ข้างหลังภาพถ่าย...

Vulture Waiting for the Malnutritioned Child to Die, 1994 อีแร้งรอกินศพเด็กที่อดอยากใกล้ตาย 2537 ภาพโดย Kevin Carter ไดัรับรางวัล Pulitzer ประเภทสารคดี1994 ภาพจาก Google.com หนึ่งในภาพที่สะเทือนใจชาวโลก และก่อให้เกิดการวิพากวิจารณ์กันอย่างกว้างขวาง เกี่ยวกับนิยามมนุษยธรรม/จริยธรรมที่พึงมีของช่างภาพ ช่างภาพรายนี้ฆ่าตัวตายในภายหลัง แม้ว่าจะได้รับรางวัลจากภาพนี้ หมายเหตุ ในวันที่ 11 มีนาคม 2536 Kevin Carter ได้ร่วมเดินทางไปที่ซูดานกับกองทัพสหประชาชาติ (UN) เพื่อแจกจ่ายอาหารให้ชาวซูดาน ขณะที่กำลังถ่ายภาพชาวบ้านที่อดอยากหิวโหย ที่มุ่งหน้ามารับอาหารที่ศูนย์แจกจ่ายอาหาร มีอีแร้งบินร่อนลงในพื้นที่ใกล้เคียง ช่างภาพรายนี้บอกแต่เพียงว่า มันเป็นหน้าที่ที่ต้องถ่ายภาพนี้ ถ่ายภาพแล้วต้องเดินจากไป ภาพนี้ได้ขายให้ New York Times มีการตีพิมพ์เผยแพร่วันที่ 26 มีนาคม 2536 แล้วแพร่กระจายไปตามสื่อต่าง ๆ ทั่วโลก  ผู้คนนับหลายร้อยคนได้ติดต่อสอบถาม New York Times ถึงชะตากรรมเด็กน้อยรายนี้ แต่ New York Times ระบุว่า  ไม่ทราบว่า เด็กคนนี้เดินไปถึงศูนย์แจกจ่ายอาหารหรือไม่ แต่ João Silva  ช่างภาพหนังสือพิมพ์โปรตุเกส ที่ปักหลักอยู่ในอัฟริกาใต้ ได้ร่วมเดินทางกับ Carter ไปยังซูดาน ให้สัมภาษณ์อีกแง่มุมหนึ่งกับนักเขียน/ผู้สื่อข่าวญี่ปุ่น Akio Fujiwara ที่ได้ตีพิมพ์หนังสือชื่อว่า  Fujiwara โดยมีภาพหน้าปกเป็นเด็กชายคนนี้ โดย Silva ได้เล่าว่า เรื่องราวทั้งหมดนี้เิกิดขึ้น ในช่วงเดินทางไปซูดานร่วมกับกองกำลังบรรเทาทุกข์ UN ขณะที่เรือบินจอดแถบตอนใต้ของซูดาน ในวันที่ 11 มีนาคม 2536 เจ้าหน้าที่ UN บอกว่าเรือบินจะขึ้นบินอีกในสามสิบนาทีข้างหน้า (เวลาที่จำกัด/เพียงพอกับการแจกจ่ายอาหาร) ดังนั้นพวกเขาจึงวิ่งไปรอบ ๆ เพื่อถ่ายภาพ ขณะที่เจ้าหน้าที่ UN แจกจ่ายข้าวโพด พวกผู้หญิงในค่ายผู้อพยพลี้ภัยต่างออกมาจากโรงเรือนไม้ชั่วคราวมายังเรือบิน Silva ได้วิ่งไปถ่ายภาพพวกนักรบกองโจร ขณะที่ Carter อยู่ไม่ไกลจากเรือบินเพียงสิบสองฟุตเล็กน้อย Silva เล่าว่า Carter รู้สึกตกใจมากในครั้งแรกที่เห็นภาพการอดอยาก/ขาดอาหาร และได้ถ่ายภาพเด็กที่อดอยาก/ขาดอาหารจำนวนมาก Silva ก็ถ่ายภาพเด็ก ๆ ตามพื้นดินที่กำลังร้องไห้  แต่ภาพไม่ได้ตีพิมพ์เผยแพร่ ขณะที่พ่อแม่เด็ก ๆ ต่างยุ่งอยู่กับการไปรับแจกอาหารจากเรือบิน จึงต้องทอดทิ้งเด็ก ๆ ไว้เป็นการชั่วคราวในช่วงเวลาสั้น ๆ ภาพเด็กขายคนนี้จึงถูกถ่ายโดย Carter ขณะที่อีแร้งยืนอยู่ด้านหลังเด็กชายคนนี้ ในการจับภาพทั้งคู่นี้ Carter ต้องระมัดระวังไม่ให้อีแร้งตื่นตกใจแล้วบินหนีไป ภาพนี้ถ่ายในระยะห่างประมาณ 10 เมตร และถ่ายอีก 2-3 ภาพก่อนไล่อีแร้งไปให้พ้น ในเวลานั้นมีช่างภาพสเปน 2 รายที่อยู่ในบริเวณนั้น คือ José