ระบอบ การเมือง หลัง รัฐประหาร 2557 กับ ชาว ภาคใต้
| ผู้เขียน | คอลัมน์หน้า 3 มติชน |
|---|
หากเทียบกับ ภาคเหนือ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
เพราะว่าความสัมพันธ์ระหว่าง คสช.และรัฐบาลกับ 1 พรรคประชาธิปัตย์ และ 1 แกนนำ กปปส.เป็นไปอย่างมีสันถวมิตรอันสนิทสนม
ถึงกับเคยมี “คำชี้แนะ” ออกมา “ปราม”
การเคลื่อนไหวของเกษตรกรชาวสวนยางจำนวนหนึ่งที่เคยคิดจะเคลื่อนไหวตั้งแต่แรกที่ราคายางพาราทรุดเสื่อมตกต่ำในปี 2558
ว่าไม่ควรทำ เพราะนี่คือ “รัฐบาลของเรา”
ปรากฏการณ์อันเนื่องจากเสียงตวาดดังขึ้น ณ ตลาดปลา ปัตตานี เมื่อประสานเข้ากับการสลายการชุมนุมของชาวเทพา-ปัตตานี ที่สี่แยกสำโรง สงขลา
จึงถือว่าไม่น่าเกิดขึ้น ไม่น่าเป็นไปได้
กระนั้น เมื่อจับท่าทีของ คสช.และรัฐบาลหลังจากสถานการณ์ ณ ปัตตานี และสถานการณ์ ณ สงขลา บังเกิดขึ้นอย่างครึกโครม
ก็พอจะเข้าใจ
อาจเป็นเพราะ คสช.และรัฐบาลยังมีอารมณ์ “ค้าง” มาจากกรณีการเสียชีวิตของ “น้องเมย” และรวมถึงทิศทางและความสับสนจากการปรับ ครม. “ประยุทธ์ 5”
เมื่อมองเห็น “ผู้ชุนนุม” ที่สงขลา จึงเกิดความระแวง
เป็นความระแวงจากภาพและองค์ประกอบซึ่งมีจุดเริ่มจากเทพา และเมื่อประสานเข้ากับปัตตานีจึงต่อหัวต่อหางไปไกล
เพราะเทพา ปัตตานี ก็เป็นส่วนหนึ่งใต้กฎหมาย “ความมั่นคง”
จึงมิได้มองปรากฏการณ์ของชาวประมง และของชาวบ้านว่าดำเนินไปตามวิถีของคนรักบ้านเกิดคนรักชุมชน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น