเปี่ยมในความสามารถของตน และอย่าลืมรอยยิ้มที่มุมปากด้วย เพราะนั่นจะทำให้คุณดูดีขึ้นมากค่ะ
เปิดรับข่าวสาร
ปัจจุบันสิ่งต่าง ๆ รอบตัวมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา อีกทั้งข่าวสารที่มีอยู่มากมาย ก็ล้วนแต่เป็นประโยชน์อย่างมากสำหรับการทำงาน ดังนั้น หากรู้จักที่จะดึงมาใช้และเรียนรู้อย่างชาญฉลาด ก็จะทำให้คุณได้เปรียบผู้อื่นอย่างแน่นอนค่ะ
ล้างทิ้งไปเสียเถอะกับความคิดแย่ ๆ หันมาเติมไฟให้กับการทำงานดีกว่าค่ะ...
///////////////////////////
ไฟในการทำงาน
เมื่อเริ่มเข้างานใหม่ ดูเหมือนทุกคนมีไฟในการทำงานกันทั้งนั้น มันเหมือนยังมีพลังไฟเต็มเปี่ยมที่จะผลัดดันให้ก้าวหน้าในหน้าที่การงาน อยากเรียนรู้ว่าเราต้องทำอะไรบ้าง อยากรู้ว่างานแต่ละงานนั้นเป็นอย่างไร อยากรู้ว่างานที่เชื่อมไปให้กับคนอื่นนั้น เขาทำอย่างไร เขาต้องการอะไร ทุกอย่างมันดูใหม่ สด ซึ่งทำให้เกิดไฟในการทำงาน และ อยากที่จะเรียนรู้อย่างมาก
แต่เมื่อทำงานไประดับหนึ่ง ความกระตือรือล้นในการทำงานจะเริ่ม ถดถอยลง อันเนื่องจาก ได้เรียนรู้ในสิ่งที่ต้องทำแล้ว เริ่มรู้ตารางเวลาของตนเองแล้วว่า ต้องทำอะไรบ้าง เริ่มมีเพื่อน ชวนคุย ชวนเล่น เริ่มมีกิจกรรมระหว่างกันมากขึ้น
บางครั้งโดนการกดขี่ ทำงานหนัก หักโหม เป็นปีๆ แต่ผลกลับไม่ได้ดั่งที่คาดหวัง ทำให้เกิดอาการท้อแท้กับระบบ และ เจ้านาย ซึ่งก็จะเป็นกับคนเก่งๆในองค์กร หรือ คนที่เป็นหัวใจหลักขององค์กร หากพวกเขาหมดไฟแล้ว องค์กรอาจจะอยู่ในขั้งวิกฤติได้
ยิ่งทำงานนานขึ้นเท่าใด ก็จะรู้สึกว่า งานเหล่านั้นเป็นงานที่จะต้องทำประจำ อาจจะต้องทำทุกวัน ทำทุกสัปดาห์ ทำทุกเดือน ทำทุก 3 เดือน หรือ ทำทุกปี ซึ่งงานเข้าที่เข้าทาง ใช้เวลาทำงานไม่นานหรอก งานก็ทำแต่แบบเดิมๆ งานที่ทำดูเหมือนไม่ก้าวหน้า เงินเดือนก็ขึ้นน้อย ปรับตำแหน่งก็ไม่ปรับให้ เสนองานอะไรไปเจ้านายก็ไม่ยอมทำ อยากรับคนเพิ่มเจ้านายก็ไม่ให้ สิ่งเหล่านี้ทำให้ความรู้สึกที่ดีต่องาน เริ่มถดถอยลง จนคิดแต่ว่า ทำงานประจำให้เสร็จๆกันไปก็ใช้ได้แล้ว ซึ่งเป็นสัญญาณของการ หมดไฟในการทำงาน
คนในอดีตเปรียบเทียบ ไฟ ให้เหมือนกับ ความมุ่งมั่นในการทำงาน หรือ ความอยากที่จะทำงาน ซึ่งผมคิดว่า คนในอดีตช่างสังเกตุ และ เปรียบเทียบได้อย่างเหมาะสมมากๆ ซึ่งถ้าอยากจะสร้างไฟในการทำงานให้เกิดขึ้นแล้ว คุณควรจะมองให้เห็นสภาพความเป็นไปของไฟให้เข้าใจเสียก่อน
ธรรมชาติของไฟนั้น ตอนเรียนวิทยาศาสตร์สมัยเด็กๆ เขาบอกว่ามันมี 2 สิ่งคือ สิ่งที่ทำให้ติดไฟ เช่น ไม้ กระดาษ น้ำมัน เป็นต้น กับ สิ่งที่ช่วยให้ไฟติด คือ ก๊าซอ๊อกซิเจน กับ สิ่งมากระตุ้นเพื่อให้เกิดความร้อนในการเผาไหม้ด้วย ในโบราณกาล เรารู้จักจุดให้ไฟติดกันมาแล้ว โดยเริ่มตั้งแต่การใช้ไม้มาปั่น ขัดสี โดยใช้สำลีเพื่อมาเป็นตัวติดไฟ และ ค่อยๆ เริ่มใช้หินไฟ มากระเทาะซึ่งกันและกัน เพื่อเกิดประกายไฟ และ ก็เริ่มมี ไม้ขีด จนมาถึง การใช้ไฟฟ้าในการจุดไฟกันแล้ว
เมื่อเข้าใจว่า ไฟ นั้นจะมีได้อย่างไร ต้องการอะไรบ้าง ผมก็จะขอเปรียบเทียบให้เข้ากับ การทำงานละกันครับ จะได้มองภาพได้ชัดว่า คนไทยโบราณมีความคิดที่ลึกซึ้ง และ เข้าใจธรรมชาติทั้งธรรมชาติของไฟ และ การทำงานได้อย่างลงตัว
