สุภาพสตรีที่ดีที่สุดในชีวิตผม:คุณแม่ของผม

นพ.เหวง โตจิราการ

สนับสนุนโดย · 

ผมเตรียมตัวเข้าป่าร่วมกับพคท.ครับในตอนนี้

สุภาพสตรีที่ดีที่สุดในชีวิตผม:คุณแม่ของผม(ตอนที่19)

นักศึกษา ม.มหิดลเคลื่อนไหวโดดเด่นยิ่งกว่านักศึกษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ซึ่งถือกันว่าก้าวหน้ามาก ทำให้ฝ่ายทหารเผด็จการถือว่า “ซ้ายจัด”คอมมิวมิสต์จ๋ากว่านศ.ม.ธรรมศาสตร์เสียอีก

จนทำให้รัฐบาลทหารขวาจัดมุ่งทำลายล้างนักศึกษามหาวิทยาลัยมหิดลเป็นการเฉพาะ

ในระยะก่อนหน้า 6 ตุลา นักศึกษามหิดลจึงถูกไล่ล่าทำลายล้าง เพื่อนวงดนตรีกรรมาชนคนหนึ่ง ถูกรถยนต์พุ่งชนตายบนนถนนที่หน้าตึกจานบินคณะวิทยาศาสตร์ม.มหิดล ในเวลาดึกเกือบเช้าขณะกลับบ้านหลังซ้อมดนตรีเสร็จ เห็นชัดว่าเป็นรูปแบบการไล่ล่าสังหารแบบหนึ่ง

ผมโดนอาจารย์ที่ปรึกษาที่เป็น กอ.รมน. ประกบตัวต่อตัวและอาจารย์หลายคนที่ขวาจัดก็ประกบตัวต่อตัวเช่นกัน

ต่อมาเริ่มมีรายการ "ขวาพิฆาตซ้าย" ฆ่าฝ่ายซ้ายอย่างต่อเนื่อง

เริ่มที่นิสิต จิรโสภณ พวกขวาจัดถีบตกรถไฟตายแล้วใส่ร้ายว่าเมาเหล้าแล้วตกรถไฟตาย ผมไปรับศพด้วยตนเองไม่มีกลิ่นเหล้า
แสง รุ่งนิรันดร์กุลโดนฆ่าคาป้ายรถเมล์หน้ารามฯ
อมเรศ ไชยสะอาด โดนยิงบนศาลาการเปรียญท่ามกลางคนจำนวนมากมายบนศาลาคนร้ายไม่กลัวเกรงแม้แต่น้อย ฆ่าเสร็จยังเดินเยื้องย่างขึ้นมอเตอร์ไซด์ขับหนีไปอย่างใจเย็น
อ.บุญสนอง บุณโยทยาน เลขาธิการพรรคสังคมนิยมแห่งประเทศไทย โดนยิงตายโดยมือปืนที่ขี่มอเตอร์ไซด์มาสองคนก่อนที่รถสิบล้อจะเบียดทำให้รูปคดีเป็นโดนรถสิบล้อขับเบียดชนตาย
ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช ในขณะเป็นนายกฯ บอกว่ารู้ว่าใครฆ่า อ.บุญสนอง แต่บอกไม่ได้
พ่อหลวงศรีธน ยอดกันทา พ่อหลวงอินถา ศรีบุญเรืองโดนยิงตายกลางที่ประชุมชาวนา ที่ภาคเหนือ
ผมรู้ว่าขวาจัดเริ่มไล่ฆ่าฝ่ายซ้ายแล้วและคงถึงผมในไม่ช้า

ในช่วงนี้ผมนาน ๆ กลับบ้านครั้ง (สัปดาห์ละ 1-2 ครั้ง) แล้วแต่การเรียน (ต้องผ่าศพ, ต้องดูสไลด์, ต้องทำรายงาน)
ในช่วงปี 1-2 ผมเช้าไปเย็นกลับ ผมได้เป็นติวเตอร์ให้เพื่อนทั้งปี 1-2 ทุกคณะ เพราะ Calculus ยากมาก Analytical chem ยากมาก Organic chemistry และ Biology ยากมาก ผมใช้เวลา 12.20 -13.00 น.ติวเพื่อนๆและรุ่นน้องๆทุกคณะทุกภาควิชา
แต่เนื่องจากมีเวลาน้อยมาก เนื้อหาเยอะมาก ผมจึงต้องไปอย่างรวดเร็ว
ปรากฏว่าช่วยเพื่อนๆ ได้มาก ทำให้เพื่อนๆสอบผ่านได้เป็นจำนวนมาก ผลงานนี้ในอนาคตโดยที่ไม่ได้ตั้งใจได้กลายมาเป็นฐานเสียงของผมที่แข็งแรงมั่นคงยาวนาน

ตั้งแต่ปี 1-2 ผมกลับบ้านตอนค่ำแล้ว ทุกครั้งที่กลับบ้านจึงแวะไปซื้อรังนกต้มที่ตลาดบางรักกลับไปให้แม่และอาเหลากินเกือบทุกวัน ทำให้ทั้งสองอาวุโสดีใจมาก ผมปลื้มปิติในความดีเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ตนทำ จึงทำเป็นกิจวัตรสม่ำเสมอทั้งสองก็ชอบมาก

แม่ไม่เคยแทรกแซง ไม่เคยก้าวก่ายในการเรียนการเคลื่อนไหวของผมเลย ไม่เคยถามถึงทั้งที่แม่พอจะรู้จากพี่ ๆ ที่อ่านหนังสือพิมพ์ภาษาไทยได้บ้าง บอกเล่าให้ฟังบ้าง

เมื่อผมตัดสินใจหนีการล่าสังหารพร้อม ๆ กับกลุ่มเสกสรรค์ ประเสริฐกุลไปฝรั่งเศส ผมต้องหาเรื่องโกหกแม่เพราะผมรู้ว่าถ้าเล่าความจริงแม่คงเป็นห่วงและทุกข์ใจมาก
ผมโกหกแม่ว่าผมจะไปเที่ยวฮ่องกงสัก 2 สัปดาห์ ผมขอเงินแม่ซื้อตั๋วเครื่องบิน
แม่ตอบว่าดีใจมากที่ลูกอยากไปเที่ยวพักผ่อน แม่เดินไปหยิบเงินที่ซ่อนไว้เพื่อใช้ในคราวฉุกเฉินจริง ๆ ของชีวิตท่านและของครอบครัวมาให้หมด ผมน้ำตาไหลจริง ๆ กับความรักอย่างบริสุทธิ์ใจ ไม่มีเงื่อนไขใด ๆ ของแม่ ผมแอบไปฝรั่งเศสได้สำเร็จ ทิ้งแม่ไว้เบื้องหลังเป็นบาปเป็นกรรมอันมหันต์ติดตัวผมมาจนทุกวันนี้