คำว่า คนอีสาน เป็นเพียงชื่อที่ถูกสร้างขึ้นมาภายหลัง เพราะคำว่า อีสาน เป็นเพียงชื่อทิศหนึ่งในเเปดทิศ คนอีสาน ไม่ใช่ชื่อชาติพันธุ์ หากเเต่เดิมนั้น คนอีสานก็คือคนลาว ที่ถูกทำให้ลืมความเป็นลาว
ในรุ่นปู่ย่าตายายต่างเรียกขานชื่อตัวเองว่าคนลาว เเละต่างรู้ดีว่าคนทั้งสองฟากฝั่งเเม่น้ำโขงคือฝั่งซ้ายเเม่น้ำโขง(ประเทศลาวในปัจจุบัน)เเละฝั่งขวาเเม่น้ำโขง(ภาคอีสานของไทยในปัจจุบัน)ล้วนเเต่เป็นคนลาว ที่เป็นคนเชื้อชาติเดียวกัน พี่น้องกัน กระทั่งมาถูกเเบ่งเเยกดินเเดนออกจากกัน จึงมีความพยายามทำให้ลืมชาติพันธุ์ดั้งเดิมของตน
ในอดีตนั้นสยามไม่เคยให้ความสนใจกับดินเเดนฝั่งขวาเเม่น้ำโขงเลย สยามจัดให้ดินเเดนเเถบนี้เป็นเพียงเมืองประเทศราชที่ต้องส่งส่วยเเละบรรณาการเเก่สยาม กระทั่งในสมัยรัชกาลที่๕ มีการสำรวจเเละทำเเผนที่ สยามจึงได้รู้ว่าดินเเดนฝั่งขวาเเม่น้ำโขงนั้นกว้างใหญ่ไพศาล เเละภายหลังเกิดความพยายามทำให้ดินเเดนเหล่านี้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของเเผนที่สยาม
โดยในปีพ.ศ.๒๔๓๓ สยามแบ่งการปกครองออกเป็นหัวเมืองลาวฝ่ายต่างๆคือหัวเมืองลาวฝ่ายตะวันออกมีข้าหลวงดูแลอยู่ที่เมืองจำปาสัก หัวเมืองลาวฝ่ายตะวันออกเฉียงเหนือมีข้าหลวงดูแลอยู่ที่อุบลราชธานี หัวเมืองลาวฝ่ายเหนือมีข้าหลวงดูแลอยู่เมืองหนองคายและหัวเมืองลาวฝ่ายกลางมีข้าหลวงดูแลอยู่ที่นครราชสีมา
จนกระทั่งในปี พ.ศ.๒๔๓๔ ให้มีการรวมหัวเมืองลาวฝ่ายตะวันออกและหัวเมืองลาวฝ่ายตะวันออกเฉียงเหนือเป็นหัวเมืองลาวกาว หัวเมืองลาวฝ่ายเหนือเปลี่ยนเป็นหัวเมืองลาวพวน หัวเมืองลาวฝ่ายกลางเรียกใหม่เป็นหัวเมืองลาวกลาง
ต่อมามีการเรียกชื่อใหม่จากหัวเมืองเป็นมณฑล คือ มณฑลลาวกาว มณฑลลาวพวน มณฑลลาวกลาง ส่วนดินแดนล้านนาเดิมที่เรียกหัวเมืองลาวพุงดำเรียกใหม่ว่ามณฑลลาวเฉียง
กระทั่งเกิดเหตุการณ์ ร.ศ.๑๑๒(พ.ศ.๒๔๓๗)สยามและฝรั่งเศสได้ทำสัญญาแบ่งเขตแดนกันโดยใช้แม่น้ำโขงเป็นเส้นกั้นเขตแดน ฝั่งขวาแม่น้ำโขง(ภาคอีสานปัจจุบัน)เป็นของสยาม ฝั่งซ้ายแม่น้ำโขง(ประเทศลาวปัจจุบัน)เป็นของฝรั่งเศส จากนั้นสยามได้เปลี่ยนชื่อมณฑลในกำกับที่เหลืออยู่คือ มณฑลลาวพวนเป็นมณฑลอุดร มณฑลลาวเฉียง(ล้านนา)เป็นมณฑลพายัพ มณฑลลาวกาวเป็นมณฑลอีสานและเปลี่ยนชื่ออีกเป็นมณฑลอุบลตามลำดับ มณฑลลาวกลางเป็นมณฑลนครราชสีมา เป็นต้น
การเปลี่ยนชื่อมณฑลในครั้งนั้นหากพินิจพิจารณาให้ดีคือการพยายามลบคำว่า “ลาว” ออกจากชื่อของดินแดนฝั่งขวาแม่น้ำโขง เพื่อไม่ให้ฝรั่งเศสหาเหตุมายึดดินแดน โดยอาศัยข้ออ้างว่าฝั่งขวาแม้น้ำโขงแต่เดิมก็คือดินแดนของอาณาจักรลาวล้านช้างซึ่งเป็นหนึ่งเดียวกับฝั่งซ้ายแม่น้ำโขง กระทั่งมีการจัดตั้งเมืองต่างๆเป็นจังหวัด หลายๆจังหวัดรวมเป็นภาค คือภาคอีสานในปัจจุบัน คำว่าอีสานคือชื่อเรียกทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ภายหลังได้กลายมาเป็นชื่อของดินแดนและชื่อคนที่อาศัยในผืนแผ่นดินนี้ เรียกกันว่า “คนอีสาน” ซึ่งก็คือคนลาวนั่นเอง
บทความที่ข้าพเจ้าเขียนขึ้นไม่ได้ต้องการสร้างให้เกิดความเเตกเเยก เเต่ต้องการให้คนลาวอีสานรู้ที่มาของตัวเอง เลิกดูถูกตัวเอง เลิกเหยียดคำว่า ลาว เพราะนั่นคือการดูถูกตัวเอง เลิกอายที่จะพูดภาษาลาว เลิกอายที่จะบอกว่าตัวเองเป็นคนลาว เลิกเรียกตัวเองว่าคนอีสาน กลับมาเรียกตัวเองว่า คนลาวอย่างภาคภูมิ เเม้จะมีสัญชาติอื่นก็ตาม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น