หากต้องการสร้างให้เกิดไฟในการทำงาน ต้องเพิ่มเชื้อฟืนเข้าไปให้มากขึ้น นั่นหมายถึง หากคุณเริ่มหมดไฟ คุณต้องหางานอะไรใหม่ๆทำ เพื่อให้เกิดความตื่นเต้นอยู่ตลอดเวลา การมองหาวิธีการทำงานใหม่ๆไม่ใช่เรื่องยาก แต่หากจะทำมันก็มีหลักการณ์ที่จะสามารถหางานใหม่ๆทำได้ ด้วยการหาจุดบกพร่องของแต่ละจุด แล้ว หาทางกำจัดจุดบกพร่องเหล่านั้น หรือ พัฒนาจุดเหล่านั้นให้ดีมากขึ้น ลดข้อผิดพลาด เพิ่มคุณภาพของสินค้า อะไรทำนองนี้ ผมเคยเขียนตอบเพื่อนๆในห้องสีลมไว้นานแล้ว หากจะทบทวนสามารถอ่านได้ใน "ทำอย่างไรจึงจะสร้างสรรงานออกมาได้" ซึ่งมันก็เหมือนกับเราต้องหาฟืนเพื่อมาจุดไฟ เราก็ต้องหางานเพื่อมาสร้างให้ไฟในการทำงานนั้น สามารถลุดโชติช่วงขึ้นให้ได้นานที่สุดเท่าที่จะสามารถ
บางคนเกิดปัญหากับเพื่อนร่วมงาน เจ้านาย หรือ ลูกค้า ก็เป็นสิ่งที่ทำให้ไฟในการทำงานหมดลง อย่างเช่น เบื่อเจ้านายไม่ยอมปกป้อง เพื่อนร่วมงานไม่ช่วยกันทำงานเลย หรือแม้นแต่ลูกค้าขาใหญ่ จู้จี้ขี้บ่นเปลี่ยนงานบ่อยๆ ทำให้เจ้านายตำหนิ ซึ่งสภาวะแวดล้อมไม่อำนวย ทำให้เกิดการปิดกั้นตัวเองเกิดขึ้น เมื่อมีการปิดกั้นตัวเองจากสภาวะแวดล้อมมากขึ้น จะทำให้ความรู้สึกที่อยากจะทำงานลดลงไปเรื่อยๆ ซึ่งเป็นอันตรายต่อตนเองและความก้าวหน้าในการทำงาน ดังนั้น เมื่อเกิดปัญหากับเพื่อนร่วมงาน เจ้านาย หรือ แม้นแต่ลูกค้า ก็ควรที่จะทำความเข้าใจซึ่งกันและกันให้มากที่สุด หรือ แม้นแต่เกิดการทะเลาะกับเพื่อนร่วมงานด้วยแล้ว ก็ต้องไกล่เกลี่ยสิ่งต่างๆที่มันจะค้างคาใจนั้นให้ออกไปให้เร็วที่สุด โดยการพูดคุย ปรึกษา ซึ่งกันและกัน เพื่อถามเหตุและผล หรือ หาคนกลางมาไกล่เกลี่ย หรือ อย่างน้อยก็อาจจะต้องทำใจ แล้ว มองโลกในแง่ดี ให้อภัย แล้วทำตัวให้เหมือนเดิม...
บางคนก็คิดว่า ได้เงินน้อยกว่างานที่ทำให้ หรือ บางคนมีข้อข้องใจเกี่ยวกับรายได้ของตนเอง เมื่อเอาไปเปรียบเทียบกับเพื่อนร่วมงาน ว่า ทำงานก็มากกว่า แล้วทำไมได้เงินน้อยกว่า ก็เป็นตัวที่ทำให้ไฟในการทำงานมอดลงไปได้เช่นกัน จนบางบริษัทฯ ต้องออกกฎห้ามไม่ให้บอกเงินเดือนกับเพื่อนร่วมงาน ไม่ว่าจะระดับใด อันเป็นการป้องกันความรู้สึกที่ไม่ดีที่จะตามมา แต่ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่คนธรรมดาทั่วไปอยากรู้ถึงรายได้ของอีกฝ่ายหนึ่ง ซึ่งห้ามยากมาก แต่การรับรู้แล้ว ทำให้ไม่มีจิตใจในการทำงาน จะยิ่งทำให้ ผลงานของคุณนั้น ย่ำแย่ลง และ ไฟการทำงานก็จะมอดดับไปด้วยซ้ำ
การที่มีไฟ มีเชื้อไฟ ก็ต้องมีอ๊อกซิเจน ที่จะช่วยให้ไฟติด ซึ่งก็เหมือนกับ ปัญหาที่เกิดจากตัวเราเอง และ สิ่งแวดล้อมในการทำงาน ก็เป็นสิ่งที่ช่วยให้การทำงานของเราดีขึ้น หากเราสามารถควบคุมสภาพแวดล้อมในการทำงาน ให้ดี ไม่มีการขัดแย้ง หรือ มีน้อยที่สุด ก็จะเป็นตัวขับที่ดีที่จะทำให้เราหมดไฟในการทำงานช้าลง
เมื่อถึงจุดนี้สรุปได้ว่า หากคุณต้องการเพิ่มไฟในการทำงานให้กับตัวคุณ คุณต้องหาเชื้อไฟที่จะทำให้คุณต้องใช้ความคิด ต้องใช้การเรียนรู้ หรือ หางานใหม่ๆทำ เพื่อสร้างให้คุณมีใจในการทำงานมากขึ้น และ สร้างสภาพแวดล้อมของคุณให้เหมาะสมกับการทำงานของคุณ ลดความขัดแย้ง และ สร้างให้ความคิดมุ่งอยู่กับการทำงาน จะทำให้ไฟที่คุณได้จุดขึ้นกับการทำงานใดๆนั้น สามารถอยู่ได้นานที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ หรือ จนกว่าจะงานเสร็จสิ้น แล้ว ก็ต้องวกกลับไปหาเชือ้ไฟใหม่ๆ ซึ่งมันก็จะกลายเป็นวัฏจักรในการสร้างสรรงาน เมื่อทำอย่างนี้ ผลงานก็จะเกิดขึ้น แล้ว ความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน ก็จะมาเอง ซึ่งแน่นอน สิ่งที่ตามมากับหน้าที่ก็ย่อมหนีไม่พ้นถึงผลตอบแทนที่มากขึ้นตามหน้าที่ที่รับผิดชอบ...
หวังว่าทุกคนที่ได้อ่านจะสามารถสร้างไฟในการทำงานให้คงอยู่ได้ตลอดเวลานะครับ...
