นักโทษประหารคดียาบ้า
เวลา 15.40 น. ข้าพเจ้าได้รับทราบชื่อนักโทษที ่จะถูกประหารในวันนี้คือ น.ช.สมคิด นามแก้ว โดยข้าพเจ้าเข้าไปเบิกตัวที่หมว ดควบคุมนักโทษประหารแดน 1 เมื่อเวลา 16.10 น. เมื่อเจ้าหน้าที่ประจำตึกขังได้ ไขกุญแจเปิดตึก เสียงพูดคุยที่ดังอยู่ภายในได้เ งียบลงทันที ข้าพเจ้าเดินเข้าไปภายใน นักโทษประหารที่อยู่ตามห้องต่าง ๆ พากันหลบสายตาของข้าพเจ้า แต่ก็ยังมีคนถามข้าพเจ้าขึ้นมาจ นได้ “กี่คนครับหัวหน้า คดีอะไร” ข้าพเจ้าตอบกลับไป “คนเดียว คดียาบ้า” นักโทษประหารซึ่งส่วนใหญ่จะเป็น นักโทษคดียาบ้า ต่างพากันสะดุ้งเฮือกขึ้นมาทันท ี และมีเสียงพูดขึ้นมาดังๆว่า “เฮ้ยพวกเรา คดียาบ้าเขาเอาจริงแล้วโว้ย วันนี้ไม่รู้ใครจะประเดิมเป็นรา ยแรก กูหนอกู ไม่น่าคิดผิดไปขนยาบ้ามาเลย สงสัยคราวหน้าคงไม่พ้นตัวกูแน่เ ว้ย มาคิดได้ก็สายซะแล้ว ไม่คุ้มเลยจริงๆ เงินก็ไม่ได้ใช้ ยังจะต้องมาตายในคุกอีก”
นักโทษประหารเด็ดขาดที่ต้องโทษค ดียาบ้า ต่างหน้าซีดเหงื่อตกไปตามๆกัน รอฟังว่าใครจะเป็นผู้ที่ถูกเรีย กชื่อ เมื่อข้าพเจ้าเดินไปหยุดยืนที่ห น้าห้องคุมขังน.ช.สมคิด นักโทษประหารที่อยู่ภายในโดยเฉพ าะคดียาบ้า ต่างสั่นไปตามๆกัน เมื่อหัวหน้าฝ่ายควบคุมกลางเรีย กชื่อขึ้น “สมคิด นามแก้ว ขอให้ออกมาหน้าห้องด้วย” ข้าพเจ้าเห็นน.ช.สมคิดซึ่งนั่งอ ยู่ริมห้อง สดุ้งเฮือกแทบจะหงายหลังลงไปกับ พื้น แล้วค่อยๆลุกขึ้นเดินออกมาที่ปร ะตูห้อง เมื่อเจ้าหน้าที่ประจำตึกขังไขก ุญแจเปิดประตูห้อง ข้าพเจ้าคว้าตัวน.ช.สมคิดให้ออก มาจากห้องในทันที ใส่กุญแจมือและตรวจค้นตัว น.ช.สมคิดเกิดอาการเข่าอ่อนยวบข ึ้นมาทันที ข้าพเจ้าและพี่เลี้ยงอีกนายต้อง เข้าประคองพาเดินออกมาจากตึกขัง
ระหว่างทางขณะที่ข้าพเจ้านำน.ช. สมคิดไปที่หมวดผู้ช่วยเหลือฯ น.ช.สมคิดได้ถามข้าพเจ้าว่า “หัวหน้าครับ ผมเป็นคนแรกที่ถูกประหารเนื่องจ ากยาบ้าใช่ไหมครับ” ข้าพเจ้าตอบไปว่า “ใช่ เวลานี้รัฐบาลเอาจริงในการปราบย าเสพติดแล้ว เดียวออกไปพ้นจากแดน 1 สมคิดคอยดูนะ จะเห็นพวกนักข่าวมากันเต็มไปหมด แต่สมคิดไม่ต้องไปสนใจอะไร ใครอยากจะถ่ายรูปก็ปล่อยเขาไป คิดเสียว่าอย่างน้อยสมคิดยังได้ ทำตัวเป็นประโยชน์ต่อสังคมเป็นค รั้งสุดท้าย พวกพ่อค้ายาเสพติดเห็นแล้วจะได้ รู้จักกลัวกันบ้าง คงไม่มีใครอยากถูกยิงเป้าหรอก”
