เรียน ประธานสภาการหนังสือพิมพ์แห่งชา
กระผม นายวรัชญ์ ครุจิต ในฐานะประชาชนและพ่อของเยาวชน 2 คน ขอร้องเรียนต่อสภาการหนังสือพิม
โดยหนังสือพิมพ์ไทยรัฐ ได้ตีพิมพ์รูปหญิงสาวเปลือยกาย เข้าข่ายลักษณะลามก อนาจาร ลงในหน้าปก ซึ่งเป็นภาพขนาดใหญ่ แม้ว่าจะพับครึ่งแล้วผู้อ่านก็ย
จึงขอร้องเรียน พร้อมแนบภาพหน้าปกหนังสือพิมพ์ไ
ด้วยความเคารพ
นายวรัชญ์ ครุจิต
29 ธันวาคม 2556
///////
เรียน ประธานสภาการหนังสือพิมพ์แห
กระผม นายวรัชญ์ ครุจิต ในฐานะประชาชนและพ่อของเยาว
โดยหนังสือพิมพ์ไทยรัฐ ได้ตีพิมพ์รูปหญิงสาวเปลือย
จึงขอร้องเรียน พร้อมแนบภาพหน้าปกหนังสือพิ
ด้วยความเคารพ
นายวรัชญ์ ครุจิต
29 ธันวาคม 2556
กระผม นายวรัชญ์ ครุจิต ในฐานะประชาชนและพ่อของเยาว
โดยหนังสือพิมพ์ไทยรัฐ ได้ตีพิมพ์รูปหญิงสาวเปลือย
จึงขอร้องเรียน พร้อมแนบภาพหน้าปกหนังสือพิ
ด้วยความเคารพ
นายวรัชญ์ ครุจิต
29 ธันวาคม 2556
- Ghoong Niramol, Ton Urachai, Thitichai Attawatchara และ คนอื่นอีก 50 คน ถูกใจสิ่งนี้
Sumeth Somkanae ขออนุญาตเห็นต่างในทางวิชาการครับ...ในฐานะช่างภาพและร่ำเรียนมาทางด้านศิลปะ ผมเห็นว่า ภาพนี้ไม่ได้เป็นภาพลามกอนาจาร มันเป็นศิลปะการถ่ายนู้ดแฟชั่นแม็กกาซีน ซึ่งเป็นภาพที่พบปรากฎอยู่ในหนังสือแม็กกาซีนทั่วไปอยู่แล้ว ซึ่งรูปภาพดังกล่าวแม้นางแบบไม่ได้มีการใส่เสื้อผ้าอาภรณ์สักชิ้น แต่มุมการโพสต์ท่า ไม่ได้มีการโชว์อวัยวะเพศ หรือแสดงลีลาให้รู้สึกถึงการเร่งเร้ากำหนัดผู้คน ซึ่งเป็นเจตนาการสื่อถึงคำว่า "ลามกอนาจาร"- Sumeth Somkanae จริงอยู่ ในแง่มุมของของคนเป็นผู้ปกครอง อาจจะมองด้วยความเป็นห่วงและกังวล ซึ่งไม่ผิด และเป็นสิทธิโดยชอบธรรม แต่ในทางวิชาการ ผมก็อยากให้ให้อาจารย์มองอย่างให้ความเป็นธรรมด้วยครับ เพราะงานศิลปะด้านการถ่ายภาพนู้ดแฟชั่น กับงานถ่ายภาพลักษณะลามก อนาจาร มันต่างกันมากจริงๆ
Chakkrish Permpool ระหว่างอนาจาร กับศิลปะ มีเส้นแบ่งบางๆอยู่ ในฐานะคนที่ร่ำเรียนมาทางด้านศิลปะ ในฐานะส่วนตัวอาจมีเหตุผลอธิบายได้ แต่ในฐานะประธานสภาการหนังสือพิมพ์แห่งชาติ ที่มีหน้าที่กำกับ ดูแลเรื่องนี้โดยตรง ขอบพระคุณอาจารย์ที่กรุณาให้ข้อสังเกตุเรื่องนี้ และผมขอถือเอาข้อความนี้ เป็นหนังสือร้องเรียน ที่จะเสนอให้คณะกรรมการพิจารณาต่อไป
Benjamart Lertpaiboon ขออนุญาตแสดงความเห็นด้วยนะคะ
ดิฉันมองว่าไม่อนาจาร แต่ไม่เหมาะสม เพราะดิฉันไม่เห็นด้วยกับ "กระบวนการฉายซ้ำ" สิ่งเหล่านี้สะท้อนถึงความรับผิดชอบต่อคนทำสื่อที่ต้องคิดให้ลุ่มลึกถึงผลกระทบต่อสังคม ความเหมาะสม จริยธรรม
ไม่เช่นนั้นคนทำสื่อจะทำอะไรก็ได้ไม่ต้องคิดเชิงซ้อน
กรณีนี้ดิฉันมองเจตนาของการเลือกรูป
นี่คือความน่ากลัวถ้าคนทำสื่อไม่ตระหนักถึงผลกระทบให้ดี
Time Chuastapanasiri ประกาศสภาการหนังสือพิมพ์แห่งชาติ