ปรับเปลี่ยนความรู้สึก
เปลี่ยนความเอื่อยเฉื่อย เบื่อหน่าย ให้เป็นความระฉับกระเฉงกระปรี้กระเปร่ากันดีกว่าค่ะ แล้วคุณจะเห็นเลยว่างานแต่ละชิ้นที่ทำด้วยความรู้สึกอยากจะทำ สนุกไปกับงาน จะออกมาดีเยี่ยมขนาดไหน ดีไม่ดีอาจเข้าตาหัวหน้าจนต้องตบรางวัลก็ได้ค่ะ
เปิดมุมมองใหม่
พอเสียทีกับการคิดว่างานที่ทำอยู่นั้นน่าเบื่อ ไม่เห็นจะท้าทายอะไรเลย ทำไปไม่ก้าวหน้าแน่ ๆ ที่สำคัญ!! คือ หยุดการเปรียบเทียบงานกับคนอื่น แล้วหันมามองงานที่ทำอยู่ใหม่ ถึงแม้จะเป็นงานเล็ก ๆ ไม่เป็นที่เชิดหน้าชูตาก็ตาม แต่ไม่ว่างานในลักษณะใดหากทำอย่างเต็มที่เต็มใจแล้ว จะทำให้เรารู้สึกอิ่มเอมและภูมิใจได้
ต้องอดทน
ความอดทนเป็นสิ่งจำเป็นอย่างมากในการสร้างกำลังใจ หากเราเจออุปสรรคในการทำงานแล้วไม่สามารถผ่านไปได้ ทำให้รู้สึกท้อแท้ อาจจะเป็นเรื่องที่เราตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่แล้ว แต่ก็ยังไม่เข้าตาหัวหน้าสักทีก็อย่าเพิ่งท้อ รักษาความตั้งใจให้สม่ำเสมอไว้ สักวันสิ่งที่รอคอยย่อมมาถึงค่ะ
สร้างมิตรสัมพันธ์
ควรสร้างสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงานด้วยรอยยิ้ม มีน้ำใจให้กัน ช่วยเหลือและแบ่งปันกัน ชื่นชมให้กำลังใจกัน รับรองเลยว่า ห้องทำงานนั้นจะเต็มไปด้วยความสดใส และจะทำให้คุณอยากมาทำงานทุกวันเลยล่ะ
เสริมสร้างภาพลักษณ์
เรื่องของภาพลักษณ์นั้นเป็นสิ่งที่สำคัญอย่างมากในชีวิตการทำงาน เพราะนั่นจะช่วยให้คุณดูน่าเชื่อถือและเป็นที่ยอมรับ ดังนั้นต้องใส่ใจกับเรื่องบุคลิกภาพ มารยาท และการแต่งกายให้ถูกกาลเทศะ ซึ่งความเชื่อมั่นในตนเองเป็นรากฐานของการมีภาพลักษณ์ที่ดี ดังนั้น เราต้องมีความมั่นใจเต็มเปี่ยมในความสามารถของตน และอย่าลืมรอยยิ้มที่มุมปากด้วย เพราะนั่นจะทำให้คุณดูดีขึ้นมากค่ะ
เปิดรับข่าวสาร
ปัจจุบันสิ่งต่าง ๆ รอบตัวมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา อีกทั้งข่าวสารที่มีอยู่มากมาย ก็ล้วนแต่เป็นประโยชน์อย่างมากสำหรับการทำงาน ดังนั้น หากรู้จักที่จะดึงมาใช้และเรียนรู้อย่างชาญฉลาด ก็จะทำให้คุณได้เปรียบผู้อื่นอย่างแน่นอนค่ะ
ล้างทิ้งไปเสียเถอะกับความคิดแย่ ๆ หันมาเติมไฟให้กับการทำงานดีกว่าค่ะ...
///////////////////////////
ไฟในการทำงาน
เมื่อเริ่มเข้างานใหม่ ดูเหมือนทุกคนมีไฟในการทำงานกันทั้งนั้น มันเหมือนยังมีพลังไฟเต็มเปี่ยมที่จะผลัดดันให้ก้าวหน้าในหน้าที่การงาน อยากเรียนรู้ว่าเราต้องทำอะไรบ้าง อยากรู้ว่างานแต่ละงานนั้นเป็นอย่างไร อยากรู้ว่างานที่เชื่อมไปให้กับคนอื่นนั้น เขาทำอย่างไร เขาต้องการอะไร ทุกอย่างมันดูใหม่ สด ซึ่งทำให้เกิดไฟในการทำงาน และ อยากที่จะเรียนรู้อย่างมาก
แต่เมื่อทำงานไประดับหนึ่ง ความกระตือรือล้นในการทำงานจะเริ่ม ถดถอยลง อันเนื่องจาก ได้เรียนรู้ในสิ่งที่ต้องทำแล้ว เริ่มรู้ตารางเวลาของตนเองแล้วว่า ต้องทำอะไรบ้าง เริ่มมีเพื่อน ชวนคุย ชวนเล่น เริ่มมีกิจกรรมระหว่างกันมากขึ้น
บางครั้งโดนการกดขี่ ทำงานหนัก หักโหม เป็นปีๆ แต่ผลกลับไม่ได้ดั่งที่คาดหวัง ทำให้เกิดอาการท้อแท้กับระบบ และ เจ้านาย ซึ่งก็จะเป็นกับคนเก่งๆในองค์กร หรือ คนที่เป็นหัวใจหลักขององค์กร หากพวกเขาหมดไฟแล้ว องค์กรอาจจะอยู่ในขั้งวิกฤติได้
ยิ่งทำงานนานขึ้นเท่าใด ก็จะรู้สึกว่า งานเหล่านั้นเป็นงานที่จะต้องทำประจำ อาจจะต้องทำทุกวัน ทำทุกสัปดาห์ ทำทุกเดือน ทำทุก 3 เดือน หรือ ทำทุกปี ซึ่งงานเข้าที่เข้าทาง ใช้เวลาทำงานไม่นานหรอก งานก็ทำแต่แบบเดิมๆ งานที่ทำดูเหมือนไม่ก้าวหน้า เงินเดือนก็ขึ้นน้อย ปรับตำแหน่งก็ไม่ปรับให้ เสนองานอะไรไปเจ้านายก็ไม่ยอมทำ อยากรับคนเพิ่มเจ้านายก็ไม่ให้ สิ่งเหล่านี้ทำให้ความรู้สึกที่ดีต่องาน เริ่มถดถอยลง จนคิดแต่ว่า ทำงานประจำให้เสร็จๆกันไปก็ใช้ได้แล้ว ซึ่งเป็นสัญญาณของการ หมดไฟในการทำงาน
คนในอดีตเปรียบเทียบ ไฟ ให้เหมือนกับ ความมุ่งมั่นในการทำงาน หรือ ความอยากที่จะทำงาน ซึ่งผมคิดว่า คนในอดีตช่างสังเกตุ และ เปรียบเทียบได้อย่างเหมาะสมมากๆ ซึ่งถ้าอยากจะสร้างไฟในการทำงานให้เกิดขึ้นแล้ว คุณควรจะมองให้เห็นสภาพความเป็นไปของไฟให้เข้าใจเสียก่อน
