นายกฯคนกลาง คนของมึง หรือ คนของกู ?
เราเที่ยวสรรหานายกฯคนกลางตามที่สุเทพพร่ำหา แต่จะหาใครที่เป็นกลางในสถานการณ์แบบนี้ได้เล่า? ใครที่จะกล้ารับข้อเสนอเป็นนายกฯคนกลางท่ามกลางความแตกแยกของบ้านเมือง?
ประวัติศาสตร์มีไว้ให้เรียนรู้ อดีต 40 ปีก่อน ความแตกแยกโกลาหลของคนไทยจนฆ่ากันตายเคยเกิดขึ้นมาแล้ว เรียกเหตุการณ์ครั้งนั้นว่า "ขวาพิฆาตซ้าย"
เมื่ออำนาจเป็นเสมือนเค้กที่หอมหวล ทักษิณตักชิมลิ้มลองอยู่คนเดียวทุกวี่ทุกวัน และไม่มีวี่แววที่จะแบ่งปันให้ใคร เรื่องการเมืองเป็นกิเลสตัณหา ไม่เข้าใครออกใคร แม้แต่พระที่สวดมนต์อยู่ในโบสถ์ทุกเช้าค่ำยังตัดละความลุ่มหลงไม่ขาด
มันเป็นผลประโยชน์ของประเทศ แต่เป็นของฝั่งกู หรือ ฝั่งมึง ต้องแยกแยะให้ได้ เพราะลงทุนลงแรงไปมากถึงขนาดนี้ ไม่ใช่เวลาจะมาเจรจาต่อรอง อย่างเก่งแค่นั่งโต๊ะอวดภูมิความดีโชว์สังคม
แต่เชื่อเถอะ หาแก่นสารจุดจบไม่ได้ เช่นเดียวกับตอนอยู่ในสภา อภิปรายน้ำลายแตกฟองไม่มีใครยอมใคร จนท้ายสุดต้องลงคะแนน แล้วยึดเอาเสียงข้างมาก ถึงออกมาเป็นกฎหมายเดินหน้าได้ ที่จะถ้อยทีถ้อยอาศัย พูดคุยเห็นดีเห็นงามเพื่อประเทศชาติบ้านเมือง ยังไม่เคยเห็นมีแม้แต่ครั้งเดียว
แล้วที่อ้างเอาเรื่องปฏิรูป มันเปรียบเสมือนคำพูดที่สวยหรูใน "การ์ดอวยพร" อ่านแล้วสบายใจ แต่อย่างเก่งได้แค่แปะไว้ข้างฝาสักสองสามวันก่อนจะทิ้งลงถังขยะ
“นายกฯคนกลาง" อย่าได้ไปหาให้วุ่นวาย ทั้งประเทศไทยมีเป็นกันได้อยู่แค่สองคนเท่านั้น คือ คนของมึง หรือ คนของกู
มันมีอยู่แค่สองคนจริงๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น