เรียงตามลำดับอายุ "เลิศ อัศเวศน์ พิศาล พ้นภัย สัมผัส พึ่งประดิษฐ์ มานะ แพร่พันธุ์ บัญญัติ ทัศนียเวช ประเวทย์ บูรณะกิจ บรรเจิด ทวี คณิต นันทวาณี ปรีชา สามัคคีธรรม มานิจ สุขสมจิตร สำเริง คำพะอุ ตุลย์ ศิริกุลย์พิพัฒน์ ผุสดี คีตวรนาฏ พงษ์ศักดิ์ พยัฆวิเชียร ชัชรินทร์ ไชยวัฒน์ กวี จงกิจถาวร
นักข่าวรุ่นกลางๆอย่างผม รู้จักมักคุ้นเกือบทุกคน ยกเว้นสัมผัส พึ่งประดิษฐ์ ที่เพิ่งทำความคุ้นเคยกันในวันงาน
ผู้คนเหล่านี้เป็นเหมือนห่วงโซ่ข้อกลาง เรื่องราวแต่ละท่าน เกี่ยวร้อยไปถึงนักหนังสือพิมพ์ “รุ่นตำนาน” ห่วงโซ่ข้อแรก ที่ผมคิดว่า นักข่าวรุ่นหลังๆ... ซึ่งเป็นห่วงโซ่ข้อต่อไป...ควรได้เรียนรู้
คิดจะมาเป็นนักข่าว...หากไม่รู้จักคน นสพ.อย่างพระยาศราภัย-พิพัฒน์ กุหลาบ สายประดิษฐ์ อิศรา อมันตกุล อุทธรณ์ พลกุล คึกฤทธิ์ ปราโมช ฯลฯ จนถึงกำพล วัชรพล...
ก็น่าเสียดาย!
บนเวทีเสวนา สัมผัส พึ่งประดิษฐ์ เล่าว่า ถูกจับตั้งแต่ยังเป็นนักศึกษา โทษฐานเขียนข่าวเขียนบทความต่อต้านเผด็จการ...เจอและรู้จักรุ่นตำนาน อย่างกุหลาบ สายประดิษฐ์ ก็ในห้องขัง
ธงชัยที่ยื่นให้นักข่าวรุ่นตำนาน...ดูจะมีเรื่องเดียว คือ เข้มแข็ง มั่นคง และกล้าปะทะ หักหาญ กับอำนาจเผด็จการ
หลายคนติดคุกยาว...แต่ที่ทำลายสถิตินานกว่า...เข้าคุกตั้งแต่ยุค จอมพล ป. ต่อรอบสองในยุคจอมพลสฤษดิ์ สิริอายุในคุกรวม 11 ปี 1 เดือน หนึ่งเดียวคนนั้นชื่ออุทธรณ์ พลกุล ผู้ริเริ่มคอลัมน์การเมืองหน้า 3
หนังสือพิมพ์ไทยรัฐที่ท่านทั้งหลายกำลังอ่านกัน ณ บัดนี้
แถมสิน รัตนพันธุ์ นักข่าวตำนานอีกคน วันนี้อายุ 85 ปี เขียนไว้ในหนังสือตำนานลึก (ไม่) ลับ ฉบับ
ทระนง คนหนังสือพิมพ์ (สำนักพิมพ์ร่วมด้วยช่วยกัน พิมพ์ครั้งที่ 2 พ.ศ.2548) ว่า
ชีวิตพิสดาร อุทธรณ์ พลกุล ครั้งหนึ่งถูกกำพล วัชรพล อัปเปอร์-คัตขวา เลือดกบ–ฟันหัก
แล้วคนที่ชก...ก็ต้องไปเจรจาชวนคนที่ถูกชกมาร่วมทำหนังสือพิมพ์ ให้กำเนิด “ไทยรัฐ” จนยิ่งใหญ่ ยืนยง มั่นคง มาด้วยกัน
แต่เรื่องของ “พี่แถม” ที่ผมอ่านแล้วติดใจ ...เจอใครก็เล่าต่อ...ก็คือเรื่อง ไอ้บ๊อบ การเมือง
เปิดลิ้นชักแห่งความจำ...พี่แถมพบว่า ทองใบ ทองเปาด์ เคยเข้าคุกข้อหาคอมมิวนิสต์ 2 ครั้ง 8 ปี 4 เดือน 16 วัน เป็นเพื่อนร่วมรุ่นกับ กุหลาบ สายประดิษฐ์ อุทธรณ์ พลกุล จิตร ภูมิศักดิ์ ฯลฯ
ปี 2527 มูลนิธิรามอนแม็กไซไซ ประกาศให้รางวัลเงิน 1 แสนบาท ทองใบ ทองเปาด์ ประธานสภาสิทธิมนุษยชนแห่งภูมิภาคเอเชีย ขอสละสิทธิ์ ด้วยเหตุผล ไม่อยากไปจับมือเปื้อนของประธานาธิบดีเผด็จการ อย่างเฟอร์ดินานด์ มาร์กอส
ย้อนหลังไปในเกมชิงอำนาจระหว่างจอมพล ป.กับจอมพลสฤษดิ์ วันที่ 11 ก.ย.2500 หลังจอมพล ป.เข้าเฝ้าในหลวง ขับรถออกไม่ได้ มีนักข่าวไว้ผมยาวทรงบ๊อบที่คุ้นหน้า...ยืนจังก้าขวางทาง
เมื่อได้ยินว่า ต้องการรู้ว่านายกฯเข้าเฝ้าในหลวงด้วยเรื่องอันใด
จอมพล ป.ก็บอกให้มายืนฟังข้างหู ทันทีที่คุณบ๊อบ การเมือง เลี่ยงจากหน้ามาด้านข้าง...จอมพลก็เร่งรถวิ่งตะบึงออกไป
ไม่ได้ไปบ้าน แต่ไปไกลถึงชายแดนเมืองตราด ลี้ภัยไกลไปถึงเขมร
อีกเรื่อง เกิดปี พ.ศ.2508 ตีนบันไดตึกสันติไมตรี ทำเนียบรัฐบาล จอมพลสฤษดิ์ว่า “หมู่นี้อั๊วไม่เห็นหน้าไอ้บ๊อบ การเมือง ไม่เห็นมันตั้งนาน อยากรู้มันหายหัวไปไหน”
“ถ้าไอ้บ๊อบ ที่ท่านถาม หมายถึงทองใบ ทองเปาด์...” เสียงตอบจากสว่าง ลานเหลือ นักข่าวรุ่นใหญ่ “มันไม่ได้หายไปไหน ท่านนายกฯเองที่ลืมไปว่า ท่านสั่งจับมันเข้าคุกมา 5 ปีแล้ว”
อ่านเรื่องของแถมสิน รัตนพันธุ์ มาถึงแค่นี้ ก็รู้แล้วว่านักข่าวรุ่นตำนานนั้น...เขาเล่นกับเผด็จการกันแบบไหน
แบบที่สัมภาษณ์ไป เขียนเย้า ยั่ว หยอกกันแบบเดาใจ ว่าพอทนได้ “เอาตัวรอดไปวันๆ ” เป็นสไตล์ของนักข่าวยุคไหน สมัยไหน อย่ามาถามผม เพราะผมก็ไม่รู้.
กิเลน ประลองเชิง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น