ธรรมชาติของไฟนั้น ตอนเรียนวิทยาศาสตร์สมัยเด็กๆ เขาบอกว่ามันมี 2 สิ่งคือ สิ่งที่ทำให้ติดไฟ เช่น ไม้ กระดาษ น้ำมัน เป็นต้น กับ สิ่งที่ช่วยให้ไฟติด คือ ก๊าซอ๊อกซิเจน กับ สิ่งมากระตุ้นเพื่อให้เกิดความร้อนในการเผาไหม้ด้วย ในโบราณกาล เรารู้จักจุดให้ไฟติดกันมาแล้ว โดยเริ่มตั้งแต่การใช้ไม้มาปั่น ขัดสี โดยใช้สำลีเพื่อมาเป็นตัวติดไฟ และ ค่อยๆ เริ่มใช้หินไฟ มากระเทาะซึ่งกันและกัน เพื่อเกิดประกายไฟ และ ก็เริ่มมี ไม้ขีด จนมาถึง การใช้ไฟฟ้าในการจุดไฟกันแล้ว
เมื่อเข้าใจว่า ไฟ นั้นจะมีได้อย่างไร ต้องการอะไรบ้าง ผมก็จะขอเปรียบเทียบให้เข้ากับ การทำงานละกันครับ จะได้มองภาพได้ชัดว่า คนไทยโบราณมีความคิดที่ลึกซึ้ง และ เข้าใจธรรมชาติทั้งธรรมชาติของไฟ และ การทำงานได้อย่างลงตัว
หากต้องการสร้างให้เกิดไฟในการทำงาน ต้องเพิ่มเชื้อฟืนเข้าไปให้มากขึ้น นั่นหมายถึง หากคุณเริ่มหมดไฟ คุณต้องหางานอะไรใหม่ๆทำ เพื่อให้เกิดความตื่นเต้นอยู่ตลอดเวลา การมองหาวิธีการทำงานใหม่ๆไม่ใช่เรื่องยาก แต่หากจะทำมันก็มีหลักการณ์ที่จะสามารถหางานใหม่ๆทำได้ ด้วยการหาจุดบกพร่องของแต่ละจุด แล้ว หาทางกำจัดจุดบกพร่องเหล่านั้น หรือ พัฒนาจุดเหล่านั้นให้ดีมากขึ้น ลดข้อผิดพลาด เพิ่มคุณภาพของสินค้า อะไรทำนองนี้ ผมเคยเขียนตอบเพื่อนๆในห้องสีลมไว้นานแล้ว หากจะทบทวนสามารถอ่านได้ใน "ทำอย่างไรจึงจะสร้างสรรงานออกมาได้" ซึ่งมันก็เหมือนกับเราต้องหาฟืนเพื่อมาจุดไฟ เราก็ต้องหางานเพื่อมาสร้างให้ไฟในการทำงานนั้น สามารถลุดโชติช่วงขึ้นให้ได้นานที่สุดเท่าที่จะสามารถ
บางคนเกิดปัญหากับเพื่อนร่วมงาน เจ้านาย หรือ ลูกค้า ก็เป็นสิ่งที่ทำให้ไฟในการทำงานหมดลง อย่างเช่น เบื่อเจ้านายไม่ยอมปกป้อง เพื่อนร่วมงานไม่ช่วยกันทำงานเลย หรือแม้นแต่ลูกค้าขาใหญ่ จู้จี้ขี้บ่นเปลี่ยนงานบ่อยๆ ทำให้เจ้านายตำหนิ ซึ่งสภาวะแวดล้อมไม่อำนวย ทำให้เกิดการปิดกั้นตัวเองเกิดขึ้น เมื่อมีการปิดกั้นตัวเองจากสภาวะแวดล้อมมากขึ้น จะทำให้ความรู้สึกที่อยากจะทำงานลดลงไปเรื่อยๆ ซึ่งเป็นอันตรายต่อตนเองและความก้าวหน้าในการทำงาน ดังนั้น เมื่อเกิดปัญหากับเพื่อนร่วมงาน เจ้านาย หรือ แม้นแต่ลูกค้า ก็ควรที่จะทำความเข้าใจซึ่งกันและกันให้มากที่สุด หรือ แม้นแต่เกิดการทะเลาะกับเพื่อนร่วมงานด้วยแล้ว ก็ต้องไกล่เกลี่ยสิ่งต่างๆที่มันจะค้างคาใจนั้นให้ออกไปให้เร็วที่สุด โดยการพูดคุย ปรึกษา ซึ่งกันและกัน เพื่อถามเหตุและผล หรือ หาคนกลางมาไกล่เกลี่ย หรือ อย่างน้อยก็อาจจะต้องทำใจ แล้ว มองโลกในแง่ดี ให้อภัย แล้วทำตัวให้เหมือนเดิม...
บางคนก็คิดว่า ได้เงินน้อยกว่างานที่ทำให้ หรือ บางคนมีข้อข้องใจเกี่ยวกับรายได้ของตนเอง เมื่อเอาไปเปรียบเทียบกับเพื่อนร่วมงาน ว่า ทำงานก็มากกว่า แล้วทำไมได้เงินน้อยกว่า ก็เป็นตัวที่ทำให้ไฟในการทำงานมอดลงไปได้เช่นกัน จนบางบริษัทฯ ต้องออกกฎห้ามไม่ให้บอกเงินเดือนกับเพื่อนร่วมงาน ไม่ว่าจะระดับใด อันเป็นการป้องกันความรู้สึกที่ไม่ดีที่จะตามมา แต่ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่คนธรรมดาทั่วไปอยากรู้ถึงรายได้ของอีกฝ่ายหนึ่ง ซึ่งห้ามยากมาก แต่การรับรู้แล้ว ทำให้ไม่มีจิตใจในการทำงาน จะยิ่งทำให้ ผลงานของคุณนั้น ย่ำแย่ลง และ ไฟการทำงานก็จะมอดดับไปด้วยซ้ำ
การที่มีไฟ มีเชื้อไฟ ก็ต้องมีอ๊อกซิเจน ที่จะช่วยให้ไฟติด ซึ่งก็เหมือนกับ ปัญหาที่เกิดจากตัวเราเอง และ สิ่งแวดล้อมในการทำงาน ก็เป็นสิ่งที่ช่วยให้การทำงานของเราดีขึ้น หากเราสามารถควบคุมสภาพแวดล้อมในการทำงาน ให้ดี ไม่มีการขัดแย้ง หรือ มีน้อยที่สุด ก็จะเป็นตัวขับที่ดีที่จะทำให้เราหมดไฟในการทำงานช้าลง
เมื่อถึงจุดนี้สรุปได้ว่า หากคุณต้องการเพิ่มไฟในการทำงานให้กับตัวคุณ คุณต้องหาเชื้อไฟที่จะทำให้คุณต้องใช้ความคิด ต้องใช้การเรียนรู้ หรือ หางานใหม่ๆทำ เพื่อสร้างให้คุณมีใจในการทำงานมากขึ้น และ สร้างสภาพแวดล้อมของคุณให้เหมาะสมกับการทำงานของคุณ ลดความขัดแย้ง และ สร้างให้ความคิดมุ่งอยู่กับการทำงาน จะทำให้ไฟที่คุณได้จุดขึ้นกับการทำงานใดๆนั้น สามารถอยู่ได้นานที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ หรือ จนกว่าจะงานเสร็จสิ้น แล้ว ก็ต้องวกกลับไปหาเชือ้ไฟใหม่ๆ ซึ่งมันก็จะกลายเป็นวัฏจักรในการสร้างสรรงาน เมื่อทำอย่างนี้ ผลงานก็จะเกิดขึ้น แล้ว ความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน ก็จะมาเอง ซึ่งแน่นอน สิ่งที่ตามมากับหน้าที่ก็ย่อมหนีไม่พ้นถึงผลตอบแทนที่มากขึ้นตามหน้าที่ที่รับผิดชอบ...