เรื่อง การเสนอภาพข่าวที่ไม่เหมาะสม
ด้วยปรากฏว่า ในช่วงเวลาที่ผ่านมา มีผู้ร้องเรียนถึงการกระทำที่ไม่เหมาะสมบางประการในหนังสือพิมพ์ในการเสนอ ภาพข่าวผู้หญิงในสภาพนุ่งน้อยห่มน้อยมีลักษณะใกล้เปลือย บางครั้งมีภาพหลุดนำมาตีพิมพ์ด้วย โดยเป็นภาพของนางแบบ นางงามดารา นักร้อง นักแสดง บางภาพมีลักษณะที่ทำให้ผู้พบเห็นมีความรู้สึกทางกามารมณ์และความกำหนัด หรือมีลักษณะอนาจาร โดยมิได้แสดงความเป็นศิลปะ หรือเป็นศิลปะแต่ในนาม หรือบังหน้า แม้ว่าจะยังไม่เข้าข่ายผิดกฎหมายและเจ้าพนักงานไม่อาจดำเนินคดี ด้วยเกรงว่าจะเป็นการละเมิดต่อสิทธิเสรีภาพ
โดยภาพเหล่านี้ มักเป็นภาพที่ได้จากบริษัทโฆษณา หรือจากนิตยสารที่เกี่ยวกับแฟชั่น ภาพยนต์ และที่ถ่ายทำเพื่อการประชาสัมพันธ์ทางธุรกิจ หรือไม่ก็เป็นภาพถ่ายของดารานักร้องนักแสดงต่างประเทศ หรือตีพิมพ์ในนิตยสารของต่างประเทศ นำเอามาตีพิมพ์ซ้ำอีก ซึ่งบางภาพอาจเหมาะสมสำหรับประเทศ และอารยธรรมของประเทศต้นกำเนิดของภาพนั้นๆ แต่ไม่เหมาะสมไม่สอดคล้องกับประเพณีและวัฒนธรรมของชาติไทย
นอกจากนี้ เมื่อภาพข่าวดังกล่าวถูกตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์แล้ว ก็มักถูกนำไปอ่านไปโฆษณาทางโทรทัศน์ต่างๆ อีกทอดหนึ่งตั้งแต่เช้า กลางวันถึงยามดึก ทำให้ภาพและข่าวกระจายกว้างและลึกไปอีกอย่างไม่มีจำกัด
เพื่อเป็นการตระหนักถึงศักดิ์ศรีและความรับผิดชอบของหนังสือพิมพ์ สภาการหนังสือพิมพ์แห่งชาติ โดยคำนึงถึงผลประโยชน์ของประชาชนและประเทศชาติ เพื่อปกป้องศีลธรรม และวัฒนธรรมอันดีงามของชาติ และปกป้องอนุชนของชาติ ทั้งเพื่อให้สอดคล้องกับหลักจริยธรรมแห่งวิชาชีพหนังสือพิมพ์ ข้อ 17 ที่ว่า “หนังสือพิมพ์จะต้องไม่เสนอภาพข่าวที่อุจาด ลามกอนาจาร หรือน่าหวาดเสียวโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของสาธารณชนอย่างถี่ถ้วน” และแนวปฏิบัติของหนังสือพิมพ์และผู้ประกอบวิชาชีพหนังสือพิมพ์ ข้อที่ 24 ที่ว่า “การเสนอข่าวของหนังสือพิมพ์พึงตระหนักถึงความสำคัญของข่าวต่อสาธารณชนและ ไม่เสนอข่าวในทำนองชวนเชื่อในเรื่องที่ไม่เป็นประโยชน์ต่อสาธารณชน” และข้อที่ 28 ที่ว่า “หนังสือพิมพ์ให้ความระมัดระวังที่จะไม่เป็นเครื่องมือในการเผยแพร่ประกาศ โฆษณาที่น่าสงสัยว่าเป็นภัยต่อสังคมหรือสาธารณชน”
ทั้งนี้ ด้วยความคำนึงถึงประโยชน์ของหนังสือพิมพ์สมาชิกที่ไม่ได้มีเจตนา แต่การกระทำอาจเข้าข่ายความผิดต่อประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 287 ว่าด้วยความผิดฐานทำให้แพร่หลายแก่ประชาชนซึ่งวัตถุหรือสิ่งพิมพ์อันลามก มีความผิดจำคุกไม่เกินสามปี หรือปรับไม่เกินหกพันบาทหรือทั้งจำทั้งปรับ
สภาการหนังสือพิมพ์แห่งชาติ จึงเรียนมาเพื่อขอความร่วมมือจากองค์กรสมาชิก ขอให้ระมัดระวังในการเสนอหรือ การเสนอภาพข่าวที่ไม่เหมาะสมดังกล่าว ทั้งที่ผลิตโดยตนเองหรือนำของผู้อื่นมาดำเนินการ ทั้งนี้ เพื่อประโยชน์สาธารณะ ประโยชน์ของศักดิ์ศรีของประเทศชาติ
