พระมหากษัตริย์เจ้าทรงสถาปนากรุงเทพฯ เป็นราชธานี มีไว้เพื่อให้ราษฎรชายหญิงแก่เฒ่าเด็กเล็กอยู่อาศัยแลทำกินให้เป็นสุขและเป็นที่เชิดหน้าชูตาแก่สยามประเทศ
บัดนี้ มีโจรถ่อย (หน้าดำเสียด้วย) มาใช้กำลังประทุษร้ายปิดล้อมกวนเมือง พี่น้องครับ ผมคงไม่ต้องแนะนำว่าต้องต่อต้านยับยั้งนะครับ ผมคิดว่าเราต้องพิสูจน์ให้มันเห็นว่า เราสามารถดำรงอยู่ได้ด้วยความอดทนและมีศักดิ์ศรี ผมจึงขอแนะนำ (แบบประชดนะ แต่ทำจริงก็ได้) ดังนี้
1. เขาปิดกั้นถนน เราก็เดินแทน (อย่างองอาจ)
2. เขาปิดสถานที่ราชการและออฟฟิศ เราก็ทำงานที่บ้าน และส่ง SMS E-MAIL LINE IG FaceBook ให้มันรู้กันไปว่าจะมาปิดกั้นเราสื่อสารไม่ได้ (Technology ครับ) ไม่เต่าล้านปีเหมือนพวกคุณ (มึง)
3. เขาปิดสถานีวิทยุหรือ TV เราก็ดูช่องอื่นเสีย (ยกเว้นช่องที่สนับสนุนการเดินขบวน)
4. เขาปิดตลาดและปิดร้านอาหารเราก็ไปซื้อที่อื่นเสียก็หมดเรื่อง
5. เขาปิดโรงเรียนเราก็สอนลูกหลานอยู่ที่บ้าน (พ่อแม่คือครูลูกคนแรกของลูก)
6. เขาขู่จะปิดน้ำตัดไฟ เราก็หาน้ำสำรองพอรับประทาน (แต่อย่าซื้อยี่ห้อที่สนับสนุนม็อบน่ะ) และหาเทียนไขใช้ยามค่ำคืน หากมีสตางค์หน่อยก็หาเครื่องปั่นไฟไว้ใช้เสียเลย แต่ผมว่ามันไม่กล้าหรอกเพราะมันก็จะเดือดร้อนเหมือนกัน
7. เขาขู่จะปิดสนามบิน สถานีรถไฟ สถานีขนส่ง เราจะไปกลัวทำไม ก็อย่าไปไหนเสียสักพักก็หมดเรื่อง แต่ผมก็ว่ามันไม่กล้าหรอก เพราะข้อหาผู้ก่อการร้ายมันหนักเอาการอยู่
8. เขาขู่ (ฟ่อๆ) ว่าจะปิดล้อมบุกบ้านนายกฯ และรัฐมนตรี ผมว่าอย่าทำเลยติดคุกเปล่าๆ เพราะเป็นอาคารบ้านเรือนส่วนบุคคล (ที่สำคัญก็คือพวกผมไม่อยู่บ้านครับ และอาจจะมีบางบ้านที่ดุๆ จะยิงเอา)
9. เขาวางแผนจะปิดถนนถึง 20 แยก เราก็อย่าไปแยกนั้นๆ แต่ไปแยกอื่นๆแทน มันจะไปมีปัญหาอะไร (การจราจรเดี๋ยวนี้เค้าเป็นโครงข่ายครับ พวกผมไม่เซ่อหรอกครับ)
ที่ผมพยายามเขียนมาตั้งเยอะนี้ ก็เพื่อจะสื่อว่าอย่าไปตกใจกลัว อย่าไปตื่นเต้นให้ราคา มันเป็นแค่คำขู่ของคนพาลสันดานหยาบเท่านั้น มันจะไปได้กี่น้ำ คนผิดมันต้องผิด กฎหมายขื่อแปบ้านเมืองต้องมี มิเช่นนั้นฆ่ากันไปแล้วไม่เหลือจนทุกวันนี้หรอก
ไอ้วันนี้ ที่ว่าแน่ๆ วันหน้าอย่าหนีน่ะ อย่ามาขอให้ยกโทษ อย่ามาขอความกรุณาเป็นอันขาด โทษของพวกคุณมันหนักหนาสาหัสนักรู้ตัวหรือเปล่า (โว้ย)
ผม(กู) เกิดมากว่าครึ่งศตวรรษแล้ว ไม่เคยเจอแบบนี้ นี่มันเมืองอะไร(ว่ะ) ขอโทษมีอารมณ์จริงๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น