หวังว่าทุกคนที่ได้อ่านจะสามารถสร้างไฟในการทำงานให้คงอยู่ได้ตลอดเวลานะครับ...
ใบตองแห้งกับบทวิเคราะห์ : มองข้ามช็อต"ยุบสภา"
ใบตองแห้งกับบทวิเคราะห์ : มองข้ามช็อต"ยุบสภา"
 | |||||
| โดย ใบตองแห้ง ที่มา TCIJ 15 ตุลาคม 2556 ร่างแก้ไขรัฐธรรมนูญให้วุฒิ
สมมติร่างรัฐธรรมนูญผ่าน รัฐบาลก็อาจฉวยโอกาสยุบ เพื่อกลับมาพร้อมวุฒิชุดใหม่ ที่จะเลือกตั้งในเดือนมีนาคม หรือถ้าศาลรัฐธรรมนูญยับยั้ง ทำให้ไม่ทรงลงพระปรมาภิไธย รัฐสภาต้องลงมติยืนยัน 2 ใน 3 ซึ่งเป็นไปไม่ได้ ก็ยิ่งเป็นโอกาสยุบ ชูธงประชาธิปไตยหาเสียงอย่
ถ้าเงินกู้ 2.2 ล้านล้านผ่าน รัฐบาลก็ชูคำขวัญ 8 ปีสร้างอนาคต ถ้าไม่ผ่าน ยิ่งหาเสียงสนุก เลือกเพื่อไทยเพื่ออนาคตประเทศ ไม่ใช่เลือกแมลงสาบกัดแข้งกัดขา ฯลฯ
ถามว่าทำไมต้องยุบ ไม่ยุบไม่ได้หรือ เหลืออีกตั้ง 2 ปี โห 2 ปี เกิดอะไรได้ตั้งเยอะ อย่าลืมว่าที่ผ่านมาในแง่การบริ
แต่ในภาคการทำงานจริง ในภาคเศรษฐกิจจริง แม้แต่มวลชนเสื้อแดงก็ยอมรับว่
เอาเป็นว่ารัฐบาลไม่มีทางทำได้
ที่สำคัญอย่าลืมว่าเดือนธั
หันไปดูคู่แข่งบ้าง พรรคประชาธิปัตย์กำลังตกต่ำ เปลี่ยนจากพระเอกหนุ่มหล่อมาเป็
ในสายตาประชาชนทั่วไปที่ไม่ใช่
รัฐบาลจึงมีโอกาสยุบสภาในต้นปี
อำนาจต่อรองกลับมา
ถ้าวิเคราะห์สถานการณ์อย่างนี้ ประเด็นสำคัญคือ มวลชนแต่ละสี แต่ละข้าง จะมีท่าทีอย่างไร ต้องเตรียมการอย่างไร ให้สมกับที่เป็นยุค “การเมืองมวลชน”
มวลชนเสื้อเหลืองคงไม่มีปัญหา เพราะถึงเวลาก็ชูป้าย Vote No แต่เอาเข้าจริงโค้งสุดท้ายเลือก ปชป.เพราะกลัวเพื่อไทยชนะ
มวลชนเสื้อแดงก็มีด้านที่คล้
ส่วนคนที่ห่างออกไป ไม่มีสีหรือสีจางๆ ก็อาจเบื่อหน่ายจนไม่ไปเลือกทั้
นี่เป็นปัญหาที่ต้องข้ามให้พ้น ต้องเลิก “ถูกบังคับ” ให้เลือก ไหน ๆ จะเลือกแล้ว มวลชนก็ควรมีส่วนร่วม ตั้งแต่การกำหนดตัว ส.ส.หรือ Primary Vote ที่เคยเรียกร้องกัน ไปจนมีส่วนร่วมกำหนดนโยบาย หรือมีส่วนร่วมปฏิรูปพรรค
พูดว่าสองสี แต่ความจริงคือเสื้อแดงเป็นหลัก อ้าว ก็เสื้อเหลืองบอกไม่เอาเลือกตั้
คนที่จะปฏิรูปประชาธิปัตย์จึงมี
หันมาดูพรรคเพื่อไทยบ้าง ปฏิรูป ปชป.ว่ายากแล้ว ปฏิรูป พท.ยิ่งแสนเข็ญ เปล่า ไม่ได้พูดแบบพวกพันธมิตรฯ ว่าเป็นพรรคของ “นายใหญ่” สั่งซ้ายหันขวาหัน ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงอาจจะดีกว่
นั่นทั้ง ๆ ที่เพื่อไทยได้ชัยชนะมาจากชีวิ
ทำอย่างไรจะให้มวลชนมีอำนาจต่
พูดเช่นนี้ไม่ใช่ยุให้แย่งชิ
ปัญหาของรัฐบาลเพื่อไทยมีหลายด้
ยิ่งลักษณ์ไม่มีอำนาจเบ็ดเสร็
รัฐมนตรียุคยิ่งลักษณ์ จึงเหมือนตัดเค้กแบ่งกระทรวง ใครอยากทำอะไรทำได้ตามใจชอบ และแต่งตั้งเข้ามาแบบผิดฝาผิดตั
การปูนบำเหน็จ ให้ความดีความชอบ ของพรรคเพื่อไทยก็มีปัญหา ตั้งแต่ระดับบนสุดจนถึงล่างสุด ผู้ที่เคยต่อสู้ร่วมกันมาถู
ระดับล่างสุด มีอดีตสหายที่เชียงใหม่ เป็นแดง บ่นให้ฟังว่ามวลชนอุตส่าห์วิ่
พูดก็พูดเถอะ ส.ส.เพื่อไทยบางคนยังไม่ตระหนั
ถ้าจะรักษาชัยชนะของประชาธิปไตย ก็ต้องทำให้พรรคเพื่อไทยมี
 “พรรคทักษิณ” + พรรคมวลชน
การเรียกร้องให้ทำพรรคเพื่
แต่อย่างน้อยก็ต้องตั้งเป้าว่า ในการเลือกตั้งครั้งที่จะถึง มวลชนต้องมีสิทธิมีเสียง มีการเสนอความเห็นต่อตัว ส.ส.หรือผู้สมัครของพรรค แสดงปฏิกิริยาออกมา ถ้าไม่ต้องการ ส.ส.คนเดิม แน่นอนว่าจะเกิดความขัดแย้ง แต่ต้องยอมรับความขัดแย้ง มวลชนจะต้องต่อสู้ถึงที่สุด แต่เมื่อมีข้อยุติว่าพรรคเลื
เวลาพูดนะพูดง่ายแต่เวลาทำจริ
ข้อสำคัญคือพรรคต้องยอมรั
 พูดง่ายแต่ทำยากอีกนั่นแหละ เพราะพรรคเพื่อไทยไม่ได้เข้มแข็
