Cr:หลวงปู่พุทธะอิสระ (Buddha Isara)
เราหยุดแล้ว ท่านยังไม่ยอมหยุดอีกหรือ
๑๖ มีนาคม ๒๕๕๙
วันที่ ๒๕ ก.พ. เวลา ๔ ทุ่มและตีหนึ่ง มีเครื่องบินบังคับพร้อมติดกล้องมาบินวนรอบวัด
วันที่ ๒๖ ก.พ. เวลาตี ๑ ครึ่ง มีเครื่องบินบังคับพร้อมติดกล้อง บินสำรวจบริเวณเส้นทางเข้าออกหน้าวัด หลังวัด และบริเวณใกล้กุฏิฉัน
วันที่ ๒๙ ก.พ. เวลาตี ๕ ครึ่ง มีผู้ชายนุ่งกางเกงขาสั้นร่างกายกำยำ ตัดผมเกรียน ใส่เสื้อยืดคอกลม ท่อนขามีรอยสัก สะพายถุงผ้าร่มสีดำ ใส่วัสดุอะไรซักอย่างที่มีน้ำหนักรูปทรงยาว
มาเดินด้อมๆ มองๆ อยู่ในพุ่มไม้ขณะที่ฉันเดินออกกำลังกายรอบวัด
ฉันจึงสั่งให้เจ้ากุดไปสอบถาม
เจ้ากุดกลับมารายงานว่าเป็นคนหาปลา
ฉันจึงถามกลับไปว่าคนหาปลาอะไรล่ะมาตั้งแต่ตี ๕
มึงสังเกตในผ้าที่เขาสะพายบ่ามาหรือไม่
เจ้ากุดตอบว่า สังเกตครับ
ฉันถามว่า คิดว่ามันเป็นอะไร
เจ้ากุดตอบว่า คงเป็นคันเบ็ดสมัยใหม่
ฉันเลยเฉยๆ ได้แต่ตั้งข้อสงสัยอยู่ในใจว่า
หน้าตามันไม่ใช่ชาวบ้านแถวนี้แน่
ลักษณะการแต่งตัวก็ไม่น่าจะเป็นคนหาปลา
แต่ก็คิดในใจว่า เมื่อคุณตำรวจเขาบอกว่าเป็นคนหาปลา เราก็หาปลาแล้วกัน จะได้ไม่ยุ่งยาก
วันที่ ๑๒ มี.ค. เวลา ๔ ทุ่มครึ่ง มีรถเก๋งโตโยต้าสีขาวไม่เห็นเลขทะเบียน มายิงปืนหน้าวัด ๕ นัด ตรงมุมอับที่ไม่ได้ติดกล้อง
วันที่ ๑๓ มี.ค. เวลาตีหนึ่งกว่า เจ้าเจมส์กับเจ้าต่อที่อยู่เวรวัดบริเวณที่พักของฉัน ได้สังเกตเห็นคนมาหาปลาเดินเลาะกำแพงวัดมา
ฉันได้รับการบอกเล่าว่า เด็กวัดสองคนไม่ได้แสดงตัว คอยดักซุ่มดูอยู่ เห็นว่าคนหาปลาเดินเลาะอยู่ข้างหลังวัด แล้วมีรถมอเตอร์ไซค์ออกไป
วันอังคารที่ ๑๕ เวลา ๔ ทุ่มเศษ มีคนร้ายไม่ทราบจำนวน มาลอบยิงเข้ามาที่ป้อมของเจ้าเจมส์และเจ้าต่อที่เข้าเวรอยู่บริเวณใกล้กับที่พักของฉัน
เวลา ๕ ทุ่มเศษเจ้าหน้าที่ตำรวจโรงพักกำแพงแสนนำโดยท่านผู้กำกับเดินทางมาตรวจสอบดังปรากฏในภาพ
เวลา ๔ ทุ่มฉันจำวัดแล้ว เพราะรู้สึกไม่สบายจึงฉันยาแล้วนอนพัก ตื่นมาตี ๕
๖ โมงออกมาประชุมคนงาน เจ้ากุดรายงานเหตุการณ์เมื่อคืนให้ฟังด้วยน้ำเสียงจริงจังชัดเจน เป็นขั้นเป็นตอน
