เอาจริงหรือเอาหลอก เป็นอีกเรื่อง?
แต่อย่างน้อย.........
การที่ประเทศไทย อ้างถึง "สนธิสัญญาระหว่างสหราชอาณาจักรและสยาม ปี ๑๙๑๑" ว่าด้วยการส่งตัว
อาชญากรผู้หลบหนีคดีกลับประเทศ ประกอบการร้องขอให้ส่งนารีขี่ม้าขี้เรื้อน กลับมาเข้าคุก
เท่ากับ "ประจาน" มัน อีกดอก
ให้สังคมโลกได้รู้ "กระดี่ได้น้ำ" นางนี้ คือ "อาชญากรต่อเนื่อง" ในคดีทุจริตจำนำข้าว มูลค่าหลายแสนล้าน
ไม่ใช่นักโทษการเมือง-การหมาอะไรที่ไหน!
อาจถาม แล้วไงต่อ?
นี่ไง คำตอบจาก "นายกฯ ประยุทธ์"..........
"เรื่องนี้ เป็นการทำตามขั้นตอน โดย สตช., อสส. และ กต.(กระทรวงการต่างประเทศ) ซึ่งมีหน้าที่ 'ส่งเรื่อง'
ขอตัว
แต่เมื่อส่งไปแล้ว สิ่งที่ผมเคยบอก 'เห็น ก็คือ เห็น'
แต่การที่เราจะไปจับกุมใครในต่างประเทศ เราจับเองไม่ได้ เป็นเรื่องของประเทศนั้นๆ
ฉะนั้น ถ้าเขายังไม่ตอบเอกสารมาอย่างเป็นทางการ มันก็จับไม่ได้ นั่นคือข้อเท็จจริง
เหมือนบ้านเมืองเรา ก็มีกฎหมายของเรา ใครขอเรามา เราจะส่งหรือไม่ส่ง ก็ต้องพิจารณาเป็นเรื่องของเรา
ฉะนั้น ประเทศอื่นเขาก็ทำแบบนี้"
แล้วอังกฤษว่าไง?
"กระทรวงต่างประเทศอังกฤษ" ไม่ว่า ส่งให้มหาดไทยของเขาว่า โดยโฆษกกระทรวง ตอบเป็นอีเมล
“เราถือเป็นนโยบายและแนวทางปฏิบัติตลอดมา เราจะไม่ตอบยืนยัน หรือปฏิเสธ ว่าเราได้ร้องขอหรือได้รับ
การร้องขอในเรื่องการส่งผู้ร้ายข้ามแดน
จนกว่าบุคคลนั้นจะถูกจับกุมตามคำร้องนั้น”
แปลว่า........
"จับเมื่อไหร่ แล้วจะบอก
เมื่อยังไม่บอก แสดงว่ายังไม่จับ"
จบนะ....ฉากนี้!
คุยเรื่องอัตตะปือดีกว่า คืออยากบอกอะไรกับชาวเราซักคำ-สองคำ ตามความรู้สึก
พอดีอ่าน fb อาจารย์ "สมเกียรติ โอสถสภา" เมื่อวาน (๓๑ ก.ค.) ก็อาศัยแตะแขนกรวดน้ำตามไปด้วยเลย
Somkiat Osotsapa
เมื่อลาวมีทุกข์ เขื่อนแตก
------------------------------
"วันแรกที่เขื่อนแตก ประเทศใหญ่ๆ ต่างก็ห่วงใย ว่าจะช่วยเหลือผู้ประสบภัยกันอย่างไร เรื่องการช่วยชีวิต
ผู้ติดอยู่บนที่สูง เช่น ต้นไม้ หลังคา อาหาร น้ำ ยา ปัจจัยสี่
แล้วสำนักข่าวต่างๆ ญี่ปุน จีน ก็รายงานว่า หน่วยกู้ภัยและอาสาสมัครของไทยร่วมพันคน กำลังเดินทาง
เข้าลาว พร้อมด้วยอาหาร น้ำ ยานพาหนะ ตามมาด้วยภาพคาราวานจากประเทศไทย ที่พยายามเข้าสู่อัตตะปือ
สถานทูต องค์กรต่างประเทศ ก็รายงานจากข่าวเหล่านั้น รวมถึงสื่อไทย โลกโซเชียลรายงานไวมาก
นี่คือปฏิกิริยาของคนไทย ก่อนที่รัฐบาลไทยจะดำเนินการด้วยซ้ำ
ในเวลานั้น คนในประเทศลาวก็มึนงงแหละ เพราะไม่เคยเจอเหตุการณ์ฉุกเฉินระดับนี้มาก่อน จะเดินทาง
จากเวียงจันทน์มาถึงอุบล ก็ร่วม 800 กิโลเมตร เดินทางทางฝั่งลาวลำบากมาก
