เสียงการเลือกตั้ง : วรศักดิ์ ประยูรศุข
หลายๆ คนที่รักความสงบเงียบสงัด อาจตาขวาง บ่นว่าบ้านเมืองชักจะไม่สงบ
คิดได้ไม่ว่ากัน แต่ถ้าผู้คนใช้เสรีภาพแสดงความเห็นแล้วจะถือเป็นความไม่สงบ คงไม่มีที่ไหนสงบอีกแล้ว
อาจจะต้องปลีกวิเวกเข้าวัดเข้าวา หรือไปอยู่ตามหมู่เกาะไกลๆ แสดงหาความสันโดษกันไป
การเลือกตั้ง มีสาระสำคัญอยู่ที่ผู้สมัคร กับผู้ใช้สิทธิเลือกตั้ง
สองฝ่ายนี้ จะต้องสื่อสาร บอกกล่าว รับฟังกันตลอดเวลา
ผู้สมัครต้องอธิบายว่า ทำไมถึงมาสมัคร วิเคราะห์วิจารณ์สถานการณ์บ้านเมือง มีปัญหากี่เรื่อง เรื่องไหนเร่งด่วนสุด จะแก้ไขอย่างไร ต้องแสดงวิสัยทัศน์กันหน่อย
ถ้ามีเหตุการณ์บ้านเมือง ต้องหยิบฉวยมาพูด เพื่อให้เห็นทรรศนะและจุดยืน
อย่างเพลง “หนักแผ่นดิน” ต้องนำมาพูดว่า เห็นด้วยไม่เห็นด้วยอย่างไร หรือเล็งเห็นว่าแผลเยอะ พูดไปเสียมวยเปล่า ก็อาจหลบๆ ไป
แกนนำบางพรรคบอกว่า ชอบมากปลื้มมาก โดนใจ แบบนี้ชัดเจนว่าสายไหน
หรือออกมาแสดงความเห็นในทางตรงข้าม ยิ่งชัดเจนไปอีกแบบ
เป็นห้วงเวลาที่ต้องพูด อธิบายให้มาก เพื่อให้ประชาชนรับทราบว่า แต่ละคนแต่ละพรรคคิดยังไง
ส่วนสื่อต่างๆ มีหน้าที่นำเสนอ บางสื่อมีศักยภาพ เปิดเวที ตั้งหัวข้อ เชิญนักการเมืองมาดีเบต
เป็นโอกาสที่ประชาชนจะได้เห็น สัมผัสความคิดความอ่าน รู้ว่าพรรคนี้คิดแบบนี้ หรืออีกพรรคคิดอีกแบบ ไปไกลแล้ว
ทั้งหมดนี้ คือความจำเป็นที่ต้องมีการหาเสียง ถกแถลง ชี้แจง ในการเลือกตั้ง
สุดท้าย ประชาชนจะตกผลึก ตัดสินใจได้ว่าจะออกจากบ้านไปเลือกใครดี
ส่วนเลือกไปแล้ว อาจจะเลือกผิด ไปก่อเรื่องอื้อฉาว ถูกกล่าวหาทุจริตคิดมิชอบ เรื่องนี้มีกระบวนการเอาผิดเยอะแยะไปหมด บางทียังไม่ทันทำผิด แต่เขาจะเอาผิดแล้วก็ยังมี
ถ้ายังอยู่ได้ เพราะเพื่อนฝูงช่วยอุ้ม ครบวาระ คราวหน้า ประชาชนก็ไม่เลือก บอกกันว่าไม่เลือกหมอนี่
เพราะเข้าไปทำเรื่องมิดีมิร้าย เสียหายถึงคนเลือก เป็นวงจรปกติของประชาธิปไตย
วงจรนี้ นักวิชาการบางคนอาจจะบอกว่าอุบาทว์ เลือกตั้งแล้วโกงกิน กินมากเข้ายุบสภา เลือกตั้งใหม่ เข้าไปโกงกินอีก ฯลฯ
ก็ต้องใช้วิจารณญาณคิดให้ดี นักการเมืองโกงกิน สังคมและประชาชนวิพากษ์วิจารณ์ได้ ร่วมตรวจสอบได้ กดดันให้ลงโทษได้
สาระสำคัญคือ ประชาชนต้องตรวจสอบผู้ใช้อำนาจได้ เสียงของชาวบ้านต้องมีความหมาย
ถ้าผิดไปจากนี้ แสดงว่า เกิดการฉ้อฉลอำนาจที่เป็นของประชาชนไปแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น