สภาการหนังสือพิมพ์แห่งชาติหวังเป็นอย่าง ยิ่งว่าจะได้รับความร่วมมือจากองค์กรสมาชิกทุกองค์กรด้วยดี
สภาการหนังสือพิมพ์แห่งชาติ
ประกาศ ณ วันที่ 24 พฤษภาคม 2550
Karittha Deemee เห็นด้วยค่ะ ศิลปะหรือไม่ก็ไม่ควรอย่างยิ่ง ศิลปะแบบนี้ควรอยู่ในที่ๆเหมาะสมไม่ใช่บนหน้าหนังสือพิมพ์ที่อยู่บนแผงร้านค้าทั่วประเทศ ทุกวันนี้บนปกนิตยสารก็มากพอ ก็ไม่น่าแปลกใจว่าทำไมข่าวคดีข่มขืนเกิดขึ้นไม่เว้นวัน
Prasong Lertratanawisute ต้องถามคนตีพพิมพ์ว่า ตอนเอาลงนั้นนึกถึงศิลปะ นึกถึงกาม หรือนึกถึงว่ากูจะขายลูกเดียว เรื่องแบบนี้อ้าปากก็เห็นล้ำไส้ใหญ่
Ghoong Niramol ภาพนี้ถ้าอยู่บนปกนิตยสาร ต่างๆ อาจธรรมดา ในมุมมอง ระหว่างศิลปะและอนาจารหรือไม่? แต่ถ้าเป็นหน้า 1 นสพ. ก็ไม่เหมาะสมเท่าไหร่ เพราะเด็กๆ ยังขาดวุฒิภาวะ ที่จะแยกแยะ *ที่สำคัญ นสพ. จะวางไว้ในบ้านให้ทุกคนได้อ่าน โดยไม่มีการจัดเรท* เพราะฉนั้น ผู้ผลิตควรมีความรับผิดชอบและจริยธรรมในการนำเสนอด้วย มิใช่จงใจทำ แล้วมาขอโทษทีหลัง เหมือนหลายๆ ครั้ง หลายๆ กรณีที่ผ่านมา
Warat Karuchit 1. ขอบพระคุณท่านประธานสภาการฯที่รับเรื่องร้องเรียนครับ
2. ขอบคุณคุณสุเมธ สำหรับความเห็นต่าง และความเห็นของทุกๆท่าน ผมมีความเห็นตอบดังนี้ครับ...ดูเพิ่มเติม- Warat Karuchit อย่างไรก็ตาม เคารพความคิดเห็นของคุณสุเมธและทุกท่านครับ ขอบพระคุณที่ช่วยแสดงความคิดเห็นให้รอบด้านครับ
- Sumeth Somkanae ขอบคุณท่านอาจารย์ ที่แลกเปลี่ยนทัศนะมาครับ และยกความหมาย ศิลปะ และอนาจาร ในพจนานุกรม มาอธิบายประกอบด้วย แต่ผมขอเรียนว่า สิ่งที่ผมแสดงความเห็นใดๆ ในข้อร้องเรียนนี้ เป็นการแสดงความคิดเห็นในสถานะ "ช่างภาพ" และ "คนทำงานศิลปะ" ไม่ได้พูดในฐานะ "นักข่าวไทยรัฐ" หรือ ในฐานะ "สื่อมวลชน" ผมแสดงความเห็นโต้แย้งอาจารย์ขอความเป็นธรรม ไม่ได้ขอให้ "ไทยรัฐ" หรือ "หนังสือพิมพ์" หรือ "สื่อมวลชน" แขนงใด แต่พูดในฐานะทำงานศิลปะด้วยการถ่ายภาพ
ขอความเป็นธรรม ให้กับงานศิลปะการถ่ายภาพ และงานแฟชั่น ที่พวกเราวาดรูปสร้างสรรค์ภาพด้วยแสงและวัตถุจริง จากกล้องและเลนส์ถ่ายภาพ
หากพิจารณาตามความหมายจากพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถานที่อาจารย์ยกมาประกอบ
ศิลป ศิลป์ ๑ ศิลปะ
[สินละปะ สิน สินละปะ] น. ฝีมือ ฝีมือทางการช่าง การทำให้วิจิตรพิศดาร เช่น เขาทำดอกไม้ประดิดประดอยอย่างมีศิลปะผู้หญิงสมัยนี้มีศิลปะในการแต่งตัว รูปสลักวีนัสเป็นรูปศิลป์
การแสดงออกซึ่งอารมณ์สะเทือนใจให้ประจักษ์ด้วยสื่อต่าง ๆอย่างเสียง เส้น สี ผิว รูปทรง เป็นต้น เช่น ศิลปะการดนตรี ศิลปะการวาดภาพ ศิลปะการละคร วิจิตรศิลป์. (ส. ศิลฺป ป. สิปฺป ว่ามีฝีมืออย่างยอดเยี่ยม).