เมื่อคนลาวทั่วประเทศที่ติดตามข่าวเขื่อนแตกรู้ ก็ล้วนแต่ชื่นชมความผูกพันต่อกันของคนไทย-คนลาว
ไม่ต้องพูดถึงสนธิสัญญาความร่วมมือใดๆ
หากผมจะเอาข่าวคนไทยที่รวมกำลังกันโดยไม่ได้นัดหมาย คงจะต้องนำมาลงเพจนี้ติดต่อกันเป็นสัปดาห์
จึงจะหมด ไม่ต้องลงข่าวอะไรแล้ว
สรุปสั้นๆ
หนึ่ง รัฐบาลไทยเป็นประเทศแรกที่ต่อสายถึงนายกฯ ลาว พร้อมให้ความช่วยเหลือลาวเต็มที่ในทุกๆ ด้าน
มอบเองทันที 5 ล้าน
สอง กู้ภัยของประเทศไทย จากองค์กรต่างๆ 30 องค์กรเข้าไปช่วยลาวแต่วันแรกๆ
เมื่อวานทางการลาวขอให้ลงทะเบียน มีอยู่ 24 องค์กร
สาม พี่น้องไทยในจังหวัดภาคอีสาน คือ ขอนแก่น โคราช กาฬสินธุ์ หนองคาย อุบล สกลนคร มุกดาหาร
นครพนม อุดร
จังหวัดที่ใกล้เคียงในการขนส่งข้ามไปลาว หรือตั้งใกล้สถานกงสุล ร่วมกันส่งข้าวปลา อาหาร เครื่องใช้
ส่งไปทางรถกันมากมาย ยังมีชาวตรังในลาวด้วยนะ
สี่ รัฐบาลและหน่วยงานต่างๆ ระดมทุน เช่น ปตท.ทำถุงยังชีพราว 5 ล้าน ราชบุรี โฮลดิ้ง 5 ล้าน กฟผ.มอบ
ให้การไฟฟ้าลาว 4 ล้าน ประชาชนสมทบผ่านทำเนียบ 34 ล้าน ยังมีเซนทราล กสิกร ซีพี เยอะแยะ สภากาชาด
เงินยังไม่นับอีกเยอะ จากจังหวัดต่างๆ
ห้า เที่ยวบิน C 130 บินไปส่งของให้ลาว 6 เที่ยว เยอะสุดในบรรดาประเทศต่างๆ ยังไม่นับเที่ยวบินจาก
กองบิน 21 อุบล ขบวนรถขนของจากไทยเยอะสุด หลายร้อยเที่ยว
พระราชทานความช่วยเหลือในสองเที่ยวแรก หรือมากกว่านั้น
หก หน่วยแพทย์ของไทยข้ามไปลาว จากอุบล 30 คน เยี่ยม
เจ็ด รวมแล้วไทยช่วยราว 200 ล้าน พอเพียงอยู่ได้เป็นเดือน คนสามพันคน
แปด ได้ความสัมพันธ์ทางใจระหว่างคนไทย-ลาว อย่างดีมาก คนนะครับ ไม่ต้องคิดเรื่องอื่นๆ
เก้า ที่สำคัญ เราชี้ว่าบริษัทก่อสร้างต้องรับผิดชอบ รัฐบาลเกาหลีใต้ โดยประธานาธิบดี ช่วยมา 330 ล้าน
พอชดใช้ค่าเสียหาย
สร้างบ้าน ที่อยู่ และยังมีโครงการด้านอาชีพต่างๆ ตามมา ข้อขัดแย้งไม่มี
สิบ ประเทศก็ให้ความช่วยเหลือ
สิงคโปร์ขนของมาเต็ม C 130 ช่วยเงินอีก 10 ล้านบาท
เวียดนาม ส่งทหารภาค 5 มาช่วย 100 คน ด้านการแพทย์ ให้เงิน 7 แสนบาท
จีน ส่งทีมแพทย์มา น่าจะส่งของมาให้เยอะ
ญี่ปุ่น มาเลย์ ไม่มีรายละเอียด
เมื่อวาน รัฐบาลลาวบอกว่าอาหาร สิ่งของมีพอแล้ว แล้วที่รวมไว้จะส่งไปยังไง
ยังช่วยเงินได้อีก
น้ำแห้งแล้ว อยู่ในขั้นตอนหาผู้สูญหาย
ประชาชนลาวระดมเงินได้ถึง 15 ล้านบาท มาช่วยครอบครัวผู้ประสบภัย เป็นความสามัคคีครั้งใหญ่ของชาว
ลาว
สรุป ภารกิจเพื่อมนุษยธรรม เราทำได้ดีทีเดียว ความสำเร็จอีกครั้ง หลังจากถ้ำหลวง กระหึ่มโลกทีเดียว
ยังมีงานระยะกลางอีกครับ
ชื่นชมครับ
ผมสรุปอะไรบกพร่องไปบ้างหรือเปล่า ช่วยเพิ่มเติมนะครับ
เดี๋ยวจะบอกว่า ทำไมต้องเรียกกู้ภัยกลับบ้าน"
ครับ.........