María Luis Arenzana กับ Luis Davilla แต่ไม่รู้จักกับ Kevin Carter  พวกเขาต่างถ่ายภาพในบริเวณเดียวกัน เรื่องนี้มีการเล่าหลายครั้งแล้วว่า ที่ศูนย์แจกจ่ายอาหาร จะมีเหล่าอีแร้งชุมนุมกันที่บริเวณหลุมขยะ พวกเราเดินทางจาก Pepe Arenzana ถึง Ayod ที่เป็นศูนย์แจกจ่ายอาหารให้ชาวบ้านเดินทางมารับ พื้นที่ปลายสุดชุมชนจะเป็นที่ทิ้งขยะ/ส้วมชาวบ้าน ขณะที่เด็ก ๆ ต่างอ่อนแออดอยาก/ขาดอาหาร ต่างเดินไปข้างหน้าทำให้เกิดภาพว่าพวกเขากำลังจะตาย ในภาพจะเห็นว่ามีอีแร้งรอคอยเหยื่ออยู่ใกล้กับเด็ก แต่ถ้าสังเกตให้ดีแล้วระยะห่างของเด็กชายกับอีแร้ง มุมกล้องทำให้เกิดภาพลวงตา เพราะทั้งคู่อยู่ห่างกันประมาณ 20 เมตร วันที่ 27 กรกฏาคม 2537 Kevin Carter ได้ขับรถยนต์ไปที่ Braamfonte ใกล้กับ the Field and Study Centre สถานที่ชื่นชอบตอนวัยเด็ก แล้วจัดการพันเทปรอบท่อยาง ที่แยงเข้าไปในท่อไอเสียรถยนต์กะบะ แล้วจ่อท่อยางเข้ามาในหน้าต่างรถยนต์ด้านคนขับ พร้อมกับเดินเครื่องยนต์เป็นการฆ่าตัวตาย ด้วยพิษก๊าซคาร์บอนมอนอกไซด์ จบชีวิตในวัย  33 ปี  นี่คือจดหมายลาตายบางตอน " ผมมีความสุขโดยไม่จำต้องมี ...โทรศัพท์ ... เงินค่าเช่า ... เงินช่วยเหลือเด็ก... เงินจ่ายหนี้สิน ... เงิน!!!.. ผมถูกหลอกหลอนไปกับความทรงจำที่ไม่ลบเลือน เรื่องการฆ่าคนและศพ  ความโกรธแค้นและความเจ็บปวด ... การอดอยาก/ขาดอาหารหรือเด็กที่ได้รับบาดเจ็บ จากการกระทำของพวกคนบ้าที่มีความสุข(พวกซาดิสท์) บ่อยครั้งที่เป็นตำรวจ/เพชรฆาตนักฆ่า ถ้าผมโชคดี ผมคงจะได้ไปอยู่ร่วมกับ Ken (เพื่อนร่วมกลุ่ม Bang Bang Club เสียชีิวิตเพราะถูกกระสุนปืนของกองกำลังอีกฝ่าย ในวันที่ 18 เมษายน 2537 และเป็นชื่อฆาตกรคนแรกของโลกในคัมภีร์ไบเบิ้ล) สรุปย่อเรียบเรียงจาก http://en.wikipedia.org/wiki/Kevin_Carter ที่มาของภาพ http://www.thebangbangclub.com/photographers.html Bang Bang Club เป็นชื่อกลุ่มช่างภาพกบฏ(นอกกฎเกณฑ์/ธรรมเนียมปฏิบัติของช่าวภาพทั่วไป) ที่รวมกลุ่มกันสี่คนออกไปถ่ายภาพสงครามกลางเมืองในแอฟริกาใต้ระหว่างปี 2533-2537 ในช่วงการเปลี่ยนผ่านระบบการเมืองการปกครองที่แบ่งแยกสีผิว (เหยียดสีผิว) เพื่อเตรียมการไปสู่การจัดตั้งรัฐบาลบนพื้นฐานความเป็นสากลโลก ในช่วงระยะเวลาดังกล่าวจะมีเหตุการณ์สู้รบ/ความรุนแรง/การก่อการร้าย ที่เกิดขึ้นกันเองระหว่างกลุ่มคนผิวดำกับกลุ่มคนผิวดำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากการหนุนหลังของกลุ่มพรรคการเมือง ANC (African National Congress) กับ IFP (Inkatha Freedom Party) หลังจากที่รัฐบาลได้ประกาศอนุญาติให้ทำกิจกรรมการเมืองของทั้งสองกลุ่ม Kevin Carter, Greg Marinovich, Ken Oosterbroek กับ João Silva เป็นชื่อทั้งสี่คนของกลุ่ม แม้ว่าจะมีช่างภาพหรือช่างภาพหนังสือพิมพ์อีกหลายคนทำงานร่วมกันก็ตามแต่ (เช่น James Nachtwey กับ Gary Bernard) ในภาพยนตร์จะนำเสนอเรื่องราวของกลุ่มนี้  กำกับโดย  Steven Silver และนำแสดงโดย  Taylor Kitsch, Ryan Phillippe  กับ  Malin Åkerman เข้าฉายรอบปฐมทัศน์ที่ the Toronto International Film Festival ในปี 2553 ชื่อ Bang Bang Club ได้แจ้งเกิดในบทความที่ตีพิมพ์ในนิตยสารชีวิตแอฟริกาใต้ South African magazine Living เดิมทีใช้ชื่อกลุ่ม Bang Bang Paparazzi แต่ได้เปลี่ยนไปเป็น  Club เพราะสมาชิกรู้สึกว่า คำว่า Paparazzi ปาปารัสซี่ (แอบถ่ายภาพ/ซุ่มถ่ายภาพโดยเจ้าของภาพไม่ยินยอม) บิดเบือนการทำงานที่แท้จริงของพวกเขา ชื่อนี้ได้มาจากการทำมาหาเลี้ยงชีพช่างภาพกลุ่มนี้ ขณะเดียวกันผู้อยู่อาศัยในเขตเมือง/ผู้ลี้ภัยมักพูดกับช่างภาพที่เกี่ยวด้วยคำว่า Bang Bang ปัง ปัง เวลาพูดคุยอ้างอิงถึงความรุนแรงที่เกิดขึ้นภายในชุมชน/พื้นที่สู้รบของพวกเขา ตัวอักษร bang bang  จึงหมายถึง เสียงปืน และเป็นคำพูดธรรมดา ๆ ที่ใช้กันในกลุ่มช่างภาพเวลาพูดถึงความขัดแย้ง วันที่ 18 เมษายน 2537 ในระหว่างการสู้กันระหว่างกองกำลังรักษาสันติภาพนานาชาติ กับพรรคสภาแห่งชาติแอฟริกัน  ในเขตการปกครอง Thokoza กระสุนปืนได้สาดใส่ Ken Oosterbroek ถึงแก่ความตาย ส่วน Greg Marinovich ได้รับบาดเจ็บสาหัส การพิจารณาคดีการตายของ Ken Oosterbroek เริ่มขึ้นในปี 2538 ผู้พิพากษาตัดสินว่า ตายโดยไม่ทราบว่าเป็นกระสุนของฝ่ายใด (ไม่มีใครควรได้รับการตำหนิ/หรือตัดสินว่าผิด) แต่ในปี 2542  Brian Mkhize  คนของกองกำลังรักษาสันติภาพนานาชาติ ได้บอกกับ Greg Marinovich กับ  Silva ว่า เขาเชื่อว่า กระสุนมาจากฝ่ายของตนในการยิงถูก Ken Oosterbroek ในวันที่ 27 กรกฎาคม 2537 Kevin Carter ฆ่าตัวตาย ที่ 23 ตุลาคม 2553 Silva เหยียบกับระเบิด ขณะถ่ายภาพช่วงลาดตระเวนร่วมกับทหารสหรัฐ ใน คันธาระ (กันดาฮาร์) ของอัฟกานิสถาน และสูญเสียขาทั้งสอง(บริเวณข้างใต้เข่า) เป็นการบาดเจ็บครั้งที่สองของเขาในสมรภูมิสู้รบ การบาดเจ็บครั้งแรกของเขา  ถูกยิงด้วยกระสุนที่ใบหน้า ช่างภาพสองรายในกลุ่ม Bang Bang Club ได้รับรางวัลภาพถ่าย Pulitzer Greg Marinovich ชนะจากภาพถ่ายข่าวกีฬา (the Pulitzer for Spot News Photography) ในปี 2534 จากข่าวการฆาตกรรม  Lindsaye Tshabalala ในปี 2534 Kevin Carter ชนะจากภาพถ่ายสารคดี (the Pulitzer for Featured Photography) ในปี 2537 จากภาพอีแร้งปรากฎตัวอยู่ด้านหลังเด็กที่อดอยากหิวโหยเขตตอนใต้ซูดาน เรียบเรียงจาก http://en.wikipedia.org/wiki/Bang-Bang_Club ข้อมูล ณ 24 สิงหาคม 2556 เรียงเรียงจาก http://goo.gl/9LmniO http://en.wikipedia.org/ http://www.longdo.com/ http://google.com ผิดพลาดขออภัย/โปรดชี้แนะ จะกลับมาแก้ไข ขอบคุณครับ