ศุ บุญเลี้ยง : มีมิตรสหายอยู่รายทาง

เพื่อนนักประพันธ์

ผมมีพรรคพวกอยู่ส่วนหนึ่ง เป็นนักเขียน เป็นเจ้าของสำนักพิมพ์ และเป็นคนขายหนังสือ

ในทุกๆวงการ มีคนรุ่นเก่า คนรุ่นใหม่ เราต่างก็มียุคสมัยของเราเอง

ผมเป็นเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกับนักเขียน
อย่าง เสี้ยวจันทร์ แรมไพร
ขจรฤทธิ์ รักษา
ดิเรก นนทชิต

เราพบเจอกันบ้าง
แต่ไม่บ่อยนักที่ผมจะได้ร่วมเดินทางด้วย

ภาพความทรงจำยามได้ถ่ายภาพร่วมกันในชุดนอนของแต่ละคน จึงเป็นความทรงจำล้ำเลอค่า

คราหนึ่งนั้นเราไปเยือนบ้านนักเขียนที่เราชื่นชม สนิทสนม
อย่าง บ้านริมน้ำยม ละแวก ชุมแสง ของกวีซีไรท์ พี่ไวท์ ศักดิ์สิริ มีสมสืบ
เราไปกิน ไปดื่ม ไปนอน และไปลุ้นผลรางวัลซีไรท์ ซึ่งกำลังจะประกาศและเสี้ยวจันทร์ เป็นบรรณาธิการ พิมพ์หนังสือกวีส่งเข้าชิงรางวัล ในฤดูนั้น พอดี

ขจรฤทธิ์ เป็นคนก่อตั้ง นิตยสาร ไรเตอร์
คอลัมน์ นัก(อยาก)เขียน ผมก็เปิดเขียนประจำในนิตยสารที่เพื่อนทำ
เขายังสัมภาษณ์ผม เพื่อให้ขึ้นปก สองครา ด้วยเหตุผลว่ามันขายได้
ขายดีแบบที่นิตยสารเกี่ยวกับนักเขียนพอจะขายได้
ไม่ได้ดีถล่มทลาย ร่ำรวยแต่ประการใด

จำได้ว่าฤดูนั้น
เราเดินทางกันไป สัมภาษณ์กันไป เล่นไพ่กันบ้าง
ทดลองสมอง บางด้าน

หลังจากขจรฤทธิ์ เหนื่อยกับการทำนิตยสารไรเตอร์
กนกพงศ์ ก็สืบทอดเจตนา มาทำต่อ

เสียดายว่า ผมกับกนกพงศ์ คุยกันน้อยไปสักนิด

เขาเคยเดินไปเยี่ยมเยือนถึงบ้าน พบพ่อที่บนเกาะสมุย
เราเคยดวลวาทะกัน บนเวทีเสวนา เขาอยู่ข้างบน ผมแย้งอยู่ข้างล่าง
เราเคยเขียนหนังสือ โต้อักษรกัน แลกหมัดความคิดกัน

กระทั่งเขาเสียชีวิต ผมเดินทางไปเคารพศพ ในวันเผาที่ พัทลุง อย่างเสียดาย
เสียดายว่า เราคุยกันน้อยไป เราเถียงกันน้อยไป และเราดื่มกันน้อยไป

ตอนนี้บินหลา สันกาลาคีรี มิตรสหายอีกราย
นำนิตยสารไรท์เตอร์มาทำต่อ
เขาขอร้องว่า อยากได้เพลงเกี่ยวกับนักเขียน
เพื่อมาใช้ในงานเปิดตัวหนังสือ

ผมยินดียิ่ง ที่ได้เขียนถึงอาชีพ นักเขียน นักปั้นคำ
ตอนแต่งก็รู้สึกว่า ตัวเองกำลังประพันธ์บทเพลง ที่ชื่อว่า นักประพันธ์

แต่งแล้วก็ไม่ได้ไปแสดงที่ไหนอีก
กำลังคิดว่า
จะลองนำมาเรียบเรียงให้ดีๆ
แล้วนำมาแสดงในคอนเสิร์ต สักครา
เพื่อระลึกถึง มิตรสหายผู้เป็นนักประพันธ์ทั้งหลาย