ความคลางแคลง สงสัย จดหมายปลอม ความสงสัยจาก ‘นักข่าว’ ภาคสนาม

ท่าทีของ “ผู้สื่อข่าว” ในสนามต่อการปรากฏขึ้นอย่างอึกทึกของจดหมาย “ปลอม”

น่าศึกษา

น่าศึกษาว่าเหตุใดพวกเขาจึงมองข้ามบทบาทของ 1 พรรคเพื่อไทย และ 1 นปช.ไปอย่างอัตโนมัติ

ตรงกันข้าม ตั้งแง่สงสัยไปยัง “ทหาร”

เห็นได้จากคำถามที่พุ่งตรงไปยัง พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ รองนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม

จากนั้นก็ถามไปยัง พ.อ.ปิยพันธุ์ กลิ่นพันธุ์

คนแรก คุมงานด้านความมั่นคง คนหลังเป็นทีมโฆษกผู้เอาการเอางานแห่งคสช.

ทำไมไม่ถาม นายสุรพงษ์ โตวิจักษณ์ชัยกุล

ซึ่งนอกจากเคยเป็นรองนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศแล้วยังเป็นอดีตส.ส.จากพื้นที่เชียงใหม่

ทำไมจึงเล็งเป้าไปยัง “ทหาร”

ตรงนี้ต้องลองเข้าไปนั่งใน “หัวใจ” ของ “นักข่าว” ซึ่งคร่ำหวอดอยู่กับกระแสในทางการเมือง

1 พื้นที่เชียงใหม่ ลำพูน ลำปาง

รู้กันอยู่ว่าเป็นพื้นที่ที่ “ประชาชน”ให้ความนิยมต่อพรรคเพื่อไทยมาโดยตลอด

ไม่นิยมธรรมดา หากนิยม “ยกจังหวัด”

แทบไม่มีความจำเป็นอะไรเลยที่จะต้องทำจดหมาย”ปลอม”ส่งไปเพื่อโน้มน้าวและจูงใจอีก

“ของตาย” อยู่แล้ว

1 ลักษณะของจดหมาย”ปลอม”นั้นส่อพิรุธหลายอย่างให้เกิดความสงสัย

เรื่องนี้จำเป็นต้องจำแนก แจกแจง

เริ่มตั้งแต่ “ซองจดหมาย” ซึ่งเป็น “ตราครุฑ” จำนวนมากมายเป็นหมื่นฉบับเช่นนี้

ใช่ว่าจะหามาได้อย่างง่ายดาย

ตามมาด้วยลักษณะการจ่าหน้าซอง ไม่ว่าจะจ่าโดยไม่ระบุว่าเป็นใคร

สร้างข้อสงสัยให้ตั้งแต่ต้น

ยิ่งกว่านั้น ยิ่งเมื่อมีการเปิดเผยโดย”ทหาร”ว่า เป็นรายชื่อของแกนนำต่างๆ ที่เคยเคลื่อนไหวทางการเมือง

ถามว่าจำเป็นด้วยหรือที่จะต้องส่งให้ “แกนนำ”

ขณะเดียวกัน ปรากฏว่าจดหมายส่วนใหญ่ส่งมาจากพื้นที่เขตดุสิต กทม. มีส่วนน้อยเท่านั้นที่ส่งมาจากเชียงใหม่

การปลอมครั้งนึ้จึงกลายเป็นของแปลก

เป็นของแปลกกระทั่งสร้างความคลางแคลงสงสัยในหมู่”นักข่าว”ในภาคสนาม

จนต้องถาม พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ

จนต้องถาม พ.อ.ปิยพงศ์ กลิ่นพันธุ์

แล้วทุกคนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งเมื่อได้รับการปฏิเสธ

 ที่มา:http://www.matichon.co.th/news/212807