บางที เราต่างก็มีความหวาดกลัว กับสรรพสิ่ง ที่สัมผัส
หวาดกลัวในชีวิต กังวลกับ ย่างก้าว ในหนทางข้างหน้า
หวาดกลัว กับ สิ่งที่ไม่รู้จัก
หวาดกลัว กับ ความเป็นไปของตนที่ไม่รู้ ซึ่งสาเหตุ
เป็นความหวาดกลัว จาก "ความไม่รู้"
ทว่า ในความไม่รู้ แม้บางครั้งขณะ สามารถแก้ด้วย ความรู้ ที่มาเติมเต็มใน ความมั่นใจ เชื่อมั่น แต่บางครั้ง มันอาจเป็นชั่วขณะ หรือจากประสบการณ์ ในการแก้โจทย์ ณ ช่วงเวลา
แต่บางที่เราลืมไปว่า ในขั่วขณะเหล่านั้นหากจะทำเป็นนิรันดร์ หรือตลอดไป สามารถแก้ได้จาก"ความพร้อม"
การเตรียมการไว้ล่วงหน้า หรือ การมี"แผนที่ชีวิต" มีไทม์มิ่ง อันชัดเจนในการลำดับชีวิต
จากวัยเด็กสู่การเติบโต เรียน ทำงาน ทดแทนบุญคุณพ่อแม่ผู้มีพระคุณ มีชีวิตครอบครัวเมื่อพร้อมที่จะมีคู่ชีวิต
สิ่งเหล่านี้ จะชะล้างละลาย ความหวาดกลัว ในการก้าวเดินของขีวิต ของเหล่าบรรดานักล่าฝันทั้งหลาย
บางคนอาจยังไม่บรรลุถึง ความฝัน บางคนอาจไต่เลยความฝันไปแล้ว และทำอะไรไม่ถูก เพราะไม่เคยมีเวบา ใข้สติ หยุดพินิจ นั่งสังเคราะห์ตัวตน และ ร่างแผนที่ชีวิต ให้ต่อยอด ไปสู่เป้าหมายที่แท้จริงที่ยิ่งใหญ่
บางที นะ บางที ความฝันในความฝันอันยิ่งใหญ่ อาจอยู่ใกล้แค่เอื้อมสือไปสัมผัส ก็เป็นไปได้
เมื่อถึงเวลานั้น ความกลัว อาจจะไม่อยู่ในนิยาม ในในการก้าวย่าง ตราบที่ ความฝัน ยังคงทำหน้าที่ผลิต พลังงานแห่งชีวิต__
1/4/56
กรุงเทพ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น