คนทำหน้าที่แทนพรรคในเรื่องนี้
คำถามคือเป้าหมายขั้นต้น ควรช่วงชิงพรรคเพื่อไทยให้เป็
มวลชนเสื้อแดงไม่ว่าก้าวหน้าแค่
ขอบคุณภาพประกอบข่าวจาก Google
|
“โว เหงียน ยัป” ตำนานวีรบุรุษคนสุดท้ายแห่งเวียดนาม
15 ตุลาคม 2013
รายงานโดย…อิสรนันท์
“อสัญกรรมของ พล.อ.โว เหงียน ยัป ถือเป็นความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ของประเทศ…ท่านได้อุทิศชีวิตทั้งชีวิตให้กับประเทศชาติและประชาชน จิตวิญญาณของท่านจะผนึกเป็นหนึ่งเดียวกับประชาชนชาวเวียดนาม มอบความเข้มแข็งให้กับพวกเขาเพื่อสร้างประเทศให้แข็งแกร่งและเจริญรุ่งเรือง”
โว เดียน เบียน ลูกชายของ พล.อ.ยัป กล่าวไว้อาลัยผู้เป็นพ่อระหว่างเคลื่อนศพไปฝังท่ามกลางชาวเวียดนามราวสองแสนคนที่ร่วมส่งศพวีรบุรุษสงครามคนสุดท้ายผู้เป็นตำนานเล่าขานไม่มีวันลืมเลือน
อดีตทหารผ่านศึกผู้หนึ่งให้ความเห็นว่า “หลายคนร่ำไห้ ซึ่งแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับพิธีศพผู้นำคนก่อนๆ แสดงให้เห็นว่าประชาชนมีความรู้สึกเชื่อมโยงเป็นหนึ่งเดียวกับ พล.อ.ยัป”
“พล.อ.โว เหงียน ยัป” หรือ “หว่อ เหงียน ย้าป” หรือที่คนไทยรู้จักกันดีในชื่อของ “โว เหงียน เกี๊ยบ” วีรบุรุษคนสุดท้ายในยุคสงครามปลดแอกจากเจ้าอาณานิคมฝรั่งเศส และจากการยึดครองของกองทัพสหรัฐอันเกรียงไกร สิ้นลมเมื่อต้นเดือนตุลาคมนี้ด้วยวัย 102 ปี เรียกได้ว่าเป็นนายทหารเพียงคนเดียวที่มีโอกาสได้เห็นประธานาธิบดีและนายทหารระดับสูงของฝรั่งเศสและสหรัฐทุกคนที่เคยเป็นคู่สงครามกันมาก่อนในช่วงสงครามกู้เอกราชและช่วงสงครามเวียดนามทะยอยลาลับไปก่อนหน้า
ในสายตาของนักการทหารและนักประวัติศาสตร์ทั้งตะวันตกหรือตะวันออกผู้มีใจเป็นธรรมปราศจากอคติในเรื่องเชื้อชาติหรือยึดติดกับความยิ่งใหญ่ของอดีตเจ้าอาณานิคมต่างยอมรับโดยปราศจากข้อดังขาใดๆ ว่านายพลโว เหงียน ยัป เจ้าของตำนานวีรบุรุษเดียนเบียนฟู และผู้พิชิตกองทัพอันยิ่งใหญ่ของสหรัฐว่าเป็นนักการทหารผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดติดอันดับท็อปเทนของนักการทหารระดับโลกในศตวรรษที่ 20 เทียบเท่ากับนายพลมอนต์โกเมอรีแห่งอังกฤษ จอมพลรอมเมล แห่งกองทัพนาซีเยอรมนี และพลเอกแมคอาเธอร์ของสหรัฐ ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง กระทั่งได้รับสมญาว่า “นโปเลียนแดง”
แต่เพราะความใจแคบของนักการทหารและนักประวัติศาสตร์ของตะวันตกจึงพยายามทำเป็นลืมเลือนชื่อของนายพลแห่งบูรพาทิศผู้นี้เพราะไม่อยากตอกย้ำปมด้อยที่แพ้การศึกกับนายทหารจากดินแดนใต้อาณานิคมผู้ไม่เคยผ่านโรงเรียนทหารแม้แต่แห่งเดียว นอกเหนือจากเรียนรู้จากประสบการณ์จริงในการทำสงครามกองโจรเพื่อปลดปล่อยประเทศโดยลอกตำรามาจากกลยุทธ์การทำสงครามประชาชนของอดีตประธานเหมา เจ๋อ ตุง แห่งแดนมังกรจีนผู้เปรียบเสมือนลูกพี่และผู้อุปถัมภ์รายใหญ่เท่านั้น
พล.อ.โว เหงียน ยัป
ขณะเดียวกัน การเมืองในแดนตระกูลเหงียนซึ่งเต็มไปด้วยศึกชิงอำนาจระหว่างกลุ่มต่างๆ ก็พ่นพิษจนทำให้ชื่อของนายพลโว เหงียน ยัป แทบจะเลือนหายไปจากหน้าประวัติศาสตร์ ทั้งๆ ที่เคยได้ชื่อว่าเป็นขุนนางฝ่ายบู๊ของลุงโฮ หรือโฮ จิ มินห์ คู่กับฟาม วัน ดง ที่เป็นเสมือนฝ่ายบุ๋น หรือเหมือนกับแขนซ้าย-ขวา คู่บุญบารมีของลุงโฮมาตลอดช่วงทำสงครามขับไล่เจ้าอาณานิคมฝรั่งเศสต่อเนื่องมาจนถึงขับไล่ทหารอเมริกันออกจากประเทศนี้ ที่สำคัญก็คือ เป็นขุนศึกผู้มีความรักชาติเป็นที่สุดแทบไม่ผิดแผกไปจากลุงโฮแม้แต่น้อย