ว่าเมื่อคืนมีคนร้ายมาซุ่มยิงปืนถล่มป้อมที่เจ้าเจมส์มันอยู่ ๗ นัด แต่เจ้าเจมส์กับเจ้าต่อไม่เป็นอะไร
เหตุที่มัน ๒ คนรอดมาได้เพราะความขี้เกียจ มันมาเข้าเวรช้า แถมมาแล้วมันยังไปนั่งเล่นอยู่โคนต้นมะขามป้อม แต่เปิดไฟพัดลมเอาไว้ในที่พัก
จึงถูกระดมยิงเข้ามาหวังผลว่าคงต้องมีใครถูกลูกกระสุนกันบ้าง เพราะรอยกระสุนที่มันยิงมีตั้งแต่พื้นไปจนถึงหลังคา
เวลาต่อมาเจ้าอาวาสได้โทรแจ้งตำรวจ เจ้าหน้าที่ตำรวจได้มาตรวจสอบพร้อมถ่ายภาพเก็บไว้เป็นหลักฐาน
แล้วแจ้งว่ารุ่งเช้าจะมาใหม่
งานนี้เจ้าเจมส์กับเจ้าต่อรอดตายได้เพราะขี้เกียจ
ฉันได้เดินไปดูรอยกระสุนและจุดซุ่มยิงของคนร้ายซึ่งอยู่ไม่ไกล ห่างกันแค่ ๕๐ เมตร
อยากฝากบอกบรรดาพวกที่อยากจะเด็ดหัวฉันว่า
ไม่ต้องยุ่งยากก่อความเดือดร้อนให้แก่ชาวบ้านหรือคนไม่เกี่ยวข้อง
บอกมาเลยว่าจะต้องการฆ่าฉันเมื่อไหร่ ที่ไหน เวลาอะไร จะได้เดินไปให้ฆ่า
แต่ต้องฆ่าให้ตายนะ
ถ้าไม่ตายอาจจะเจอชะยันโตกลับไปเดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือน
กล้าๆ หน่อย ไหนๆ ก็จะชั่วแล้ว อย่าลอบกัด
พุทธะอิสระ
๑๖ มีนาคม ๒๕๕๙
วันที่ ๒๕ ก.พ. เวลา ๔ ทุ่มและตีหนึ่ง มีเครื่องบินบังคับพร้อมติดกล้องมาบินวนรอบวัด
วันที่ ๒๖ ก.พ. เวลาตี ๑ ครึ่ง มีเครื่องบินบังคับพร้อมติดกล้อง บินสำรวจบริเวณเส้นทางเข้าออกหน้าวัด หลังวัด และบริเวณใกล้กุฏิฉัน
วันที่ ๒๙ ก.พ. เวลาตี ๕ ครึ่ง มีผู้ชายนุ่งกางเกงขาสั้นร่างกายกำยำ ตัดผมเกรียน ใส่เสื้อยืดคอกลม ท่อนขามีรอยสัก สะพายถุงผ้าร่มสีดำ ใส่วัสดุอะไรซักอย่างที่มีน้ำหนักรูปทรงยาว
มาเดินด้อมๆ มองๆ อยู่ในพุ่มไม้ขณะที่ฉันเดินออกกำลังกายรอบวัด
ฉันจึงสั่งให้เจ้ากุดไปสอบถาม
เจ้ากุดกลับมารายงานว่าเป็นคนหาปลา
ฉันจึงถามกลับไปว่าคนหาปลาอะไรล่ะมาตั้งแต่ตี ๕
มึงสังเกตในผ้าที่เขาสะพายบ่ามาหรือไม่
เจ้ากุดตอบว่า สังเกตครับ
ฉันถามว่า คิดว่ามันเป็นอะไร
เจ้ากุดตอบว่า คงเป็นคันเบ็ดสมัยใหม่
ฉันเลยเฉยๆ ได้แต่ตั้งข้อสงสัยอยู่ในใจว่า
หน้าตามันไม่ใช่ชาวบ้านแถวนี้แน่
ลักษณะการแต่งตัวก็ไม่น่าจะเป็นคนหาปลา
แต่ก็คิดในใจว่า เมื่อคุณตำรวจเขาบอกว่าเป็นคนหาปลา เราก็หาปลาแล้วกัน จะได้ไม่ยุ่งยาก
