เรื่องสั้นสองนาที
นาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ผมตื่นขึ้นมาดูปฏิทิน เป็นวันที่ ๒๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒ วันเลือกตั้งครั้งแรกของไทยหลังการรัฐประหารปี ๒๕๕๗ วันนี้ผมมีสิ่งที่ต้องทำหลายอย่าง ก่อนจะไปสิทธิเลือกตั้งตอนบ่ายๆเพราะเห็นว่าเขาให้เลือกได้ถึงห้าโมงเย็น
หลังจากแต่งเนื้อแต่งตัวเสร็จ ผมนั่งเมล์สายประจำจากบ้านไปทำธุระให้เสร็จก่อนไปเลือกตั้ง เห็นป้ายหาเสียงของพรรคการเมืองต่างๆ มีแต่รูปหัวหน้าพรรค ไม่ยักมีรูปผู้สมัคร อ๋อ เขากำหนดให้ผู้สมัครของแต่ละเขตติดป้ายได้ขนาดเล็กๆ จำนวนจำกัด และต้องไปติดตามจุดที่ กกต.ทำบอร์ดไว้ให้ติดเท่านั้นซึ่งไม่รู้อยู่ตรงไหน
รูปลุงตู่ช่างมากมายเยอะแยะไปหมด ปะติดกับโครงการประชารัฐสารพัดโครงการที่ขึ้นป้ายมาประชันกัน โน่นลุงตู่กับเน็ตประชารัฐ โรงเรียนประชารัฐ บ้านประชารัฐ ร้านธงฟ้าประชารัฐ ตลาดประชารัฐ ไอ้นั่นก็ป้ายรูปลุงตู่กับโครงการประชารัฐร่วมใจป้องกันภัยยาเสพติด จะมาโฆษณาอะไรกันมากมายตอนนี้ งบประมาณทำป้ายมาจากภาษีประชาชนทั้งนั้น
อ้าว นั่นป้ายลุงตู่ถูกเสนอชื่อเป็นนายกนี่หว่า หน้าตาดีเชียว รถเมล์ผ่านแว็บๆ พรรคอะไรประชารัฐสักอย่าง เห็นบอกให้เลือกเบอร์ ๗ อ้าวพอรถเมล์วิ่งไปอีกหน่อย เห็นอีกป้าย อ้อชัดแระ พรรคพลังประชารัฐ เบอร์ ๑๕ เริ่มงงละ จะเลือกลุงตู่เบอร์ไหนหว่า ต้องดูให้แน่ป้ายหน้า เฮ้ย ไหงเป็นเบอร์ ๒๒ พออีกป้ายข้างหน้า เบอร์ ๑๑ ถัดไปอีกหน่อยเบอร์ ๓ ผมเริ่มสับสนแล้วว่า อยากได้ลุงตู่จะเลือกเบอร์ไหนดี
กว่าจะทำธุระตามเขตต่างๆหลายเขตใน กทม. ผมว่าเจอเบอร์ลุงตู่ไม่ซ้ำกันกว่า ๑๐ หมายเลข นี่จะสามโมงแล้วผมต้องไปเลือกตั้งเดี๋ยวจะเสียสิทธิ ผมรีบไปยังหน่วยที่เคยใช้สิทธิประจำ อ้าวไหงไม่มีชื่อ พลิกหาชื่อในบัญชีหน้าหน่วยไม่มีนี่ ถามเจ้าหน้าที่ เขาบอก กม.ใหม่เขายุบหน่วยให้น้อยลง จาก ๙๐,๐๐๐ กว่าหน่วย เหลือ แค่ ๗๐,๐๐๐ กว่าหน่วย เพราะเปลี่ยนจากเฉลี่ย ๘๐๐ คน เป็น ๑,๐๐๐ คน ต่อหน่วย หน่วยเลยน้อยลง และต้องเปลี่ยนที่ไปไกลจากบ้านมากขึ้น
กว่าผมจะหาหน่วยใหม่เจอก็ปาเข้าไปสี่โมงกว่า คนก็เยอะ รีบก็รีบ ผมไม่ทันได้ดูอะไรให้ชัดเจน รีบเข้าไปแสดงตัว ยื่นบัตรประชาชน รับบัตรเลือกตั้ง กะว่าอย่างน้อยได้มาสองใบคงกาถูกสักใบ เจ้าหน้าที่ให้บัตรมาใบเดียว ผมรับมางงๆพอไปคลี่บัตรในคูหา มีแต่หมายเลข ไม่มีชื่อพรรค ไม่มีโลโก้พรรคของลุงตู่ที่ผมจำมาแม่น แล้วผมจะเลือกงัยนี่
ทบทวนความจำจากป้ายที่ผมเห็นมาตลอดวัน มันมีหลายหมายเลขเกิน เอาเบอร์ที่เห็นเยอะที่สุดแล้วกัน ใช่แน่นอน เบอร์ ๑๕ เห็นหลายป้ายมากที่สุด ไม่พลาดแน่ ผมหยิบปากกามากาบนบัตรอย่างมั่นใจ และนำมาหย่อนในหีบด้วยความภาคภูมิใจว่าได้ใช้สิทธิเลือกตั้งแล้ว
ออกมาจากหน่วยเลือกตั้ง ผมพอมีเวลาหายใจหันไปดูป้ายที่แสดงรูปผู้สมัครจากพรรคต่างๆเพื่อให้แน่ใจว่าเลือกไม่ผิดตัว ผู้สมัครแต่ละคนหน้าตาช่างไม่คุ้นเคยเลย นั่นไง หมายเลข ๑๕ ใครก็ไม่รู้
อ้าว พรรคประชาธิปัตย์ !!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น