ตำนานวีรบุรุษเดียน เบียน ฟู ผู้นี้เกิดในครอบครัวชาวนาที่จังหวัดกวางบินห์ ทางตอนกลางของประเทศเมื่อวันที่ 25 ส.ค. 2453 แค่อายุ 14 ปี ก็เข้าร่วมกับกองทัพใต้ดินของโฮ จิ มินห์ เพื่อต่อต้านจักรวรรดินิยมฝรั่งเศศ แต่พออายุ 18 ปี ก็ถูกฝรั่งเศสจับกุมเป็นครั้งแรกในข้อหามีการกระทำอันเป็นคอมมิวนิสต์ จากการเป็นแกนนำการประท้วงของนักศึกษา กระนั้น ยัปก็อุตส่าห์เรียนต่อกระทั่งสำเร็จการศึกษา
นิติศาสตร์บัณฑิตจากมหาวิทยาลัยฮานอย เมื่อ พ.ศ. 2480 ในตอนแรกยึดอาชีพเป็นครูสอนวิชาประวัติศาสตร์และนักหนังสือพิมพ์ ระหว่างนั้นได้เข้าร่วมกับพรรคคอมมิวนิสต์ของโฮ จิ มินห์ ก่อนจะหลบหนีการจับกุมของตำรวจไปยังภาคใต้ของจีนพร้อมกับโฮ จิ มินห์ และฟาม วัน ดง ขณะที่ภรรยาคนแรกถูกจับขังจนเสียชีวิตในคุก
นิติศาสตร์บัณฑิตจากมหาวิทยาลัยฮานอย เมื่อ พ.ศ. 2480 ในตอนแรกยึดอาชีพเป็นครูสอนวิชาประวัติศาสตร์และนักหนังสือพิมพ์ ระหว่างนั้นได้เข้าร่วมกับพรรคคอมมิวนิสต์ของโฮ จิ มินห์ ก่อนจะหลบหนีการจับกุมของตำรวจไปยังภาคใต้ของจีนพร้อมกับโฮ จิ มินห์ และฟาม วัน ดง ขณะที่ภรรยาคนแรกถูกจับขังจนเสียชีวิตในคุก
แม้จะไม่เคยผ่านโรงเรียนทหารมาก่อน แต่ลุงโฮก็ไว้วางใจคนสนิทอย่างโว เหงียน ยัป ซึ่งมีบทบาทสำคัญในยุทธการครั้งสำคัญในประวัติศาสตร์ ไม่ว่าจะเป็นยุทธการที่ลางเซินและยุทธการฮวาบิญห์ ให้เป็นคนวางแผนการรบแบบสงครามกองโจรต่อกรกับเจ้าอาณานิคมฝรั่งเศส แม้จะเสียเปรียบไปทุกด้าน ไม่ใช่แค่อาวุธที่ห่างกันหลายขุม ยังรวมไปถึงยุทธปัจจัยสำหรับทหารกองโจรซึ่งอัตคัดไปเสียทุกอย่าง ทหารกองโจรต้องสวมรองเท้าแตะที่ตัดมาจากยางรถยนต์ แต่ด้วยจิตใจอันมุ่งมั่นที่จะขับไล่เจ้าอาณานิคมออกไปให้ได้ ทหารกองโจรซึ่งได้เปรียบในเรื่องของจำนวนและจิตใจอันฮึกเหิมไม่ย่อท้อ แม้ต้องลากปืนใหญ่ข้ามภูเขาลูกแล้วลูกเล่าระหว่างการปิดล้อมและบดขยี้กองทัพฝรั่งเศสที่เดียน เบียน ฟู กระทั่งสามารถพิชิตชัยได้อย่างเหลือเชื่อที่สุดเมื่อปี 2497 ด้วยกลยุทธิ์ “อ่อนพิชิตแข็ง” ท้ายสุด เจ้าอาณานิคมฝรั่งเศสต้องยอมคืนเอกราชให้กับเวียดนามอย่างไม่ยินยอมพร้อมใจนัก จึงแอบหนุนหลังให้สหรัฐเข้ามาแทรกแซงการเมืองในประเทศนี้ในอีก 20 ปีให้หลัง ด้วยการสนับสนุนรัฐบาลเวียดนามใต้ทุกๆ ด้าน
นายพลยัป ได้ชื่อเป็นผู้บัญชาการทหารที่เฉียบขาด อารมณ์ร้อน ได้เลียนแบบตำรารบของบรรดาขุนพลของจีนในอดีต นั่นคือมุ่งมั่นเอาชนะโดยไม่คำนึงถึงจำนวนไพร่พลที่จะต้องสูญเสียไป จึงได้รับความไว้วางใจจากลุงโฮอีกครั้งให้เป็นจอมทัพในการทำสงครามกับสหรัฐ ซึ่งได้เปรียบทุกด้านทั้งด้านกำลังพลและอาวุธยุทโธปกรณ์ และนายพลยัปก็ไม่ทำให้ผิดหวัง เป็นคนวางแผนเปิดฉากโจมตีสายฟ้าแลบในเทศกาลวันตรุษญวนหรือเท็ตซึ่งเป็นวันขึ้นปีใหม่ของเวียดนาม หรือรู้จักกันในชื่อของ “การรุกวันตรุษญวน” และ “การรุกวันอีสเตอร์” สร้างความเสียหายให้กับทหารอเมริกันซึ่งได้แต่โวยวายว่าทหารเวียดนามเหนือละเมิดข้อตกลงหยุดยิงในวันตรุษ
ยอดขุนพลของเวียดนามเองยอมรับสารภาพระหว่างให้สัมภาษณ์สื่อต่างชาติเป็นครั้งสุดท้ายระหว่างร่วมงานรำลึกวันครบรอบ 30 ปีการปลดปล่อยไซ่ง่อนว่า “ไม่มีสงครามปลดปล่อยครั้งใดที่จะรุนแรงและมีการสูญเสียทหารมากเท่ากับสงครามขับไล่ทหารอเมริกันออกจากไซ่ง่อน…แต่การยอมแพ้ ไม่มีอยู่ในพจนานุกรมของข้าพเจ้า” ตำนานวีรบุรุษของเวียดนามเคยพูดอย่างอหังการ์ “ทหารที่ต่อสู้เพื่ออิสรภาพ จะมีพลังพิเศษเพื่อให้บรรลุสิ่งที่มุ่งหวังไว้อย่างยากจะจินตนาการถึง”
ขณะที่เสนาธิการทหารของสหรัฐแก้ตัวที่ต้องเดินตามรอยทหารฝรั่งเศสพ่ายแพ้การรบในเวียดนามว่าถ้าเป็นการศึกแบบตะวันตกแล้ว หากนายทหารคนใดปล่อยให้ทหารเสียชีวิตมากถึงขนาดนี้ มีหวังถูกสั่งปลดทันที แถมยังอาจถูกนำตัวขึ้นศาลทหารด้วย