อาจารย์สมเกียรติว่า "เดี๋ยวบอก"
ขอตัดหน้า "บอก" ในส่วนความเห็นผมก่อนละกัน
ทั้งในความเป็นเพื่อนมนุษย์ ทั้งในความเป็น "ไทย-ลาว" ที่เหมือนญาติสนิท
เมื่อพี่น้องที่อัตตะปือ ตกทุกข์ได้ยาก เราไม่รั้งรอ ที่จะรีบไปช่วย ด้วยใจบริสุทธิ์
แต่ก็นั่นแหละ อัตตะปือก็ "บ้านเขา-เมืองเขา" พี่น้องที่อัตตะปือ ก็คนในปกครองเขา
ฉะนั้น คำว่า พอดีๆ.......
อย่าถึงขั้น "เจ้าของบ้าน" เกิดความรู้สึกว่า เรา "ข้ามหน้า-ข้ามตา" เขา จะดีที่สุด
เจ้าของบ้านเขาออกปากแล้วมิใช่หรือ "สิ่งของบริจาคคนไทย ล้นจนไม่มีที่จะเก็บ?"
พูดตรงๆ มากจนกลายเป็นภาระเขาแล้ว และมองไม่เห็นว่า ข้าวของเป็นโกดังนั้น จะเดินทางไปถึงมือ-ถึงปาก
ผู้ทุกข์ร้อนได้อย่างไร เมื่อใด?
จากมาตรการภาครัฐของลาว ที่มีต่อหน่วยความช่วยเหลือไทยที่เข้าไป ถึงตอนนี้ ต้องใช้คำว่า
"เป็นความปรารถนาดีที่เกินต้องการเขาแล้ว"!
ไม่อยากใช้คำว่า "เขาเริ่มรังเกียจ"
แต่อยากบอกว่า "ภาครัฐ" เขาอยากให้หน่วยช่วยเหลือจากไทย "ถอยออกมา" จากบ้านเขา มากกว่าต้องการ
ให้อยู่
นี่ความรู้สึกผม จากสังเกตท่าทีและการใช้มาตรการไร้เยื่อของเจ้าหน้าที่ลาว ต่อพี่น้องไทยเรา ที่เข้าไปช่วย
เหลือ
ผมจึงอยากบอกพวกเรา...........
กลับบ้านเราเถอะ
ตอนนี้ ที่บ้านเรา หลายพื้นที่ ในหลายจังหวัด ก็กำลังเดือดร้อน พี่น้องของเรา รออยู่นะ
เก็บความรู้สึกดีๆ ต่อพี่น้องชาวลาวไว้ เก็บใจศรัทธาพวกเราเป็นดาวบนท้องฟ้าในเดือนมืดไว้
อย่าให้หม่นด้วยเมฆเลื่อนลอยเลย!
ถึงตอนนี้ เหตุเฉพาะหน้าที่อัตตะปือ ผ่านไปแล้ว ความช่วยเหลือ "เงินทองก้อนโต" จากหลายประเทศ
เข้าไปแล้ว
คนของเขา บ้านเมืองของเขา ผู้บริหารประเทศเขา กับปัญหาชาวบ้านของเขา เขาบริหาร-จัดการเขาเองได้
เราอย่าอยู่จนเป็น "ส่วนเกิน" ในบ้านเขาเลย อยู่แค่เขาพอใจ อย่าให้ถึงขั้นแสดงอาการเสือกไส ก็พอแล้ว
ใจเรา บริสุทธิ์อย่างไรต่อเขา เรารู้..........
แต่ใจเขา บริสุทธิ์อย่างไรต่อเรา ด้วยระบบของเขา เราไม่รู้!?
ผม "จับท่าที" ได้อย่างนี้ อาจผิดได้
ดังนั้น ท่านทั้งหลาย โดยเฉพาะ "เทพผู้ให้" ในร่างไทย ที่ไปอยู่ในอัตตะปือขณะนี้
รับรู้เช่นไร ก็ให้เป็นไปตามนั้นเถิด.