เมื่อนำตัวออกมาถึงหมวดผู้ช่วยเ หลือฯ ขณะนั้นเจ้าหน้าที่ตำรวจจากกองท ะเบียนประวัติอาชญากรยังมาไม่ถึ ง น.ช.สมคิดได้พูดขึ้นมาอีก “หัวหน้าครับ ถ้าจะปราบยาเสพติดให้หมดไปจริงๆ ต้องเอาพวกนักการเมืองทั้งหลาย ไม่ว่าจะระดับท้องถิ่นหรือระดับ ประเทศ ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับยาเสพติด มายิงทิ้งให้หมด ความจริงก็รู้ๆกันอยู่ว่าใครบ้า งที่เกี่ยวข้องหรือคอยบงการอยู่ เบื้องหลัง แต่ผมไม่เคยเห็นใครทำอะไรคนพวกน ี้ได้เลย มีแต่ยิ่งร่ำรวย และยิ่งใหญ่ในสภาขึ้นทุกวัน ถ้าไม่มีคนพวกนี้คอยสนับสนุน ยาบ้าคงไม่ระบาดหนักขนาดนี้หรอก ครับ อย่างของผมนี่ก็เหมือนกัน เจ้าของยาบ้าตัวจริงเป็นนักการเ มืองระดับท้องถิ่น ผมเป็นเพียงผู้รับจ้างขนเท่านั้ น”
ข้าพเจ้าถามน.ช.สมคิดไปว่า “ในเมื่อรู้ตัวว่าใครเป็นผู้อยู ่เบื้องหลัง และใครเป็นเจ้าของยาบ้า ทำไมสมคิดไม่ให้การกับตำรวจไป ถ้าจับคนพวกนี้ได้ สมคิดคงได้รับการลดหย่อนโทษเป็น ผลตอบแทน”
น.ช.สมคิดอธิบายให้ข้าพเจ้าฟัง “หัวหน้าครับ ถึงผมจะให้การซัดทอดไป แต่จะทำอะไรคนพวกนี้ได้ หลักฐานต่างๆที่จะสาวถึงตัวก็ไม ่มี เงินทองทั้งหลายที่ได้มาจากการค ้ายาเสพติด ก็ผ่านระบบฟอกเงินจนกลายเป็นเงิ นสะอาด หัวหน้าเห็นไหมครับ บางคนสมัยก่อนยังต้องนั่งรถเมล์ และเช่าบ้านเขาอยู่ แต่เดี๋ยวนี้เป็นยังไงบ้างครับด ูเอาเถอะ มีรถราคาหลายล้านจอดเต็มบ้าน บ้านที่ปลูกก็ใหญ่ยังกับวัง เงินในธนาคารมีเป็นร้อยล้าน ทำไมถึงไม่ตรวจสอบถึงที่มาของคว ามร่ำรวยเหล่านั้นกันบ้าง แต่อย่างว่าแหละครับ คนที่จะทำหน้าที่ตรวจสอบก็เป็นค นของพวกนี้กันทั้งนั้น แล้วจะไปตรวจสอบเจออะไร คนที่มารับโทษก็ไม่พ้นที่จะต้อง มาเป็นคนระดับพวกผม ที่มีหน้าที่ขนส่งเท่านั้น แล้วมันคุ้มกันไหมครับกับเงินห้ าหมื่นบาท แลกกับชีวิตของผมทั้งชีวิต ส่วนเจ้าของยาเสพติดก็ยังลอยนวล แล้วก็หาคนรับจ้างขนรายต่อไป เพื่อถอนทุนของที่ถูกจับงวดก่อน โอกาสที่ยาบ้าจะหมดไปจากประเทศไ ทยจึงยากมาก”