อย่างไรก็ดี แม้จะชนะในสนามรบจนได้รับยกย่องว่าเป็นยอดขุนพลผู้ไม่เคยพ่ายแพ้ แต่ในสนามการเมืองแล้ว นายพลยัปกลับอ่อนหัดปราชัยยับเยินครั้งแล้วครั้งเล่า หลังปราศจากลุงโฮซึ่งถึงแก่อนิจธรรมเมื่อปี 2512 คอยเป็นกะลาคุ้มหัวให้แล้ว กระทั่งถูกปลดจากตำแหน่งรัฐมนตรีกลาโหม ผู้บัญชาการทหารบกและสมาชิกอาวุโสของพรรคแรงงานเวียดนามหรือพรรคลาวด่อง แถมยังถูกเบียดให้ไปนั่งอยู่ข้างเวที ดูความรุ่งโรจน์ของนายพล 4 ดาว วัน เทียน ดุง ที่ตัวเองสนับสนุนและผลักดันให้ขึ้นมาเป็นทหารระดับแถวหน้าอีกทั้งยังช่วยวางแผนการรบอันยิ่งใหญ่รั้งสุดท้าย นั่นก็คือแผนยุทธการบัวบาน จนสามารถยึดกรุงไซ่ง่อนได้เมื่อปี 2518 แต่ประวัติศาสตร์ของเวียดนามไม่พูดถึงบทบาทของนายพลยัปแต่อย่างใด
กระนั้น ยอดขุนพลคู่บารมีลุงโฮก็ไม่สนใจ เพราะถือว่าบรรลุเป้าหมายสูงสุดของลุงโฮแล้ว นั่นก็คือรวมเวียดนามเป็นหนึ่งเดียวกันได้สำเร็จสมปรารถนา นายพลยัปจึงได้กล่าวคมวาทะไว้ประโยคหนึ่งหลังยึดไซ่ง่อนได้ใหม่ๆ ว่า “จากชัยชนะเมื่อวันที่ 30 เมษายน 2518 บรรดาทาสทั้งหลายก็กลายเป็นเสรีชน เป็นเรื่องราวที่เหลือเชื่อที่สุด”
หลังจากเวียดนามรวมประเทศแล้ว นายพลยัปได้ขึ้นมาเป็นรัฐมนตรีกลาโหมอีกครั้ง แต่อิทธิพลทางการเมืองเริ่มลดลงตามลำดับ เนื่องจากคัดค้านที่เวียดนามจะกรีฑาทัพไปยึดกรุงพนมเปญเมื่อช่วงปลายปี 2521 โดยมองว่าเท่ากับเดินตามรอยเจ้าอาณานิคมฝรั่งเศส ทำให้สมาชิกระดับนำในพรรคคอมมิวนิสต์หลายคนไม่พอใจ
ท้ายสุด อดีตบุรุษเดียน เบียน ฟู ได้ลาออกจากตำแหน่งผู้บัญชาการทหารสูงสุดเมื่อปี 2519 ก่อนจะถูกปลดจากรัฐมนตรีกลาโหมในปี 2523 และถูกบีบให้พ้นจากโปลิตบุโรในปี 2525 ตามด้วยการลาออกจากตำแหน่งสุดท้ายคือรองนายกฯ ในปี 2534
น่าแปลกตรงที่ว่า ยิ่งหมดบุญวาสนาทางการเมืองนายพลยัปกลับยิ่งเป็นที่รักของประชาชนมากขึ้น มีโอกาสเดินทางไปเยือนถิ่นสมรภูมิรวมทั้งเยี่ยมเยือนมวลชนในท้องถิ่นต่างๆ และได้กล่าวปราศัยถึงยุคสมัยการต่อสู้ในอดีต รวมไปถึงวิพากษ์วิจารณ์รัฐบาลในหลายๆ เรื่องด้วยกัน โดยเฉพาะการทุจริตคอร์รัปชัน นอกจากนี้ ยังมีบทบาทสำคัญในการประสานทางการทูตกับจีนและสหรัฐอเมริกา ไม่นับรวมกรณีได้รับเชิญเดินทางเยือนต่างประเทศหลายครั้ง ตลอดจนออกต้อนรับแขกเมืองระดับสูงจากต่างประเทศหลายครั้ง
พล.อ.โว เหงียน ยัป ที่มาภาพ : http://www.cand.com.vn
โว เหงียน ยัป เองได้ถ่ายทอดประสบการณ์การรบนอกตำราออกมาเป็นหนังสือหลายเล่ม อาทิ “ชัยชนะอันยิ่งใหญ่”, “ภารกิจอันยิ่งใหญ่”, “กองทัพประชาชน”, “สงครามประชาชน”, “เดียน เบียน ฟู” และ “เราจะชนะ” ซึ่งฝ่ายซ้ายและนักปฏิวัติทั่วโลกต่างต้องหาอ่านหากต้องการทำสงครามที่ไม่มีวันพ่ายแพ้บ้าง
ในส่วนของชีวิตครอบครัวปัจจุบัน อดีตขุนพลผู้ยิ่งใหญ่มีลูกสาว 3 คน และลูกชาย 2 คน จากภรรยาคนที่สอง หลังจากภรรยาคนแรกเสียชีวิต ระหว่างถูกจองจำในคุกของฝรั่งเศส เมื่อปี 2486
นักวิจารณ์หลายคนมองว่าการที่ชาวเวียดนามซึ่งส่วนใหญ่เป็นคนรุ่นใหม่ที่ไม่เคยรับรู้ประวัติศาสตร์สมัยสงครามเดียน เบียน ฟู และสงครามกับสหรัฐต่างโศกเศร้าอาลัยต่อการจากไปของวีรบุษเดียน เบียน ฟู ผู้นี้ เป็นสัญลักษณ์สะท้อนให้เห็นว่าคนรุ่นใหม่ล้วนแต่ไม่พอใจผลงานของรัฐบาลชุดหลังๆ ซึ่งมีแต่ข่าวฉาวโฉ่เรื่องการทุจริตฉ้อฉล ละเลยปัญหาปากท้องของประชาชน และปล่อยให้เศรษฐกิจประเทศตกต่ำลง
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)