อนาจาร
[อะนาจาน] น. ความประพฤติชั่ว ความประพฤติน่าอับอาย
(กฎ) ชื่อความผิดอาญาฐานกระทําการอันควรขายหน้าต่อหน้าธารกํานัลโดยเปลือยหรือเปิดเผยร่างกาย หรือกระทําการลามกอย่างอื่น. ว. ลามก น่าบัดสี ทําให้เป็นที่อับอาย เป็นที่น่ารังเกียจแก่ผู้อื่นในด้านความดีงาม. (ป. ส.).
ไม่มีข้อความไหนที่พูดถึงนิยามศิลปะการถ่ายบุคคล หรือ ศิลปะการถ่ายนู้ด ที่เป็นศาสตร์และมีสอนในวงการศิลปะการถ่ายภาพอย่างกว้างในต่างประเทศ แม้แต่ในประเทศไทย
ถ้าในความเป็นจริงในแง่ประวัติศาสตร์ รูปปั้นวีนัสก็คือ รูปนู้ด ในสมัยโบราณ ก่อนจะกำเนิดเทคโนโลยีการถ่ายภาพ
และในแง่มุมของช่างภาพและวิชาการด้านศิลปะการถ่ายภาพ ภาพที่อาจารย์ บอกว่า "รูปหญิงสาวเปลือยกาย เข้าข่ายลักษณะลามก อนาจาร" นี่คือประเด็นที่ ผมต้องโต้แย่้งและขอความเป็นธรรมกับอาจารย์ ว่า เป็นการกล่าวหาที่ไม่เป็นธรรม เพราะ ภาพนี้ช่างภาพและนางแบบ ไม่ได้ถ่ายทอดอารมณ์และความรู้สึกออกมาในลักษณ์ยั่วเย้า เร่งเร้ากำหนัด อย่างหนังสือ FHM หรือ PLAYBOY อย่างที่ อาจารย์ยกตัวอย่างมา
บ่อยครั้งในงานแฟชั่น และศิลปะการถ่ายภาพนู้ด ในโพสต์ท่าและกำหนดมุมกล้อง แม้นางแบบเปลื้องผ้าหมด ก็ไม่ทำให้ผู้เสพงานเกิดความกำหนด เท่ากับการ ถ่ายนางแบบไม่ถอดเสื้อผ้า หรือ ใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้น งานมันต้องดูเจตนาการนำเสนอของผู้สร้างสรรค์ผลงานด้วยครับ
ดังนั้นควรจะต้องให้ความธรรมเป็นนางแบบ และผู้สร้างสรรค์ผลงานด้วย ไม่ใช่เหมารวมไปเลยว่า ผลงานถ่ายแบบชิ้นนี้ เป็นงานเข้าข่ายลักษณะ "ลามก อนาจาร" จึงเป็นการกล่าวหาที่ไม่เป็นธรรมในแง่วิชาการ อย่างยิ่ง
ด้วยจิตคารวะ 
- Ghoong Niramol ถ้าอยู่บนปกนิตยสารแมกซิม/ นิตยสาร MAR หรือ นิตยสารเอสไควร์ ซึ่งเป็นนิตยสารเฉพาะกลุ่ม อาจไม่อนาจาร แต่ถ้ามาอยู่บนปก นสพ.หน้า 1 ยืนยันว่าอนาจารคะ *
- Warat Karuchithttps://www.facebook.com/photo.php?fbid=662891183754429&set=a.379087592134791.85319.100001006606828&type=1&theater
สื่อ .. ความรับผิดชอบต่อสังคม อาจถึงเวลาที่ "ยักษ์เขียว" ต้องทบทวนบทบาทความเป็น...ดูเพิ่มเติม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น