เมื่อเจ้าหน้าที่ตำรวจจากกองทะเ บียนประวัติอาชญากรมาถึง ได้เข้ามาทำการพิมพ์ลายนิ้วมือน .ช.สมคิดทันที น.ช.สมคิดได้พูดลอยๆขึ้นมาว่า “ผมไม่คิดว่าคดียาบ้าจะโทษร้ายแ รงถึงขั้นประหารชีวิต ถ้ารู้ว่าจะต้องมารับโทษถึงขั้น นี้ ผมจะหลีกหนีให้ไกลยาบ้าอย่างที่ สุด ถึงผมจะเป็นนักโทษคดียาบ้ารายแร กที่ถูกประหาร แต่คงไม่ใช่รายสุดท้ายแน่ ตราบใดที่ยังมีการค้าการเสพกันอ ยู่ ถ้าใครได้มาอยู่ในสภาพเช่นเดียว กับผมในเวลานี้ ผมเชื่อแน่ว่าต่อให้เอาเงินค่าจ ้างขนของมากองให้เป็นล้านบาทตรง หน้า คงไม่มีใครยอมเกี่ยวข้องด้วยแน่ ผมมารู้ตัวและได้คิดก็ต่อเมื่อส ายเกินไปเสียแล้ว ถ้ามีโอกาสผมอยากฝากบอกถึงคนไทย ทั้งประเทศ อย่าได้ยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติดอย ่างเด็ดขาด เพราะถ้าหากเข้าไปเกี่ยวข้องด้ว ยแล้ว ผลที่ได้รับมามันไม่คุ้มกับชีวิ ตอันมีค่า ซึ่งกว่าที่จะเติบโตมาได้ต้องใช ้เวลาเนิ่นนาน แต่เวลาจะตาย กลับใช้เวลาแค่เดี๋ยวเดียว และยังทำให้ชื่อเสียงวงศ์ตระกูล เสียหายไปด้วย พ่อแม่พี่น้องลูกเมียจะมองหน้าใ ครได้ ในเมื่อคนในบ้านเป็นนักโทษที่ถู กประหารเพราะยาเสพติด”
ข้าพเจ้าได้ตบไหล่เป็นการปลอบใจ และให้กำลังใจ หลังจากที่น.ช.สมคิดได้ระบายควา มในใจออกมาหมดแล้ว น.ช.สมคิดได้ร้องขอกาแฟดำแก่ๆหน ึ่งแก้ว และขอบุหรี่สูบหนึ่งมวน ซึ่งก็ได้จัดให้ตามคำขอทันที หลังจากดื่มกาแฟหมดถ้วยและเจ้าห น้าที่ได้พิมพ์ลายนิ้วมือเสร็จ เวรผู้ใหญ่ได้ทำการอ่านคำสั่งจา กสำนักนายกรัฐมนตรีให้น.ช.สมคิด ฟัง และเซ็นทราบในคำสั่งนั้น เสร็จแล้วได้ให้ทำพินัยกรรมและเ ขียนจดหมายถึงญาติพี่น้องได้ตาม สะดวก ซึ่งเนื้อความในจดหมายมีว่า “ขอให้ทางบ้านอย่าได้ยุ่งเกี่ยว กับยาเสพติดอย่างเด็ดขาด ถึงแม้จะยากจนแค่ไหนก็ตาม ถ้าหากยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติดเมื ่อใด อาจจะต้องมาเป็นแบบตน ซึ่งต้องมาตายด้วยการถูกประหารช ีวิต การทำมาหากินอย่างสุจริตอาจจะไม ่รวยทันใจ แต่ชีวิตยังสามารถอยู่ได้อีกนาน ไม่สั้นเหมือนตนในขณะนี้”
ข้าพเจ้าได้ยกอาหารมื้อสุดท้ายม าให้น.ช.สมคิด แต่น.ช.สมคิดไม่แตะต้องอาหารแต่ อย่างใด กลับร้องขอกาแฟเพิ่มอีกหนึ่งแก้ ว เสร็จแล้วจึงนำไปฟังเทศนาธรรมจา กพระสงฆ์ที่ได้นิมนต์มา ภายในห้องเยี่ยมสำหรับทนาย ซึ่งน.ช.สมคิดตั้งใจฟังอย่างสงบ พร้อมกับได้ถวายปัจจัยแก่พระสงฆ ์ แล้วจึงนำตัวไปห้องประหาร