วันที่ ๑๒ มี.ค. เวลา ๔ ทุ่มครึ่ง มีรถเก๋งโตโยต้าสีขาวไม่เห็นเลขทะเบียน มายิงปืนหน้าวัด ๕ นัด ตรงมุมอับที่ไม่ได้ติดกล้อง
วันที่ ๑๓ มี.ค. เวลาตีหนึ่งกว่า เจ้าเจมส์กับเจ้าต่อที่อยู่เวรวัดบริเวณที่พักของฉัน ได้สังเกตเห็นคนมาหาปลาเดินเลาะกำแพงวัดมา
ฉันได้รับการบอกเล่าว่า เด็กวัดสองคนไม่ได้แสดงตัว คอยดักซุ่มดูอยู่ เห็นว่าคนหาปลาเดินเลาะอยู่ข้างหลังวัด แล้วมีรถมอเตอร์ไซค์ออกไป
วันอังคารที่ ๑๕ เวลา ๔ ทุ่มเศษ มีคนร้ายไม่ทราบจำนวน มาลอบยิงเข้ามาที่ป้อมของเจ้าเจมส์และเจ้าต่อที่เข้าเวรอยู่บริเวณใกล้กับที่พักของฉัน
เวลา ๕ ทุ่มเศษเจ้าหน้าที่ตำรวจโรงพักกำแพงแสนนำโดยท่านผู้กำกับเดินทางมาตรวจสอบดังปรากฏในภาพ
เวลา ๔ ทุ่มฉันจำวัดแล้ว เพราะรู้สึกไม่สบายจึงฉันยาแล้วนอนพัก ตื่นมาตี ๕
๖ โมงออกมาประชุมคนงาน เจ้ากุดรายงานเหตุการณ์เมื่อคืนให้ฟังด้วยน้ำเสียงจริงจังชัดเจน เป็นขั้นเป็นตอน
ว่าเมื่อคืนมีคนร้ายมาซุ่มยิงปืนถล่มป้อมที่เจ้าเจมส์มันอยู่ ๗ นัด แต่เจ้าเจมส์กับเจ้าต่อไม่เป็นอะไร
เหตุที่มัน ๒ คนรอดมาได้เพราะความขี้เกียจ มันมาเข้าเวรช้า แถมมาแล้วมันยังไปนั่งเล่นอยู่โคนต้นมะขามป้อม แต่เปิดไฟพัดลมเอาไว้ในที่พัก
จึงถูกระดมยิงเข้ามาหวังผลว่าคงต้องมีใครถูกลูกกระสุนกันบ้าง เพราะรอยกระสุนที่มันยิงมีตั้งแต่พื้นไปจนถึงหลังคา
เวลาต่อมาเจ้าอาวาสได้โทรแจ้งตำรวจ เจ้าหน้าที่ตำรวจได้มาตรวจสอบพร้อมถ่ายภาพเก็บไว้เป็นหลักฐาน
แล้วแจ้งว่ารุ่งเช้าจะมาใหม่
งานนี้เจ้าเจมส์กับเจ้าต่อรอดตายได้เพราะขี้เกียจ
ฉันได้เดินไปดูรอยกระสุนและจุดซุ่มยิงของคนร้ายซึ่งอยู่ไม่ไกล ห่างกันแค่ ๕๐ เมตร
อยากฝากบอกบรรดาพวกที่อยากจะเด็ดหัวฉันว่า
ไม่ต้องยุ่งยากก่อความเดือดร้อนให้แก่ชาวบ้านหรือคนไม่เกี่ยวข้อง
บอกมาเลยว่าจะต้องการฆ่าฉันเมื่อไหร่ ที่ไหน เวลาอะไร จะได้เดินไปให้ฆ่า
แต่ต้องฆ่าให้ตายนะ
ถ้าไม่ตายอาจจะเจอชะยันโตกลับไปเดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือน
กล้าๆ หน่อย ไหนๆ ก็จะชั่วแล้ว อย่าลอบกัด
พุทธะอิสระ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น