เมื่อประมาณปีที่แล้ว ป๊า-แม่ผมป่วยพร้อมๆกัน
เขาต้องสลับกันเข้าโรงพยาบาล ในวันนั้น
ผมเลยรู้แล้วว่าขีดจำกัดของคนเราไม่ได้อยู่
ที่ความสามารถของตัวเรา หรือความทุ่มเท
ของตัวเราเท่านั้น แต่ขีดกำกัดของคนเรา
ขึ้นอยู่กับคนรอบข้างเราด้วย
ความสัมพันธ์ของคนรอบข้าง พ่อแม่ พี่น้อง คนรัก
รวมถึงเพื่อนร่วมงาน อย่างตอนสมัยที่ผมทำงานโฆษณา
ไม่ใช่ว่าคุณทำงานเจ๋งๆออกมาแล้วได้คานส์อวอร์ด
นั่นคือความสำเร็จ ช่วงแรกๆของการทำงาน
เราอาจคิดแบบนั้น แต่พอโตขึ้น กลับรู้สึกว่า
ความสุขของการทำงาน ความรู้สึกของคนรอบข้าง
ก็สำคัญไม่แพ้กัน เราอาจจะไม่ต้องประสบ
ความสำเร็จสุดๆก็ได้มั้ง เราหน่วงความสำเร็จลงหน่อย
สมมุติจะเขียนหนังสือ ก็ไม่ต้องเสร็จในเดือนนี้ก็ได้
แต่การจัดสมดุลให้มีเวลาให้คนรอบข้าง มีความสัมพันธ์ที่ดี
กับเพื่อนร่วมงาน นี่ถือเป็นเรื่องสำคัญ เป็นขีดจำกัด
ที่เมกเซนต์มากกว่าสำหรับผม
ไม่รู้ว่าเราจะทะลุขีดจำกัดนี้ไปเพื่ออะไร
เราอาจไม่ต้องเป็นผู้เปลี่ยนโลกก็ได้
ตอนดูหนัง สตีฟ จ็อบส์ รู้สึกว่าถ้าเขาไม่เป็นคนแบบนั้น
เราอาจไม่มีสมาร์ชโฟนมาเปลี่ยนโลกแบบในทุกวันนี้ก็ได้
แต่คำถามคือเราเองต้องเป็นคนแบบนั้นเหมือนกับเขาไหม
แน่นอนว่าโลกต้องมีคนอย่าง สตีฟ จ็อบส์
แต่เราเองจะเลือกเป็นคนนั้นหรือเปล่า
ถ้าถามผม ผมคงไม่เลือกหรอก
ผมเชื่อว่าคนยิ่งใหญ่อย่างพระพุทธเจ้าก็ต้องยอม
สูญเสียความสัมพันธ์กับคนรอบตัว คนที่มุ่งมั่น
กับอะไรบางอย่าง เพื่ออะไรที่ยิ่งใหญ่มากๆขนาดนั้น
ซึ่งไม่ผิด โลกต้องมีคนแบบนั้นอยู่แล้ว คนที่สร้าง
ความเปลี่ยนแปลงโลก แต่ผมอาจไม่ใช่คนแบบนั้น
ผมให้ความสำคัญกับคนรอบข้างมากกว่า
นิ้วกลม
ขอบคุณบทสัมภาษณ์จากนิตยสาร GM ธ.ค. 56
เขาต้องสลับกันเข้าโรงพยาบาล ในวันนั้น
ผมเลยรู้แล้วว่าขีดจำกัดของคนเราไม่ได้อยู่
ที่ความสามารถของตัวเรา หรือความทุ่มเท
ของตัวเราเท่านั้น แต่ขีดกำกัดของคนเรา
ขึ้นอยู่กับคนรอบข้างเราด้วย
ความสัมพันธ์ของคนรอบข้าง พ่อแม่ พี่น้อง คนรัก
รวมถึงเพื่อนร่วมงาน อย่างตอนสมัยที่ผมทำงานโฆษณา
ไม่ใช่ว่าคุณทำงานเจ๋งๆออกมาแล้วได้คานส์อวอร์ด
นั่นคือความสำเร็จ ช่วงแรกๆของการทำงาน
เราอาจคิดแบบนั้น แต่พอโตขึ้น กลับรู้สึกว่า
ความสุขของการทำงาน ความรู้สึกของคนรอบข้าง
ก็สำคัญไม่แพ้กัน เราอาจจะไม่ต้องประสบ
ความสำเร็จสุดๆก็ได้มั้ง เราหน่วงความสำเร็จลงหน่อย
สมมุติจะเขียนหนังสือ ก็ไม่ต้องเสร็จในเดือนนี้ก็ได้
แต่การจัดสมดุลให้มีเวลาให้คนรอบข้าง มีความสัมพันธ์ที่ดี
กับเพื่อนร่วมงาน นี่ถือเป็นเรื่องสำคัญ เป็นขีดจำกัด
ที่เมกเซนต์มากกว่าสำหรับผม
ไม่รู้ว่าเราจะทะลุขีดจำกัดนี้ไปเพื่ออะไร
เราอาจไม่ต้องเป็นผู้เปลี่ยนโลกก็ได้
ตอนดูหนัง สตีฟ จ็อบส์ รู้สึกว่าถ้าเขาไม่เป็นคนแบบนั้น
เราอาจไม่มีสมาร์ชโฟนมาเปลี่ยนโลกแบบในทุกวันนี้ก็ได้
แต่คำถามคือเราเองต้องเป็นคนแบบนั้นเหมือนกับเขาไหม
แน่นอนว่าโลกต้องมีคนอย่าง สตีฟ จ็อบส์
แต่เราเองจะเลือกเป็นคนนั้นหรือเปล่า
ถ้าถามผม ผมคงไม่เลือกหรอก
ผมเชื่อว่าคนยิ่งใหญ่อย่างพระพุทธเจ้าก็ต้องยอม
สูญเสียความสัมพันธ์กับคนรอบตัว คนที่มุ่งมั่น
กับอะไรบางอย่าง เพื่ออะไรที่ยิ่งใหญ่มากๆขนาดนั้น
ซึ่งไม่ผิด โลกต้องมีคนแบบนั้นอยู่แล้ว คนที่สร้าง
ความเปลี่ยนแปลงโลก แต่ผมอาจไม่ใช่คนแบบนั้น
ผมให้ความสำคัญกับคนรอบข้างมากกว่า
นิ้วกลม
ขอบคุณบทสัมภาษณ์จากนิตยสาร GM ธ.ค. 56
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น