ระหว่างทางข้าพเจ้าถามน.ช.สมคิด ว่า “ต้องการรถเข็นหรือเปล่า ผมรู้สึกว่าสมคิดจะขาอ่อนเดินไม ่ไหวนะ” น.ช.สมคิดตอบมาว่า “ไม่ต้องครับหัวหน้า ผมจะพยายามเดินไปให้ถึง อย่าให้ผมนั่งรถเข็นเลย เวลานักข่าวเอารูปผมไปลง จะได้ไม่ต้องอายใคร เดี๋ยวเขาจะหาว่าผมเป็นคนอ่อนแอ ” ขณะเดียวกันนักข่าวได้ถ่ายรูปน. ช.สมคิดในระหว่างเดินไปสู่หลักป ระหารกันให้วูบวาบไปหมด น.ช.สมคิดได้พูดขึ้น “น่าจะให้ผมได้คุยกับนักข่าวด้ว ยนะ ผมจะแฉให้หมดเลยว่าใครเป็นตัวกา รใหญ่ในขบวนการยาเสพติด แล้วใครได้รับผลประโยชน์บ้าง” ข้าพเจ้าตอบกลับไป “ไม่ได้หรอกสมคิดถ้าจะคุยกับนัก ข่าว ต้องได้รับอนุญาตจากผู้ใหญ่ก่อน แต่ผมเห็นด้วยนะ ยังไงสมคิดก็จะตายอยู่แล้ว แฉขบวนการค้ายาเสพติดออกมาให้หม ดก็ดีเหมือนกัน”
เมื่อถึงศาลเจ้าพ่อเจตคุปต์ ข้าพเจ้าได้ให้น.ช.สมคิดได้แวะก ราบลาที่หน้าศาล เสร็จแล้วนำไปที่ห้องประหารต่อ เมื่อใกล้ถึงศาลาเย็นใจ น.ช.สมคิดได้เกิดอาการเข่าอ่อนข ึ้นมาอีกครั้ง ข้าพเจ้าและพี่เลี้ยงอีกนาย ต้องช่วยกันประคองตัวจนถึงศาลาเ ย็นใจ น.ช.สมคิดได้พูดขึ้น “ทำไมความตายมันถึงน่ากลัวอย่าง นี้ จะเจ็บปวดแค่ไหนก็ไม่รู้ ผมกลัวจังเลยครับหัวหน้า ขอผมปัสสาวะอีกสักครั้งก่อนได้ไ หมครับ ผมจะกลั้นไม่อยู่แล้ว” ข้าพเจ้าจึงนำตัวไปเข้าห้องน้ำท ี่อยู่ข้างห้องประหาร เสร็จแล้วนำตัวกลับมาที่ศาลาเย็ นใจ ส่งดอกไม้ธูปเทียนให้ พร้อมกับนำผ้าดิบมาผูกตา แล้วช่วยกันประคองตัวเข้าไปภายใ นห้องประหาร
ภายในห้องประหาร ข้าพเจ้าได้นำตัวน.ช.สมคิดไปที่ หลักประหารหลักที่หนึ่ง ทำการผูกมัดตัวกับหลัก ตั้งเป้าตาวัว ใช้ทรายแห้งโรยรอบหลักประหาร แล้วจึงทำการขอขมาต่อน.ช.สมคิดอ ีกครั้ง ซึ่งขณะนั้นเหงื่อของน.ช.สมคิด ได้หลั่งออกมาจนชุ่มโชกเพราะควา มกลัว
พลเล็งปืนเข้าทำหน้าที่บรรจุกระ สุนและตั้งศูนย์ปืน เพชฌฆาตมือหนึ่งเข้าตรวจสอบศูนย ์ปืนอีกครั้ง เมื่อพร้อมแล้วหัวหน้าชุดประหาร ได้โบกธงแดงลงทันที “ปัง ปัง ปังๆๆๆๆๆๆๆๆ” รวมทั้งสิ้น 11 นัด ทำการประหารเมื่อเวลา 17.55 น.
เมื่อครบ 3 นาทีข้าพเจ้าเข้าไปตรวจดูร่างน. ช.สมคิด ปรากฏว่าได้สิ้นใจไปแล้ว หัวหน้าชุดประหารจึงสั่งให้นำร่ างน.ช.สมคิดลงจากหลักประหาร จับพลิกตัวให้นอนคว่ำหน้าไว้ เพื่อความสะดวกแก่เจ้าหน้าที่พิ มพ์ลายนิ้วมือ
นี่แหละครับ ผลของการเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับยาเ สพติด ข้าพเจ้าหวังเป็นอย่างยิ่งว่า เมื่อผู้อ่านได้อ่านเรื่องนี้แล ้ว จะเกิดความเกรงกลัวต่อโทษทัณฑ์ข องการค้ายาเสพติด และหลีกหนีให้ห่างไกลพร้อมกับช่ วยกันเตือนสติของผู้หลงผิด ให้คิดกลับตัวกลับใจ เลิกยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติดอีกต่ อไป
ขออโหสิกรรมต่อดวงวิญญาณนายสมคิ ด นามแก้ว จงอยู่ในสุคติภพที่ดีด้วยเทอญ
ขอชมเชยเจ้าหน้าที่ตำรวจชุดตรวจ ค้นและจับกุม ที่ไม่เห็นแก่สินบนของผู้กระทำผ ิดที่ได้เสนอให้ และกระทำตามหน้าที่สมศักดิ์ศรีผ ู้พิทักษ์สันติราษฎร์
เครดิต yuthbk.blogspot.com
เวลา 15.40 น. ข้าพเจ้าได้รับทราบชื่อนักโทษที
นักโทษประหารเด็ดขาดที่ต้องโทษค
ระหว่างทางขณะที่ข้าพเจ้านำน.ช.
เมื่อนำตัวออกมาถึงหมวดผู้ช่วยเ
ข้าพเจ้าถามน.ช.สมคิดไปว่า “ในเมื่อรู้ตัวว่าใครเป็นผู้อยู
น.ช.สมคิดอธิบายให้ข้าพเจ้าฟัง “หัวหน้าครับ ถึงผมจะให้การซัดทอดไป แต่จะทำอะไรคนพวกนี้ได้ หลักฐานต่างๆที่จะสาวถึงตัวก็ไม
เมื่อเจ้าหน้าที่ตำรวจจากกองทะเ
ข้าพเจ้าได้ตบไหล่เป็นการปลอบใจ
ข้าพเจ้าได้ยกอาหารมื้อสุดท้ายม
ระหว่างทางข้าพเจ้าถามน.ช.สมคิด
เมื่อถึงศาลเจ้าพ่อเจตคุปต์ ข้าพเจ้าได้ให้น.ช.สมคิดได้แวะก
ภายในห้องประหาร ข้าพเจ้าได้นำตัวน.ช.สมคิดไปที่
พลเล็งปืนเข้าทำหน้าที่บรรจุกระ
เมื่อครบ 3 นาทีข้าพเจ้าเข้าไปตรวจดูร่างน.
นี่แหละครับ ผลของการเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับยาเ
ขออโหสิกรรมต่อดวงวิญญาณนายสมคิ
ขอชมเชยเจ้าหน้าที่ตำรวจชุดตรวจ
เครดิต yuthbk.blogspot.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น